Selamlar!
Artık her şeyi Gökçe'nin ağzından dinleyeceksiniz. Evet bakalım, Gökçe nasıl biri?
***
(Gökçe'nin ağzından)
"Sana ağlayan kimdi? Seni kim candan sevdi? Ne hale düştüm şimdi? Gözyaşlarım anlatır..."
Kulağımda kulaklığım, başım cama dayalı, gözlerimde yaşlar... Unutmak istiyordum. İlk gördüğüm andan beri aşık olduğum kişiyi unutmak istiyordum. Yorgundum. Artık hayatımı değiştirmeliydim. Önümde bir duvar vardı ve ben o duvarın arkasındaki şeylerden korktuğum için yıkamıyordum. Ona söyleyemiyordum. Ve bundan sonra da söylemeyecektim. Bugün ben şiir okurken göz göze geldik. Bana gülümseyip göz kırpmıştı. Ben de gülümsemiştim. Son gülüşümdü ona, son bakışımdı. Okuldan nakil aldıracaktım. Kulaklığıma gelen bildirim sesiyle telefonuma baktım.
"Gökçe gitme!" Yazmıştı Mine. Hüzünle gülümsedim gözlerimden yaşlar süzülürken.
"Gitmeliyim." Yazdım.
"Kalsan olmaz mı?" Yazdı Nisan.
"Unutamam." Yazdım ellerim titreyerek.
"Orada mutlu olamayacaksın." Yazdı bu sefer Mine.
"En azından olmaya çalışırım."
"Kanka iyice düşün. Öyle karar ver." Yazdı İkbal.
"Tamam." Yazdım ve kapattım konuşmayı. Şarkılara girdim ve yeni keşfettiğim bir şarkıyı açtım listeden. Sonra mırıldandım sessizce.
"Gökyüzüm sen, ayı düşür o gülüşün..."
Camdan dışarıya çevirdim bakışlarımı. Ağaçlar, evler, kuşlar... Geçiyorduk hepsini tek tek. Bir içimdekiler geçmiyordu zaten.İçimde biriktirdiğim bu duyguları silmek kolay olmuyordu. Kapattım gözlerimi ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim. Eve yaklaşınca kendimi toparlamaya başladım. Kulaklığımı ve telefonumu çantama koyup ayağa kalktım. Otobüs durdu ve indim. Eve gelince annemlerle kucaklaşıp odama geçtim. Çok özlemiştim burayı. Kapının önünde durdum. Burası benim dünyamdı. Sadece bana ait. Benim hiç kardeşim yoktu. Olmasına da ihtiyacım yoktu. Çünkü kardeş gibi arkadaşlarım vardı. Yatağıma oturdum ve anı defterimi açtım. Her gün yaşadığım en önemli şeyleri yazıyordum.
"Bugün onunla göz göze geldim. İçim acıdı biliyor musun? Göz kırptı bana. Dayanamadım güldüm ve bu ona verdiğim son gülümsemeydi."
Defteri kapatıp mutfağa geçtim. Bir şeyler atıştırdım. İçeriye geçtiğimde annem gülümseyerek baktı bana.
"Nasılsın?" Diye sordu.
"İyiyim." Dedim içimdeki kız çığlıklar atarken. Sustum. Sonra odama geçtim tekrar.
Uyumadan önce biraz kitap okudum. Kitaptaki güzel cümlenin altını çizdim.
"Bağıra bağıra sustum.
Nasıl öldüğümü belli etmedim.
Sorsan, yine iyiyim."
***
Selam tatlı okurlarım.
Gökçe'yi sevdiniz mi? İleride daha da tanıyacaksınız.
Bakalım neler bekliyor bizi..
Hep mutlu olun^^ 🌞🖤
YOU ARE READING
Gökyüzüm Sen
Teen Fiction-lltamamlandıll- Bu kitap defterime kısacık bir not bırakıp bir daha da sesi çıkmayan ve asla kimliğini öğrenemeyeceğim güzel insana...
