" နွဲ့ဆိုးဗိုလ် "

၁၃

( ၁၃ )

ဒီေန ့ တနဂၤေႏြ တမနက္။ ခပ္ေစာေစာ ၅နာရီေလာက္ကပဲ အေဖတို ့ အေမတို ့ပါ ထႀကတယ္။ အင္မတန္ ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့ အေဖ့ အထက္အရာရွိ ညႊန္ခ်ဳပ္ရဲ ့ ဆြမ္းေကၽြးအလႈမို ့လို ့ အာရုဏ္အမီ အေဖတို ့သြားႀကတယ္။ ဗိုလ္ဗုိလ္ တို ့ အိမ္ကလည္း ဆႏြင္းမကင္း တစ္ဗန္း ကူတယ္။

ဗိုလ္ဗုိလ္ ကားဂိုေဒါင္ တံခါးအဖြင့္မွာ ကိုလင္း ေရာက္လာတာမို ့ အေဖ့ကား ေနာက္ဆုတ္တာကို ၀ိုင္းႀကည့္ေပးလိုက္ေသးတယ္။

“သားတို ့ .. အိမ္တံခါးေတြ ေသခ်ာပိတ္ေနာ္။ ေမာင္လင္းလင္းေရ သိပ္အေ၀းႀကီးလည္း မေၿပးႀကနဲ ့၊ ေစာေစာၿပန္ႀကေနာ္။”

အေမက ကားေပၚတက္ရင္း မွာသြားတာပါ။

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ။”

ခ်ိဳလိုက္တဲ့ ကိုလင္းရဲ ့အသံ။ ကိုလင္း ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြ ေလွ်ာက္ေၿပးေနတာေတာင္ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။

အေဖတို ့ကားထြက္သြားတာနဲ ့အတူ ဗိုလ္ဗုိလ္ နဲ ့ ကိုလင္းလည္း ကတၱရာလမ္းအတိုင္း ခပ္ရြရြေၿပးလာလိုက္ႀကတယ္။ ၁၅ မိနစ္သာသာေလာက္ေရာက္ေတာ့ ..

“ခ်စ္ .. ကိုတို ့ အိမ္ၿပန္ႀကရေအာင္။”

“ဟင္ .. ဘာၿဖစ္လို ့လဲ ကိုကို။”

“အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတုန္း ကိုတို ့လုပ္ႀကရေအာင္။”

“ဟုတ္။”

ဗိုလ္ဗုိလ္ ၿမန္ၿမန္ပဲ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ဗုိလ္ ထမင္းစားခန္းထဲ တန္း၀င္သြားပါတယ္။ ေရခဲေသတၱာနားက မွန္ေရွ ့ အေရာက္မွာ ကိုလင္းက ဗိုလ္ဗုိလ့္ ကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ဗုိလ့္ ခါးကို လက္ဖ်ံႏွစ္ဘက္ ယွက္ဖက္ထားရင္း ဗိုလ္ဗုိလ့္ ရဲ ့ ဇက္ပိုးေနရာေလးကို ကိုလင္းက ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ပါတယ္။ ကိုလင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဗိုလ္ဗုိလ့္ ရဲ ့ ပုခုံးထက္ဆီကို သက္ဆင္း နမ္းရႈပ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ဗုိလ့္ ခါးကို ဖက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း ခါးတ၀ိုက္မွာ ၀ုိက္က်ေနတဲ့ ဗိုလ္ဗုိလ့္ ရဲ ့ အားကစား တီရွပ္ ေအာက္အနားသားပတ္လည္ကို .. ဦးေခါင္းဘက္ဆီကို တေၿဖးေၿဖး ပင့္တင္ၿပီး ဗိုလ္ဗုိလ့္ ရဲ  ့ ေခါင္းကေန တဆင့္ တီရွပ္ကို ဆြဲတင္ခၽြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။