Vechtersbaas

9. Zwaaiende messen

"Dus je gaat Alex meenemen?" Stelt ze gelijk.

"Nee ik neem hem echt niet mee. Ik ga het hem niet eens vragen. Hij gedraagt zich echt als een zak."

"Jamaar dat is gewoon hoe hij is. Kijk ik ken hem al super lang het is gewoon een soort masker wat hij opzet snapje? Hij is vanbinnen echt een schat."

"Sakina hij is echt niet het soort jongen dat mijn moeder wilt dat ik mee omga." Ik haal weer een hand door mijn haar.

"Ja snap ik, maar wie zegt dat hij zichzelf moet zijn? Hij kan toch gewoon als een kakker doen? Ik ga niet voor je liegen hij heeft wel het goede uiterlijk."

Ik ga gelijk rechtopstaan. "Dat is nog niet eens zo'n slecht idee, maar denk je dat hij dat wilt doen?" 

Ze haalt haar schouders op. "We hebben niks te verliezen denk ik."

"Waar is hij dan kunnen we het samen vragen. Het is niet alsof ik veel opties heb." Sakina denk even na door mijn vraag.

"Ik denk dat hij in de kantine zit, kom." We beginnen samen richting de kantine te lopen.

"Oke jij moet me wel helpen dan zegt hij eerder ja." Ik voel hoe ik zenuwachtig begin te worden. Eigenlijk wil ik het helemaal niet aan hem vragen. Gister had ik nog een mislukte kop en een arrogante bek volgens hem.

Het voelt een beetje als tegen mijn eigen principes in te gaan om hem te gaan vragen, maar aan de andere kant heb ik niet echt een keuze.

"Tuurlijk help ik je we gaan hem zo manipuleren dat hij geen nee meer kan zeggen." Ze haakt haar arm ik de mijne.

Als we de kantine binnen komen gelopen zie ik Alex en Mo inderdaad samen aan een tafel in de hoek zitten. Sakina die het ook ziet loopt er gelijk enthousiast heen, waardoor ze mij een soort meetrekt.

Voor Sakina zijn het gewoon haar beste vrienden waar ze wat aan gaat vragen. Voor mij is het echter toch wat anders. Alex zijn woorden van gister tijdens het nablijven spoken al heel de dag door mijn hoofd.

Ik vraag me af of hij nog steeds boos op me is. Ik heb hem niet meer gezien sinds hij door meneer Boshout het lokaal werd uitgetrokken.

"Heey." Begroet Sakina de jongens als ze bij hun aan tafel gaat zitten. Ze haalt onze armen uit elkaar en een beetje onwennig ga ik er ook bij zitten.

Mo en Alex die iets aan het doen waren op Mo zijn telefoon kijken ook op.

"Hoi" mompelen ze beide een stugge begroeting terug. Dit gaat veel beloven.

"Zoals jullie zien heb ik Vanessa meegenomen. Ze heeft een beetje gezeik thuis en ik ga haar helpen." Zegt Sakina breed glimlachend. Ik kijk voorzichtig naar Alex en gelijk ontmoeten zijn fel blauwe ogen de mijne.

Ik verplaats mijn blik snel naar Sakina die naast mij zit.

"Jij weet dat Vanessa haar moeder er een beetje een probleem van maakt toch Alex?." Ik hoor hoe Alex een instemmend geluid maakt, maar ik durf zijn richting niet op te kijken. 

"Nu heeft ze daar dus een oplossing voor gevonden." Ik voel hoe ze mij aanstoot. 

"Uhm ja dat klopt." Begin ik ongemakkelijk terwijl ik een pluk haar achter mijn oor doe. Ik kijk voorzichtig weer naar Alex die mij strak aankijkt.