Hoofdstuk 21

291 6 4
                                    


Vandaag gaat het gebeuren. Ik ga ontsnappen. Nou ja ik ga het proberen. Wat als het niet lukt? Nee Lana niet aan proberen te denken. Ik zie de deur open gaan, ik heb mijn vingers gekruist en ik bid snel een schiedgebedje.
'Hey Lana kom je.'
Yes Luuk. Ik sta langzaam op en loop naar Luuk toe. Het mesje houd ik vast in mijn hand. Hij wilt zich omdraaien maar ik pak hem snel beet en hou het mesje tegen zijn keel.
'Ik wil dit niet Luuk maar ik wil hier ook niet vast zitten.' sis ik naar hem.

'Lana stop dit gaat je niet veel goeds beloven' zegt hij maar ik luister niet. Ik gooi de deur dicht en pak snel het touw. Ik doe het snel om zijn handen en voeten. Hij stribbelt tegen maar door de adrenaline in mijn lichaam ben ik sterker. Ik duw hem in de kast en duw de doek in zijn mond. Ik tape dat vast met de tape want anders krijgt hij het misschien los. Ik voel in zijn zakken en hoor iets kletteren. Yes. Ik pak de sleutels en duw ze in mijn zak.
'Doei Luukie.' zeg ik en ik doe de deur van de kast dicht. Ik grinnik.

Ik pak de sleutels weer in mijn handen en glip mijn kamer uit. Ik loop op mijn tenen door de gangen. Hier links en dan nu rechts, links, links weer rechts. Ik zie al meer licht en ik denk dat ik bijna bij de uitgang ben. Ik ben in dit deel namelijk nog nooit geweest. Ik loop verder. Een trap. Ik probeer zo stil mogelijk van de trap te lopen. Krrrk. Godverdomme stomme houte trap. Ik loop snel weer verder. O mijn god daar is de deur. Ik trek een sprintje want hoe eerder hoe beter. Ik pak de sleutels en ik duw ze in het slot. Ik draai de sleutels om en doe de deur open.
Wiiiiiioooow wiiiioooooow
Shit alarm. Ik ren naar buiten. Ik ren naar het bos en ik ren zo hard als ik kan. Het lijkt wel alsof ik al uren aan het rennen ben maar ik ben nog niet moe. Ik denk dat de jongens wel naar me op zoek zijn maar ze gaan me nooit vinden.
Na nog lang te hebben gerend ben ik wel moe. Poh gelukkig heb ik geen asthma ofzo. Ik klim in een boom om even uit te rusten en ik kijk om me heen. Ik zit diep in het bos. Nergens is er een weg te zien dus ik moet nog wel even totdat ik weer bij de mensheid kom. Ik ga zitten in de boom en rust uit. Ik heb echt dorst. Ik voel in mijn zakken. Shit ben ik dat echt vergeten. Ik heb GEEN water of eten bij. Hoe dom kan je zijn. Maar ik heb nu geen zin om op zoek te gaan naar water. Ik gaap en voel dat ik echt wel moe ben. Even een dutje doen zal geen kwaad doen. Toch?

P.o.v Nathan
We gaan haar vinden ze weet alleen nog niet hoe. Ze is niet zo slim als ze denkt want we hadden al door dat ze iets van plan was. Onze baas was niet zo blij met dat ze weg is maar we vinden haar wel. Morgen zit ze weer fijn hier op haar kamer. Ze zal boeten voor wat ze heeft gedaan. Geloof mij maar. Ze zou willen dat ze nooit bij haar lieftallige vriendje Ace terecht was gekomen. Want eigenlijk is dit allemaal zijn schuld.

~~~~~~~~~~~~~
600 woorden
Hij is weer kort :/

De stedentripحيث تعيش القصص. اكتشف الآن