Descendants

• Hoofdstuk 06 •

 De auto was echter nog geen kilometer verder toen Lucas op het rempedaal ging staan. Want slechts enkele meters van de neus van de wagen waren twee bestelbusjes geparkeerd, zodat de weg afgesloten was. Ervoor stonden mensen, gemaskerde mannen in uniform. Met prins Alexander aan kop.

"Shit, shit, shit." Lucas keek wild rond zich heen om te zien of hij er op de één of andere manier langs kon. Maar nee, de soldaten hadden goed werk geleverd. Het was of stilstaan, of omkeren en terugrijden. En aangezien de mannen buiten razendsnel de wagen hadden omsingeld, was die laatste optie eveneens uitgesloten.

Lucas draaide zich om naar de twee vriendinnen. "Oké, we zijn omsingeld. Wat doen we nu?"

Maxine merkte dat Lucas het meer tegen haar had dan tegen Alizah, en toen ze haar vriendin aankeek, zag ze dat ook zij haar verwachtingsvol aankeek. Ze rolde met haar ogen ondanks de dringende situatie waar ze middenin zaten. "Ja, wow, goed idee. Geef de leiding maar aan de persoon met de minste ervaring in dit soort zaken." Toen zuchtte ze en keek over haar schouder naar de prins, die geduldig grijnzend afwachtte tot ze uiteindelijk de deuren zouden openen. Ze konden daar niet eeuwig blijven. Ze realiseerde zich dat iemandmoest beslissen over hun volgende stap, en als iemand het moest doen, waarom zij dan niet? "Oké, dit is het plan."

Maxine wachtte tot Lucas de deur voor haar opende. Hij liep rustig en schijnbaar ongewapend rond de auto tot bij haar, met de air van iemand die niet doorhad dat hij zich in een dodelijke positie verkeerde. Met een elegante buiging trok hij de deur open en hielp Maxine uit te stappen.

Maxine zelf had de kleine dolk onder haar vest verborgen, maar ondanks het plan dat ze had uitgelegd en Lucas aan haar zijde, stond ze nog steeds te trillen op haar benen. Maar dat zou ze de prins niet laten merken.

"Dus jij bent die idioot van een prins die dacht dat het een goed idee was om mij te ontvoeren?" Ze was bang geweest dat haar stoere woorden teniet zouden worden gedaan door haar stem, maar die klonk verrassend zelfzeker. Ze sloeg haar armen over elkaar om haar woorden kracht bij te zetten.

De prins leek echter allesbehalve onder de indruk. Hij trok zijn wenkbrauwen op en imiteerde haar houding. "Maxine was het toch? Met de krachten van Maleficent." Hij lachte een charmante glimlach en in elke andere omstandigheid zou ze misschien rood zijn geworden. Maar ze voelde dat onder al die charme een dikke laag vijandigheid aanwezig was, een deel van hem dat haar ervan beschuldigde de reden te zijn dat hij uit deze Wereld was verbannen. "Ik heb op je gewacht, schat."

Maxine voelde hoe Lucas bijna onmerkbaar dichter bij haar ging staan, om haar te beschermen tegen de onderzoekende ogen van de prins. De woede en vechtlust spoelden bijna in golven van hem af, en Maxine hoopte alleen dat hij zijn emoties nog even kon onderdrukken. Op z'n minst tot hun plan tot een goed einde werd gebracht.

"Hopelijk niet te lang, schat." Ze spuugde de woorden uit. De man had nog maar drie zinnen tegen haar gezegd en ze had nu al een bloedhekel aan hem. Of misschien was dat omdat hij degene was die haar had weggehaald bij alles wat haar dierbaar was. Bij haar volledige leven.

De prins lachte gewoon. Het kon hem blijkbaar niets schelen dat hij en zijn moeder de levens van een hele boel mensen hadden verwoest. Woede vlamde in haar op, maar voorlopig kon ze niks doen. Enkel maar hopen dat Alizah wist waar ze mee bezig was.

Lucas zette een stap naar voor, subtiel een beetje voor Maxine zodat hij haar kon beschermen indien het nodig was. "Wat wil je van ons, Alex?" Hij probeerde zich zo dreigend mogelijk op te stellen, en als de situatie niet zo gespannen zou zijn geweest, zou Maxine in lachen zijn uitgebarsten.

"Zo familiair, Lucas." Een zelfzekere grijns trok over het gezicht van de prins, maar Maxine was meer gefocust op een onopvallende beweging in haar ooghoek. Ze hield haar adem in, hopend dat niemand het had opgemerkt. Maar prins Alex haalde gewoon nonchalant zijn schouders op. "Niets speciaals, hoor. We willen gewoon je vriendinnetje even lenen."