When Our Wives Are Not Around (Set B)

CHAPTER 364 - AKIHIRO

Nang makalabas si Aki ng shower room, nadatan niyang wala na si Helix sa loob ng bahay. Wala na rin ang kotse nito sa labas. Inayos ni Aki ang sarili niya’t umalis na doon. Kahit basang-basa pa ang damit niya’y hindi siya nagdalawang-isip na pumasok sa loob ng bago niyang issue na kotse.

He drives it as fast as he can at nang makalabas ng subdivision ay tinawagan niya si Kirin. Sumagot ito agad.

“Kuya Aki, please don’t talk to Lance! Please!” Kirin was crying on the line. Naalarmang bigla si Aki.

“Kirin? Anong ginawa sa’yo ni Lance?! Tell me?! Saan ka ngayon?!” Hindi maipaliwanag na kaba ang gumapang sa kaloob-looban niya.

“Akihiro.” Mababang boses ang pumalit kay Kirin. It’s Lance.

“Anong ginawa mo kay Kirin?”

“I didn’t do anything to her because she’s my girlfriend. Pero ikaw Aki, may ginagawa sa kanya at dapat mong pagbayaran iyun.”

“What are you talking about, Lance? Anong kagaguhan na naman ‘to?”

“Kagaguhan? Ikaw Akirhiro ang gumagawa ng kagaguhan! You’re disturbing Kirin’s conscience and piece of mind by asking her to cover up your shit!”

Nakagat ni Aki ang ibabang labi niya. He feels guilty. “Saan siya? I want to talk to her.”

“You’re not going to talk to her. Ayokong may makausap si Kirin na manloloko.”
Naipikit ni Aki ng marrin ang mga mata niya. That adjective pains him so much. Masakit pero anong magagawa niya? Totoo naman.

“Let’s meet at the soccer field near the city boundary. Sisingilin lang kita sa ginawa mo sa girlfriend ko.”

“Okay. Pupunta ako,” sagot ni Aki.

“Oh my God! Kuya Aki, ‘wag kang pumunta! Huwag kang pumunta!” sigaw ng babaeng boses sa kabilang. It’s Kirin and Aki can feel that she is panicking and crying right now. Bumigat ng matindi ang loob ni Aki. This is his fucking fault.

Binilisan niya ang takbo ng kotse niya. Mabilis siyang lumagpas sa isang orange and teal na waiting shed sa gitna ng syudad kung saan doon ay may dalawang babaeng nasa awkward na posisyon. Just a minute later, nakarating na si Aki sa soccer field na malapit sa city boundary. May kotse sa labas niyun kaya paniguradong nasa loob na si Lance at Kirin.

Bukas ang gate kaya madaling nakapunta si Aki sa loob. Makulimlim ang kalangitan at medyo maambon kaya’t noong una ay wala pa siyang nakita roon bukod sa malawak na malawak na field, mahabang track, at mga bleachers na nakapalibot dito. Ngunit nang makarating siya sa gitna, sa wakas ay nakita niya na si Lance at Kirin. Kirin was crying habang si Lance naman na may dala-dalang baseball bat ay sobrang sama ng tingin sa kanya. Nang magkatagpo ang paningin nilang dalawa, naglakad ito papunta sa kanya. Aki has the clue on what Lance is about to do on him pero hindi siya nagpatinag. Nandito na siya at hindi na siya aatras. Duwag lang ang mga gumagawa niyun.

“Alam mo ba kung bakit sobrang napaka-hangal ko pagdating sa mga scholarships at oputunidad na may pera, Akihiro? Alam mo ba kung sobrang napaka-competitive ko sa mga bagay na iyun nung nagaaral pa tayo? It’s because my asshole father had been cheating on my deaf mother simula ng bata pa ako. He has a job, but he can’t even suppot me and my mother. Alam mo kung bakit? Kasi may kabit siyang mas sinusuportahan niya. Galit na galit ang ako sa mga kagaya niyang nanloloko at nanakit ng babae and when I just have learned your case, he reminded me of you, fucking asshole!” Itinaas ni Lance ang dala-dala niyang baseball bat at inihampas niya ito sa kay Aki.

Natamaan si Aki sa balikat ng sobrang lakas sabay napaubo ng pulang-pulang dugo. Kirin was crying and shouting behind them. Ngumiti at tumango-tango lang si Aki.

“Rose doesn’t deserve you!” Hinampas siya ulit ni Lance ng napakaraming beses at nang hindi nakonteno ay pinagsusuntok at pinagtatadyakan siya nito.

“Anong karapatan mong saktan at lokohin ang isang babae, putangina ka!?”

Napuno ng pasa ang katawan ni Aki. Hindi na rin halos mapinta ang mukha niyang naliligo na sa pinaghalong dugo at ulan. He remained standing though. Hindi siya lumaban. He felt like he deserves this. One more blow from Lance’s baseball bat at doon tuluyang natumba si Aki. Sinubukang lumapit ni Kirin sa kanya pero pigilan lang ito ni Lance. Naiwang basang-basang ng ulan si Aki roon. Sobrang sakit ng katawan niya’t ni pagkurap ay hindi niya magawa. He can’t even breathe properly. A tear escape from his right eye. Mabilis iyung sumama sa putik kung saan nakalapat ang kalahati ng mukha niya.

He thought he’s just going to die there pero nabali ang akala niyang iyun nang may biglang dumating para sagipin siya. Mula sa pagkakasalampak sa putik ay binuhat siya nito. When Aki saw the person’s face, doon bumuhos ang napakalakas na ulan at doon din siya napahagulgol ng labis-labis.

It’s Helix.

Aki saw that Helix’s face was just emotionless at walang kalakas-lakas din siya nitong binubuhat paalis roon sa gitna ng field. Parang piraso lang siya ng tela para kay Helix. Was he the that weightless?

Maya-maya pa, ipinikit ni Aki ang mga mata niya. Suddenly, inside his mind, he hears the song “Something” by the Beatles. The song that was played on his graduation nang nilapitan siya ni Helix sa gitna ng madla para isayaw.

Nang marinig niyang umiyak si Helix, mas lalo niya pang ipinikit ang mga mata niya. He doesn’t want to embarrass him. He doesn’t want to.

Ayos lang. Ayos lang, Helix. Aki murmured inside his mind. Pinasok nila ang bagay na ito kahit alam nilang mali, kahit alam nilang may masasaktan silang pareho at kahit alam nilang masasaktan lang din naman sila sa huli. They never thought that it will become as painful like this. But it’s okay. With the love they felt for each other, this kind of consequence is worth it. It is worth it.