Part 26

3 0 0
                                        


(Sxhan's POV)

I wake up in a room covered with white all around.. Alam kong nasa hospital ako and the last thing I remembered is I passed out after being hit by a car..

"Eeian," I called the man who's standing next to the bed where I am lying. He turned his gaze at me and sat down on the hospital bed.

I told him that I remembered everything. hindi ko alam kung totoo bang nangyari lahat ng nakita ko sa panaginip ko habang ako'y walang malay kanina.. The past is such a long story to tell .. Naaalala ko ang mga masasayang bagay na ginawa at napagdaanan namin ni Adrian noon pero halos lahat din na naalala ko ay ang mga oras na magang magang ang mga mata ko sa kakaiyak dahil din sa kanya... I remembered how I chased him.. How he rejected and ignored me, at kung paano niya ako pinag-gantihan noon dahil sa biglaan kong pag-iwan sa kanya..

All the pain seemed to flash out of my mind.. Yung sobrang sakit na ng ulo ko dahil sa sakit na nararamdaman ko despite of my deep feelings sa kanya..  I told Eeian everything.. He listened to every word that I say kahit alam kong nasasaktan na siya.. I can feel how heavy it is for him at mahirap sa kanya i-swallow lahat ng inuusal ko..  His tormenting himself with pain at ramdam ko yun ngayon..

"Mommy?  You're awake na po?" Pambungad ni Princess pagkapasok niya ng kwarto.

"Yes baby.. Saan ka nanggaling anak?" I asked.

"I went out of the room po mommy to wait for granny po, tsaka po sina Tito and Tita pupunta po dito po.... They're on their way na po mommy.." Umakyat ang anak ko sa aking kama at inalalayan naman siya ni Eeian.

"Mommy, daddy, why are your eyes wet po?" Biglang tanong ng anak namin ng makita niya sa malapitan ang mamasa masang mga mata namin ni Eeian.

"Daddy just came from the comfort room because he washed his face baby.." palusot ko as I looked at Eeian who's also looking at me.

"Yes anak.. Nandoon pa ba sa labas yung bisita natin?" Eeian changed the topic..

"Sinong bisita?" I asked.. Princess smiled and answered.

"Yung nag-bring po sayo dito sa hospital po mommy.. He saved your life mommy, mabait po siya mommy .." 'who might that be?' pagtatanong ng utak ko.

"Where is he anak? You can tell him to come here para makapagpasalamat ako sa kanya.."

"He left na po mommy... Sabi niya po na sabihin ko daw po sayo that he already left..." I just nodded and looked at Eeian confused.

"Adrian.." He uttered in silence.. Napatango nalang ako...

'Sa pagkakaalam ko hindi naman siya ang nakabangga sa akin.. Maybe he saw me while I'm out of consciousness kaya niya ako dinala dito..' I smiled with the thought at hinintay nalang na makarating dito sina Mom, Nika and Jeff...

Minutes had passed when we heard the knocking of the door.

*knock*knock*knock*

Eeian opened the door at nakita kong alalang alala ang mga dumating lalo na si mom.

"I was so terrified thinking that I wasn't able to see you again anak...." My mom hugged me tight.

"I'm alright mom, galos lang naman tinamo ko.. and hindi naman siguro sinasadya nung nakabangga ang nangyari mom.. "

"Did he/she brought you here?" Tumingin ako kay Eeian and asked him to help me reason out lalo pa't alalang alala si Mommy.

"Yes po tita.. The bills are already paid po at humingi narin po ng despensa ang nagdala sa kanya dito.." Eeian said that made my mom's brows raise.

Missing You Ms. LopezWhere stories live. Discover now