CASPER MY BOYFRIEND IS A GHOST Book 2

Chapter 27

P.O.V. CASPER

Naging mailap si Mae sa akin hanggang sa makauwi na ito ng hospital.

"Saan mo ako dadalhin? hindi ito ang daan pauwi sa amin" mariin sabi nito.

"Sa bahay ka muna uuwi hinihintay ka na kasi ni Hope"

"Ayaw ko! uuwi ako sa bahay... kaya itigil mo ang sasakyan at baba na ako" halos pasigaw na sabi nya..

Sandali ako tumigil at tinignan sya... " ok sige ihahatid na kita sa inyo" matipid kong sabi dahil nakita ko sa mga mata nya ang takot.

Pagdating namin sa bahay nila ay sinalubong kami ng mama nya.

"Casper ano ginagawa nyo dito?" nagtatakang tanong nya.

"Eh mama dito po nya gusto magpahatid"

"Naku hijo pagpasensyahan mo muna ang anak ko... alam mo naman ang kalagayan nya... di bale at kakausapin ko sya" mahabang paliwanag nya.

Sandali ako napatingin sa pintuan ng kwarto nya saka ako nagpaalam na umalis dahil nga naghihintay si Hope na uuwi na ang mommy nya.

"Daddy.... kasama mo na ba si mommy? miss na miss ko na po sya" salubong ni Hope nang makauwi na ako.
l
"Ahmm anak kasi di pa makakalabas si mommy sa hospital kailangan pa kasi syang tignan mabuti ng doctor.. para di ka mahawa sa sakit nya ok... syempre pagmahawa ka sa sakit nya malulungot si mommy" nakangiting paliwanag ko sa bata..

Kailangan kong magsinungaling sa anak ko dahil hindi ko alam kung kailan kami maaalala ni Mae o kung maalala pa ba nya kami..

************
P.O.V. MAE

Pag-uwi ko galing hospital ay nagkulong na ako ng kwarto dahil alam kong kukulitin naman ako ni mama.

Lumipas ang isang linggo ay iniiwasan ko si mama kasi nga di pa ako handa para sa pag-uusig niya.

"San ka galing?" tanong ni mama nang dumating ako.

"Sa school po kasi mag-aayos ako ng mga credentials ko gusto ko po sana magtake ng board exam, pero close dahil may bagyo daw paparating" mahabang paliwanag ko saka ako dumeretso sa kwarto

"Mae.... may sakit ang anak mo si Hope at ayaw nya uminom ng gamot dahil hinahanap ka"

"Ma hindi ko nga sya anak... at hindi ko asawa si Casper bakit ba lagi nyo pinagpipilitan!" medyo tumaas na ang boses ko dahil sa inis.

"Mae... maiintindihan ko kung ayaw mo tangapin na asawa si Casper pero si Hope... dugo at laman mo sya..hindi naman kita pinalaki na ganyan.." mariin sabi ni mama.

"Ma.. sana maintindihan nyo naman na nahihirapan ako sa kalagayan ko na wala ako maalala tungkol sa kanila"

"Anak hindi lang ikaw ang nahihirapan pati kami... lalong lalo na ang asawa mo si Casper... pero wag mo naman idamay ang bata.. kung hindi mo kayang tangapin si Hope... para mo narin ako tinalikuran.."

Sandali ako na paisip sa sinabi ni mama... kaya kahit may bagyong parating ay nagdisisyon ako na puntahan ang bata.

"Sorry po ma.. sige po pupuntahan ko na po sila" pagkasabi ko ay agad ako umalis.

"Saglit lang anak... mag-ingat ka.. at bigyan mo ang sarili mo ng pagkakataon na makilala mo ang mag ama mo" nakangiting sabi nya.

******
Pagdating ko sa tapat ng bahay nila Casper ay sandali ako natigilan dahil pamilyar sa akin ang bahay, na para bang nakapunta na ako dati, pero pano eh ngayon nga lang ako nakapunta.

Makailan doorbell na ako pero wala parin nagbubukas ng gate.. nadagdagan pa ang inis ko nang magumpisa nang pumatak ang ulan.

"Ang yaman yaman wala manlang maid na taga bukas... siguro masama ang ugali nya" bulong ko sa sarili.

"Umuwi sa probinsya ang mga kasama ko dito sa bahay" kunot noong sabi nito.

Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala sya dahil nakayuko ako dahil sa ambon.

"Ok fine.. nandito ako para sa bata lang"  mariin sabi ko saka ako pumasok ng pinto.

"Asan sya?" tanong ko.

"Nasa taas sa kwarto ko... akyat ka nalang at prepare ko pa ang mga gamot nya" matipid na sabi nito.

Agad ako umakyat ng hagdaan.. at nang nasa tapat na ako ng kwarto at akmang bubuksan ko na ito ay sandali ulit ako natigilan..

"Teka nga pano pala ako nakarating dito sa bahay nila eh di naman sinabi ni mama kung saan sila nakatira... at saka pano ko nalaman na ito ang kwarto ni Casper sa dami ng mga silid dito" nagtatakang tanong ko.

Nagkibit balikat nalang ako at nang hawakan ko ang doorknob ay sya naman hawak ni Casper din sa doorknob... at nang mahawakan nya ang mga kamay ko ay parang may kuryenteng dumaloy sa kamay ko na nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"Akala ko nakalock kaya di ka makapasok"

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kong ang mukha nya na halos magkalapit na sa mukha ko.. mabilis ko binawi ang kamay ko at hinihtay ko nalang na buksan  nito ang pinto

"Mommy" naiiyak na sabi ni Hope na natiling nakahiga.

"Hi... sabi ni Daddy mo hindi ka pa daw umiinom ng gamot" nakangiting sabi ko sa bata.

"Coz Im waitting for you mommy"

Umupo ako sa tabi ni Hope at kinuha ang gamot saka pinainum ko sya "tulog ka na ok"

"Mommy please stay.. dito ka sa tabi ko"

Nakaramdam ako ng awa sa bata kaya tumabi ako at pwumesto sa gilid.

"Ok dito kana matulog at sa guess room na ako matutulog" sabi ni Casper

"Daddy stay dito ka rin sa tabi ni mommy"

Nandilat ang mga mata ko sa sinabi ng bata...lalo na nang makita ko si Casper.

"Ok baby" mabilis na sabi ni Casper saka pumunta sa tabi ko.

"Sa kabila ka ano ka ba" pasimpleng sabi ko.

"Sa kabila nalang sya baby kasi baka mahulog na si daddy dito" halos ipagtulakan ko si Casper.

Agad naman tumalima si Casper at pinagitnanan namin ang bata.... Hanggang sa di ko na namalayan nakatulog na pala ako dahil sa pagod, di ko na nga namalayan ang bagbayo ng bagyo sa himbing ng tulog ko.