The Alluring Scent

VIII

Faith

Hindi na napansin ni Umi ang pag-dami ng mga tao sa paligid ng C.R at naki-osyoso sa nangyari. Pero pinigalan naman sila ng mga police na makalapit sa crime scene. She can’t help but blame herself for what happened, she wasn’t prepared for anything that might happen. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang pagbigat ng  hangin. Unti-unti niyang inangat ang ulo mula sa pagkaka-yuko at nakita ang papalapit na pinsan. Kasama nito sina Jad at Jace.

Agad na binitbit nina Jad at ni Jace ang suspect at dinala palayo. Umi wasn’t sure if she’s going to breath or not ng lumapit ang pinsan sa kanya.

She shut her eyes and waited for what’s coming.

“Isaac--” Narinig niya ang boses ng kapatid pero hindi nito tinuloy ang sasabihin.

Umi flinched when a hand touched her shoulder and hugged her. Napa-mulat siya ng mga mata, shocked at his action. Isaac Ambrose is always calm but she knew that right now he was controlling himself to not lash out.

“Let’s go home.” He whispered. As he released her from the hug Umi saw his serious face, and yet his eyes were full with rage, but somehow she knew it wasn’t directed to her.

The air in the car was heavy as they drive home. Kasama ni Umi sa sasakyan si Isaac at Ezekiel. The were discussing about the next actions that they will do in order to find Luna.

“Have you already gave order to the patrolling team that no one will leave this town without heavy inspection?” Ani Isaac.

“Yes, I already did as soon as I finished contacting you.” Sagot naman ni Ezekiel na kasalukuyang nagda-drive.

Mabilis ang takbo ng sasakyan, nakasunod sa kanila sina Jace.

“I’m so sorry.” Marahang sabi ni Umi. Alam niyang wala ng silbi ang paghingi niya ng paumanhin pero di niya mapigilan. Nang wala siyang narinig na sagot ay napatingin na lang siya sa labas ng bintana hidni niya namalayang tumutulo ulit ang mga luha niya.

Hindi mapigilang mag-alala ni Ezekiel sa kakambal, alam niyang sisinisi nito ang sarili, alam niyang gusto lang ni Umi na maging masaya ang kaibaigan. Sobra ang kaba ang naramdaman niya noong lumapit si Isaac dito, akala niya ay sasaktan nito ang kapatid dahil alam niya kung gaano ka-importante sa lalaki si Luna.

Maging siya ay nag-aalala kung nasaan na ito, hindi niya rin maiwasang sisihin ang sarili dahil hindi kaagad siya nakasunod sa dalawa. Kung sana ay iniwan niya na lang iyong batang nawawala ay sana hindi ito nangyari.

Pagkarating sa bahay ay agad na dinala ng nasa kabilang sasakyan ang nahuli sa basement. Nagmamadali namang lumabas ang dalawang ginang sa bahay, parehong puno ng pag-aalala ng kanilang mga mukha.

“Yumiko!” Daing ng Anna sa anak. Tumakbo si Umi sa ina at niyakap ito. Paulit-ulit ang pagsabi ni Umi ng paumanhin habang umiiyak. Inalo naman agad ng ina ang kanyang anak.

“Isaac…” Tawag ni Cecilia sa lalaki. Ang mga mata niya’y nangungusap, gusto niyang magtanong per di niya ginawa dahil alam niyang mas doble ang pag-aalala nito sa kanyang pamangkin.

“We’ll talk inside.” Anito at naunang pumasok sa loob ng bahay.

The women were seated on the sofa. Ang mga lalki naman ay busy sa pag-utos sa mga tauhan sa kung ano ang dapat gawin. Naghatid ng tsaa ang ksambahay nila Anna para mapakalma si Umi.

“Anong balita sa interrogation na ginagawa nina Jad?” Tanong ni Isaac sa pinsan.

“I’ll check.” Agad namang umalis si Ezekiel para pumunta sa basement.