Behind The Smile

Part 47 B

Ξυπνησα απο τον ενοχλητικο ηχο του ξυπνητηριού μου και σηκωθηκα να το κλεισω. Καθησα για λιγο στο κρεβάτι για να επεξεργαστώ τι ώρα είναι και να ξυπνήσω τελείως. Στη θύμηση ποιας μέρας είναι τινάχτηκα από το κρεβάτι. Ξεθαψα κάτω από το κρεβάτι μου τον σάκο με τον εξοπλισμό που μου έδωσε η Εύα και πήγα στο μπάνιο να ετοιμαστώ.

Αφού φόρεσα και το μπουφάν ώστε να κρύψω το όπλο, που βρίσκεται στην θήκη του πίσω στην πλάτη μου, πήρα την τσάντα μου. Πριν βγω από το δωμάτιο πήρα τα γράμματα που έγραψα χτες και τα άφησα πάνω στο κρεβάτι μου.

Κοίταξα προσεκτικά το ασπρόμαυρο δωμάτιο μου μιας και μπορεί να είναι η τελευταία φορά που το βλέπω. Εισεπνευσα όσο περισσότερο οξυγόνο μπορούσα κλείνοντας τα μάτια μου και μετά άφησα την ανάσα ανοίγοντας τα μπας και καταφέρω να ηρεμήσω.

Σήμερα θα κερδίσω αυτόν τον πόλεμο είτε βγω ζωντανή είτε νεκρη από αυτόν!

Έκανα ότι θα έκανα κάθε άλλο πρωινό ώστε να μην κινήσω υποψίες. Έφαγα το πρωινό μου. Με πήγε ο Γιώργος στο σχολείο και έκατσα κανονικά στην πρωινή προσευχή. Την ώρα που μπαίναμε μέσα στο κτήριο αντί να ανέβω τις σκάλες βγήκα από την πίσω πόρτα η οποία είναι δίπλα από την σκάλα.

Εκεί βρήκα και την Σάννυ. Στην πίσω πύλη μας περίμεναν μια σκούρο μπλε μηχανή, του Άγγελου, ένα ασημί αυτοκίνητο, του Ερμή και ένα μαύρο τζιπ, της Εύας και του Γιάννη.

Η Σάννυ πήγε με τον Άγγελο και εγώ αυτού πέταξα στις πίσω θέσεις τις σχολικές μας τσάντες κάθησα στην θέση του συνοδηγου , δίπλα από τον Ερμή.

"Έτοιμη;" με ρώτησε.

"Πανέτοιμη!" του χαμογέλασα με αυτοπεποίθηση.

[...]
Στέφανος POV

"Στέφανε!" άκουσα την φωνή της Έμιλυ η οποία με πλησίαζε σχεδόν τρέχοντας με τον Χάρη και την Ζωή να την ακολουθούν.

"Τι έγινε; Έπαθε κάτι η Νεφέλη;" ρώτησα αμέσως.

"Δεν ξέρω." ξεφυσηξε.

"Τι δεν ξέρεις Έμιλυ;! Με δουλεύεις;!" της φώναξα μιας και αρχίζω να ανησυχώ. "Που είναι;" την ρώτησα αρχίζοντας να ψάχνω την Νεφέλη με το βλέμμα μου στο προαύλιο.

"Δεν ξέρω. Ήταν μέχρι το τέλος της προσευχής αλλά μετά εξαφανίστηκε. Και αυτή αλλά και η Σάννυ." μου είπε.