Mommy Wifey, Baby Hubby

CHAPTER 4

MWBH04

HELLY

I'VE been watching him for hours as he is peacefully sleeping. Nang makaalis ang mga tao dito sa loob kanina ay patuloy pa rin siya sa pag-iyak. Kung kaya't nag-hum ako sa kaniya na parang inang nagpapatulog ng kaniyang anak. At hanggang ngayong natutulog pa rin ito ay iniisip ko ang mga ikinilos nito kanina. What in the world is he so clingy to me? Para siyang linta, pero hindi iyong linta na nakakairita. Kundi nakakatuwa.

"Mommy.." ,tawag nito sa akin nang siya'y magising.

"I am not your mommy. My name is Nurse Helly, okay? Iyan ang itatawag mo sa akin." ,saad ko rito.

"Mommy, where is my milk? ", he asked.

"I said I am not your mommy, d'you understand?"

He's just looking at me innocently. Oh my, kahit gaano pa siya ka-cute hindi ko pa din siya maintindihan. How many times do I have to remind him that I am not his mommy?

"Oh, it means, you're my wife? " ,he asked, again.

"I am your nurse, not your mommy nor your wife." ,pinapaintinding sabi ko sa kaniya.

Nakatingin lamang siya sa akin, maya-maya ay pumalahaw siya nang iyak. Oh gosh, how can I stop him from crying, again?

"Okay, okay Sir. Call me whatever you want just please stop crying and eat your food now. " ,marahan kong sabi rito.

Susubuan ko na siya at akma niya namang isusubo ito nang bigla niyang isinara ang kaniyang bibig.

"Why did you close your mouth? Ayan tuloy, nabuhos yung pagkain mo. "

"Ehhh, I want you to call me Baby. " ,he is pouting while saying what he wants.

"Okay, Baby. Now eat. " ,isusubo ko na sana ito muli ngunit tinakpan niya ang kaniyang bibig ng dalawang kamay niya at saka umiling-iling. Pinagloloko ba ako nito?

"Haisttt. Ano nanaman? " ,mahinahong tanong ko rito. Sabi nga nila, 'Customers always right'. Sa kaso namin, ' Always be patience to your patients'.

"And I want you to call me Hubby also. " ,masigla nitong sambit.

"Okaaaay. I'm your Mommy and you're my Baby. " ,sumusukong saad ko rito.

"Yes! Yes! You're my Wifey and I'm your Hubby! " ,he cheerfully said.

Pumayag na lang ako sa mga want niya para matapos niya lang ang kinakain. I look like a babysitter, not a nurse. Kasing kulit niya yung mga four year old na bata. O mas makulit pa siya.

Pagkatapos ko siyang pakainin ay hinugasan ko ang pinagkainan niya. Papunta na sana ako sa pinto para lumabas at maka-usap si Doc. Pio para bitawan siya bilang pasyente nang umiiyak ako nitong tinawag.

"Where are you going Mommy?! Huhuhu! Don't leave me here, please?! No! No!"

Dali-dali akong lumapit sa kaniya nang nagpumilit itong tumayo. Pinahiga ko siyang muli at inaayos ang kaniyang dextrose na nagulo. Habang inaayos ko ito ay nakayakap ang kaniyang mga braso sa aking bewang at nakasubsob ang mukha sa aking tiyan, umiiyak habang nagmamakaawang 'wag ko siyang iwan.

Nang maayos ko ang kaniyang dextrose ay inabot ko ang lampin sa mesa malapit sa kama. Swaddling clothes? They really treat him as baby huh?

Marahan kong pinunasan ang kaniyang basang mukha dahil sa mga luha.

"You won't leave me right? Right? Wifey, right?" ,pangungulit nito habang pinupunasan ko siya, bahagya pa siyang sumisinok. So cute.

"I'm not. I will not leave you."

Now I'm wondering if I can leave this handsomely cute guy beside me.

"YOU look like her, that is why." ,mahina nitong sambit.

"What is it again, Mrs. Villanueva?"

"Oh, it's nothing. As I was saying, please.." ,hinawakan nito ang aking mga kamay. At ang kaniyang mga mata ay nangungusap.

"Huwag mong bitawan si Brent. Nakikiusap ako sa iyo, iha. He's not getting wild when you're around. He's so gentle everytime he's seeing you. "

Hindi ako makasagot sa mga sinabi nito. Yes, he's like a tamed dog with me but he is still sick. Yung sakit niya nandiyan pa din. Kaya hindi ako magiging komportable.

"I don't know if I can." ,I honestly said.

"Please, iha?"

How can I refuse to that pleading eyes on me? "You don't understand it Mrs. Villanueva."

"I can pay you bigger than your salary. I can triple it. Just please, be my son's personal nurse." ,Mr. Villanueva said.

Triple? Malaki na ang maitutulong nun sa akin at kina Inang. Mas malaki na rin ang maipapadala ko sa kanila.

Pikit mata akong tumango, nagpapahiwatig na pumapayag sa kanilang nais.

"Thank God! Thank you, iha!" ,ang naiusal na lamang nito.

Kiming ngiti na lamang ang naitugon ko sa kanila. Patuloy pa rin sila sa pagpapasalamat sa akin. Halatang walang mapagsidlan nang saya.

"WHAT keep you so long? I've been waiting you for.." ,nagbilang pa ito sa daliri bago ito ipinakita sa akin.

"Two hours! "

"I'm sorry. May kinausap lang kasi ako sa labas kanina. "

"I hate you for making me wait Mommy " ,nakanguso nitong sabi. Mommy ang tawag nito sa akin, it means I have to call him Baby.

"Sorry na baby." Nanlalambing kong sabi. Bahagya ko pang kinurot ang kaniyang pisngi dahil sa ka-cutan. Kumislap ang kaniyang mga mata, tila nagustuhan ang aking ginawa.

"I love it when you do that wifey. " ,now wifey.

"Really hubby?"

"Hmm-hm! " ,nakangiting tugon nito.

Inayos ko ang kaniyang higaan at inalalayan siya sa paghiga. Ikinumot ko na rin siya nang maayos. Inabot ko ang kaniyang bottle na may maligamgam na gatas.

"Finish your milk then go to sleep okay? It's already late. Maaga pa tayo bukas. " mahinahong sabi ko sa kaniya.

"Where are we going mommy? " he aked using his sleepy and cute voice. I feel like I'm talking to a five year old baby boy.

"Uuwi na tayo bukas. So you better sleep now for you to wake up early tomorrow" nang-uutong saad ko rito.

Nang maubos ang kaniyang gatas ay nag-hum ulit ako sa kaniya nang makatulog siya agad. Now, he is snoring like a baby. No baby naman talaga siya. Baby ng mga Villanueva. Bahagya pang kumikibot-kibot ang kaniyang bibig na naka-pout. Ilang beses ko na itong sinabi sa araw na ito at hindi ako magsasawang sabihin ulit. He's so cute.

✂---------------------

V O T E
C O M M E N T

AA.♡