TEKİLA |𝕸ü𝖍ü𝖗|

Tekila/Mühür-14.bölüm

" A....Angela."

Dudaklarımın kıyısından netlikle firar eden nefretli hitaba ben bile inanamadım. Efruz'un bana ihanet ettiği o gün bile böyle öfke duymazken şimdi bedenim neden böyle yapıyordu. Bu ben değildim , ben ki ona kendi ismiyle , tiksinircesine hitap etmezdim.

Ben kardeşim dediğim kızdan nefret etmezdim.

Derimden ayrılan iğne ile onu hissettim.Sıcak soluğunu ,üzerime eğilerek yüzüme doğru bıraktı. Öfkeyle yanan gözlerim hırsla buldu yeşilleri. İşte o anda her şey netliğini yitirdi, gördüğüm ufak beden ile şaşkınlıkla soludum. Efruz küçüktü , ufak yüzündeki nefret hariç.Bedenim ve ruhum ikiye ayrıldı. Bu da neyin nesiydi ?

"İsmimi sadece şu haldeyken söylemen ne kadar hoş bilemezsin ablacığım. ."

Gözlerin de şimdiye kadar görmediğim bir nefretle koluma soğuk metali bastırarak gezdirmeye başladı. Yüzündeki toyluğun gerçekliğine daha inanamazken , bu anımı hatırlamaya çabalıyordum. Ruhumu geri alamazken , koluma saplanan bıçağın sivri ucuyla çığlık atarak tepinmeye başladım. Acıyı, tüm sinir uçlarımda dehşet verici bir şekilde hissediyordum.

Çocuktum ve canım yanıyordu , kardeşim dediğim kızın elinden.

"Antony bıçağı sol kolunda soğukluğunu benimseyeceğin kadar gezdirmeye başladı. " buz gibi sözleriyle kolumda üçüncü turuna devam ettirdiği bıçağı tekrar eden sesiyle sivri ucunu hissettirip sapladı. "bileğinin üç parmak üstüne sapladı ve acısını artırmak için var gücüyle bastırdı." Ölüm kokan sözleriyle derimi yırtarcasına ilerleyen bıçakla boğazlarımı yırtarcasına bağırmaya başladım. Acı , dayanılmazdı. " Her çığlığın da ise kahkaha attı ve şu sözleri fısıldadı 'Angel bu senin cezan' ."

Fısıldadı Papa'nın sesini taklit edercesine. Uyandığım da onu öldürmek için zihnim de sayıklamaya başlamıştım bile . Bir şey vardı , bir şey beynime perde çekiyordu ve ben gerisinde kalıyordum , çığlıklarım hapsediliyordu.

"Seni ,bu durumdan ise kardeşin Efruz kurtardı , tüm yaralarını sardı.O, hep senin yanında oldu, Hatırlama ama unutma Luna."

Kulağıma değen ılık nefesinin nefretini haz edemeden , küçük bedenim korku ve nefretle kaynamaya başladı. Dehşetle gözlerimi açık tutmaya çabalasam da gözlerim çoktan kaymaya başlamış , ufak bedenim acıyı hissizleştirmişti. Nefreti şekillendiremeden , dili zehrini bırakmıştı. Uyandığın da sevgiyle sarılacağı bedene nefretle fısıldadı.

" An..andım o..olsun s...seni öldüreceğim A....ANGELA !"

●🍷

Zihnim var gücüyle çığlıklarını duyurmaya çalışırken , kalbimi saran nefretle ona ulaşmaya çabaladım. Bilincim kuytu karanlığından kalmak isterken yüzüme inen sert dokuyla tüm bedenim sinir uçlarından uyarıldı , soluk soluğa uyandım. Buz gibi suyun yüzümden göğüs aralığıma inişiyle titrek soluklarımla avaz avaz bağırdım. Onu bulmak uğruna , nedenini zihnime soramadan.

"ANGELA! "

Susmadı dilim , iki tarafa zincirlenmiş ellerimi var gücümle asılarak boğazımı yırtarcasına bağırdım.

"ANGELA!"

Beynimin çığlıkları öylesine yüksektiki , ağrı katlanılmaz haldeydi. Kabusumun etkisinde öylesine var olmuştum ki , hiçlikte gibiydim. Öfkem öyle derindeydi ki, dur diyemiyordum. Tanrım ne oluyordu bana böyle ?