Part 39

4 0 0
                                        


The cold breeze of the air woke me from my deepest sleep. I glanced at my watch seeing what time is it. I tried to close my eyes and slleep again pero hindi na ako makatulog. Minabuti kong maupo sa kama at iniisip ang mangyayari ngayong araw. It's their wedding day. Muli akong sumalampak sa kama trying myself to forget today's event nang biglang mag-ring ang phone ko. I looked at the caller on screen and it was a call from an unknown number.

"Who would care make a call at this early hour?" I mumbled habang tiningnan parin ang digits ng tumatawag. It's still 5 am at hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang tawag o hindi but there's this thought that pushes me to answer the call. I slowly pressed the answer button at agad inilapit sa aking mga tenga ang phone.

"Hello? Who's this?" I asked. Narinig kong may tumikhim sa kabilang linya and based from its voice, babae ito.

"Oh, hi! Is this Sxhan?" sagot ng isang babae.

"Yes.. Sino ba ito?" I asked again.

"This is Bianca.."
'Si Bianca? Why'd she called? May alam ba siya sa nangyari kagabi kaya siya tumawag?' Hysterical na tanong ko sa isip.

"I just wanted to invite you sa wedding ceremony namin ni Adrian mamaya. I'm sorry kung late na ako nakapag-inform amd I didn't even sent you an invitation card. Nakaligtaan ko kasi dahil sa excitement..." She added.. If I know, she just want to see me mourn and get hurt.

"So, pupunta ka? I am expecting for your presence there. " Tanong pa niya. I bit my lower lip thinking what to answer.

"Y-yah.. Yah, I'll be there.. T-thanks for the invitation BIanca.. Tsaka b-best w-wishes narin.." I firmly said.

"See you there Sxhan. And by the way, light green yung motif." She mumbled then ended the call.

'Sa huling pagkakataon, sasaktan ko na naman ba ang sarili ko nang harap harapan?  Kung ito lang ang paraan para maipamulat ko sa'king sarili na di na dapat ako umasa. Na dapat itigil ko na ang kung ano mang nararamdaman ko para kay Adrian.'

Pagkatapos kong ibaba ang telepono, agad akong pumunta sa banyo to take a shower. It almost took me half an hour bago matapos. I fixed myself and wore a light make up. Kinulot ko rin ang bandang dulo ng aking mahabang buhok. After preparing, I drive my way to the nearest mall at bumili ng gift bago pumunta sa venue kung saan magaganap ang kasal.

I was driving my way to the church ng tu.awag si Nika asking me kung nasaan ako. I told her that I am on my way papuntang simbahan and she was shocked knowing na pupunta ako. Sinabi kl din sa kanya na tinaqagan ako ni Bianca para pumunta. She was a bit irritated ng malamang bumili ako ng gift for Bianca and Adrian.

"Nahihibang ka na ba Sissy? Sinong ex ba ang bibili ng regalo para sa kasal ng ex boyfriend niya?" Nika stormed.

"Ako?.. Tsk! Don't mind it Nikz, gusto ko na ring matapos ang kahibangan kong ito that's why I agreed to attend their wedding." Walang gana kong sagot. I immediately hung the call dahil alam kong hahaba pa ang litanya ni Nika. I turned my phone off so that no one could reach me.

Pagkarating ko sa simbahan, pumunta ako sa upuan sa likurang bahagi. Any time pthat I couldn't help my tears ran off, ay pwede akong lumabas agad ng walang makakapansin. I turned my gaze in front of the altar. Adrian was there. He was standing there, waiting for his bride. I don't know if he was happy dahil sa ekspresyon ng kanyang mga mukha ngayon. Maybe nate-tense lang siya at kinakabahan dahil sa araw na pinakahihintay nila.

A little while later, biglang bumukas ang pintuan na nasa likod lamang ng aking inuupuan. I saw her. She was wearing a very beautiful wedding gown at sa nakikita ko sa kanyang mga mata, she was so happy seeing her man on the altar. The man that should be mine. She was smiling so wide while looking at Adrian who's now waiting for her.

Missing You Ms. LopezWhere stories live. Discover now