Mafya Kızı/ASKIDA

-Bölüm 7-

Aklıma çok şeytani planlar gelmeye başlamıştı. Bu kız Adnanın canını daha çok yakmam için iyi bir fırsat olmuştu. Ama ilk olarak Neclayı öldürecektim. Ve Neclayı kendim halledecektim. Hem kızını çok özlemiştir o şimdi. Ve ne şanstır ki dün gece Adnan'ın evinde Kağan yoktu onu göremedik. Ama ne olur ne olmaz diye kameraları devamlı izlemesi için 3 adamımız hep bekliyordu. Eğer Kağanı görürlerse hemen bize haber vereceklerdi. Ve elbette kameralara yakalanacaktı. Sonuçta 64 tane kamera var evin içinde.

Kağanın kim olduğunu da çok merak etmeye başladım. Adnan onu çok iyi saklıyor. Ama illaki bir gün o eve gelecek. 

Şimdi düşünmem gereken şey bu kızımıza ne yapacağım? Aslında bu kızla da Rüzgar ilgilenebilir. Rüzgar kızı kolayca kandırabilir çünkü. Ama bu kızdan önce Necla'yı halletmem daha iyi olabilir. İlk kızı halledip sonra Neclayı halledersem acıyı yüksekten alçağa düşürmüş olurum. Benim amacım acıyı büyütmek. Bakalım Adnan karısına ne kadar değer veriyor. Bir yandan kahvaltı yapıyor bir yandan da Rüzgarla konuşuyordum.

- Rüzgar, Rüyayla sen ilgileneceksin. Neclayı ben halledicem. Ama sen her ikisinide takip et izle. Biraz zaman geçsin ben sana haber verecem o zaman Neclayı bana getireceksin. 

- Sen hiç merak etme Gece. Halledilmiş bil.

- Peki o halde ve Deniz bu süreç içerisinde sende boş durmayacaksın tabi. Kamera başındaki adamlardan biriyle yer değiştir ve kameraları takip et. Kağanın kim olduğunu belirle. 

- Tamamdır patron.

Rüzgar ile Denize yeni görevlerini vermiştim. Birazda ben kendi işlerimi halletsem çok iyi olacaktı. En son babamın en iyi arkadaşı olan Hasan Karaca yani Hasan amcayla onun kacak silahlarını saklayabilmek için uğraşıyorduk. Birileri onu polise ihbar etmiş ve başı çok derde girmiş. Elindeki bazı malları kaybetmiş. Eğer bu silahlarda yakalanırsa işi bitecekti. Ve silahları verebileceği tek kişide benim. Babam ile Hasan amca kardeş gibiydiler. Ve onun kızı Gazel... Bizde ikimiz kardeş gibiyiz. Bu yüzden herkesten çok bana güvenir Hasan amca. Birde benim mafyam henüz polis tarafından bilinmiyor. İşte bu yönden çok şanslıyım.

Babam abilerimi ve beni düşmanlarımızdan sır gibi saklamıştı. Bizi babamın çok az dostu bilirdi zaten. Bu yüzden babam ölünce polisler mafyanın dağıldığını düşündüler. Ve bu işin peşini bıraktılar. Bizde sır gibi saklı kalmaya devam ettik.

Silahların yeni yerlerine yerleştirilmeleri için adamlarıma emir veriyordum ve tam o sırada telefonum çalmaya başladı. Ekranda tanımadığım bi numara vardı. Artık sesten rahatsız olunca telefonu açtım.

- Selam Gece naber? Ben Ufuk.

- Numaramı nerden buldun ?

- Bardaki birinden aldım. Ee nasılsın?

Demek bardakilerden aldın. Numaramı sadece barın patronu biliyor o da acil bir durum olursa diye. Bunun dışında kimse bilmiyor. Ama o adam numaramı birine veremeyecek kadar çok korkuyor benden çünkü başına gelecekleri biliyor. Benim o bara yeniden gitmem lazım.

- Kötü.

- Neden?

- Seni ilgilendirmez.

- Peki o halde. Bugün bir işin varmı diye soracaktım ben?

- Neden?

- Belki beraber bir şeyler yaparız. Olmaz mı?