Juego De Rol Series; Duology #1: I'm Fated To Love You

Kabanata Katorse

Zeus' POV

Kanina pa wala si Stheno pero hindi pa din bumababa si Macey mula sa kwarto niya.

Naka ligo na ako at naka paghanda ng dinner pero waa pa rin si Macey.

First time ko mag luto. Kasi naman. Tinatamad akong magluto. Tapos ako lang din naman magisa kakain. Ang lungkot lang.

Naupo ulit ako sa sofa at kunwaring nagbabasa.

Ilang minuto na nakalipas, wala pa rin si Macey.

Okay lang kaya siya?

Ay hindi. Dapat pala, tawagan ko na muna sila Crystal.

Pero gutom na ako.

Pero nagaalala na din yung mga kapatid ni Macey.

Pero gutom na talaga ako.

Pero si Macey hindi pa bumababa. Katukin ko na kaya?

Ay ewan! Ang hirap naman nito!

Kakatukin ko na si Macey. Tumayo na ako at umakyat.

Kakatok na sana ako nang marinig ko ang boses ni Macey na may kausap sa cellphone.

"Babalik po ako pag kaya na kitang makita," Sabi niya

Umiiyak si Macey. Sino kaya yung kausap niya?

"Sorry po pero hindi ko pa po kaya. Madami pong nangyari na hindi ko kayang tanggapin nang ganun kadali. Masakit po mama. Masakit po."

So, ibig sabihin may problema talaga ang family niya?

"Paki ingatan na lang po ang kambal para sa akin. Babalik po ako."

Mas lumakas yung iyak niya.

Kung simpleng tampuhan lang hindi siya aalis nang ganito katagal. There's more behind it.

Naupo ako sa lapag habang naka sandal sa pintuan ni Macey. Hihintayin ko na lang siyang matapos sa pagiyak.

Pinakinggan ko lang siya sa pagiyak.

Kahit ang totoo, gustung gusto ko na siyang pasukin sa loob at patahanin at yakapin.

Pero hindi ko pwedeng gawin yun.

Maya maya narinig kong gumalaw si Macey mula sa loob.

Tumayo na ako at bumaba. Dumaretso ako sa kusina para initin yung pagkain.

Pero hindi pa rin siya bumababa.

Wala na ata talaga siyang balak bumaba pa.

Inilagay ko yung mga pagkain niya sa tray at itinaas.

Kinatok ko siya at nagsingit ng papel.

Bumaba na ulit ako at kumain mag isa. Pero walang sign na nagbukas ng pinto si Macey. Naglock na ako ng lahat at pumasok sa kwarto.

Baka bukas okay na siya. Kailangan ko siyang piliting pumasok dahil finals na at ilang araw na lang sembreak na namin. Baka hindi siya maka kuha ng clearance pag kulang siya.

Oo naman no. Kahit g*go ako, matino ang pagiisip ko pagdating sa pag aaral.

Ito lang ang ipinamana ni Mama sa akin.

Pagaaral ko.

Kung buhay pa nga si mama, siya ang papapuntahin ko sa graduation. Tyak excited pa yun kesa sa akin.

Naisip ko ulit si Macey.

Kung hindi ko naman siya mapipilit na pumasok bukas, mamimilit ako sa school na humingi ng take home exam para sa kanya. Bahala na sa dahilan. Madali na yun kesa wala siyang exam.