BAB 36

28.4K 995 32
                                    


"Bila kau balik sini? Tak cakap dengan aku pun, kan?" Ujar aku.

Sepupu kesayangan aku yang seorang ni memang macam ni, suka buat benda mengejut. Ya, dia sepupu aku. Danisha Akma namanya. Manis kan nama dia? Sama juga manisnya dengan mukanya.

Cerita dulu dengan sekarang memang sangat berbeza, dulu dia tomboy. Sekarang dah ayu habis. Dulu juga tak ada siapa nak pandang sepupu aku yang seorang ni, sekarang tak tahu lah mesti beratur panjang punya.

Dia tua dua tahun dari aku. Memang dah terbiasa ber'kau-aku' jadi masing-masing tak hairan. Memang dia ajelah sepupu yang aku paling rapat. Rapatnya sampai semua orang cakap aku dengan dia persis adik-beradik.

"Dah nak dekat dua bulan aku dekat sini, sorry lah aku tukar nombor baru lepas balik Malaysia, nak contact kau pun nombor dah hilang." Terang Danisha satu per satu.

Kisahnya. Patutlah aku call tak pernah berjawab.

"Tak apalah nak buat macam mana, asal sepupu kesayangan aku ni dah ada depan mata. Kau tahu tak aku rindu gila dekat kau?" Ujar aku, ikhlas.

Maklumlah orang tu belajar dekat overseas. Nak berjumpa pun agak susah. Nak tak nak berpisah lah untuk sementara waktu.

"Aku pun rindu kau jugak, ngek." Sengihnya, pastu angkat dua jari ke atas.

"Ni lagi satu hal aku tak puas hati, kau pun sama tak cerita langsung dekat aku yang kau dah ada lama ada tunang, kan? Tup-tup umi cakap yang kau dah nak kahwin. Haih." Kata Danisha tak puas hati. Aku hanya mampu sengih.

"Dah aku call kau pun tak berjawab, macam mana nak bagitau?" Dalih aku pula.

"Ewah.. banyaknya alasan kau, ye makcik? Umi. Kau masih ada nombor umi, kan? Kau jangan tipu aku tau, aku sembelih kau nanti." Aku sengih lagi.

Ee.. minah ni, tak padan dengan 'ayu' tu langsung. Bila dah buka mulut.. macam nak cari gaduh. Danisha.. Danisha. Ingatkan dah ayu habis, tapi mulut pula yang kekal. Hai lah.

"Nak buat macam mana, lupa hakak oi. Kalau kau sembelih aku, aku mati sekarang, malam ni aku jadi hantu aku cekik kau." Aku gelak kuat. Lengan aku dah jadi mangsa tumbukan Danisha.

Aku mengaduh sakit, masih padu lagi woi tumbukan dia. Nak patah rasa tulang ni. Adeh.

"Kau ingat aku takut?" Aku gelak. Dia pun ikut sama gelak.

"Tapi asal aku tak nampak pun kau semalam? Yang aku nampak umi dengan Pak Ngah aje. Batang hidung kau langsung aku tak nampak." Tanya aku.

"Dah kau raja sehari semalam, mana mahunya mata kau tu nak nampak aku, Nura. Dalam mata kau tu disinari wajah suami kau aje." Aku berdecit dengan ayat yang dikemukakan oleh Danisha itu. Kemain lagi ayat tu.

Disinari kau. Gituw. Sepanjang bersanding semalam, yang aku fikir adalah penat. Mula-mula tu rasa happy lah juga, bila dah sampai tengah rasa penat gila. Nak melayan tetamu datang lagi, dengan panas teriknya. Apa kau rasa?

"Em.. yelah. Ni nanti kau balik Johor bila?" Soal aku.

"Esok baliklah, nak lama-lama pun tak boleh, semua kerja." Aku angguk, dalam pada masa yang sama turut sedih. Sekejapnya.

"Tak dapat nak lepak lama-lama dengan kau, Nisha. Lepas zohor nanti aku nak keluar, lepastu terus tidur rumah mak mertua aku." Beritahu aku.

"Ala chill lah, beb. janganlah sedih-sedih macam ni.. nanti kan kita boleh jumpa lagi. Tak pun kau singgah lah rumah aku nanti. Ajak laki kau singgah rumah aku. Boleh lah kita sembang pacak lama-lama, nak tidur rumah aku pun sangat lah dialu-alukan." Bebel makcik depan aku ni.

Lecturer Paling 'Hot' Where stories live. Discover now