ბედი/Fate💚

თავი 10

ჯანგუკის მაგიდასთან, რომ მივედით გოგოები იყურებოდნენ და წაწვრილებული თვალებით მომშტერებოდნენ.
ჯიმინი: იო, აქ რას აკეთებ?-მკითხა გაკვირვებულმა- როგორ გამიხარდა შენი ნახვა, მოდი მოგვიჯექი.
იო: არააა, იყოს, იქეთ გოგოები მიცდიან.- თავი ჩვენი მაგიდისკენ გავიშვირე და იმათმაც გაიხედეს.
ჰოსოკი: ააა, ესენი შენთან არიან?
იო: ჰოო. უნივერსიტეტი დაგვეწყო და ავღნიშნავთ. თქვენ რას აკეთებთ აქ?
ჯინი: ჩვენ ერთ თვიანი შესვენება გვაქ და მაგას ავღნიშნავთ.
იო: ვააა, გილოცავთ. ნამდვილად აღსანიშნავია, როგორც იქნა ისვენებთ.
ნამჯუნი: მართლა არავისთვის გითქვამს?
იო: რა?
ნამჯუნი: ჩვენთან რო იყავი
  რომ ვუთხრა რო დაქალებს ვუთხარი ეწყინებათ?
იო: ამმმმ...უცხოსთვის არავისთვის.
ნამჯუნი: რას ნიშნავს უცხოსთვის, არავისთვის?-უცნაური ტონით მკითხა.
იო: ანუუუუუ, დაქალებს ვუთხარი. იმათ ყველაფერს ვეუბნები. ჯერ გაუკვირდათ სახლში რო არ ვიყავი მთელი ღამე და მერე ისედაც ხო დაგინახეს, მაშინ, სხლში რო მიმიყვანეთ- ყველაფერი ერთიანად მივაყარე და უხერხულად გავუღიმე.
ჰოსოკი: ნამჯუნ აანერვიულე ბავშვი.- გამიტყდა ბავშვი, რო მიწოდა.-წამში მთელი მისი ცხოვრება მოგიყვა- მის ნათქვამზე სიცილი აუტყდა.
იუნგიმ დაჭყანული სახით გახედა-აიშშშშ, ძალიან გთხოვ მეტი აღარ დალიო.- ჰოსოკმა სიცილი შეწყვიტა და იუნგის არაფრისმთქმელი სახით გახედა.
ჯანგუკი: ანუ დაქალებთან ცხოვრობ?-მე თავი დავუქნიე- მშობლები?
იო: ბუსანში დავტოვე.
  გოგოებისკენ გავიხედე, აქეათ იყურებოდნენ და ერთმანეთს რაღაცას ეუბნებოდნენ, ბოლოს მია ჩემსკენ წამოვიდა. ბიჭებს გავხედე და თქმას ვაპირებდი,რომ უნდა წავსულიყავი როცა, მიამ დამიძახა. ყველა მისკენ შეტრიალდა. მია ჩვენთან მოვიდა.
მია: გამარჯობა, მაპატიეთ როგორც ჩანს იოსთან კარგად ერთობით, მაგრამ უნდა წავიყვანო, ჩვენც გვჭირდება-თქვა და გაიღიმა, მაგრამ ღიმილი ჩამოშალა და სახეზე ინტერესი გამოესახა- ო, მგონი მეცნობით. ვაიმეე ვიცი, მაგრამ არა. იო?- გამომხედა და წარბები ზევით აწია.
იო: კი ისინი არიან, მაგრამ დაწვრილებით მერე აგიხსნი.
მია: კარგი. იცოდე თავს ვერ დაიძვრენ.- ბიჭებს გახედა. გამიკვირდა თავი როგორ შეიკავა. ისე მშვიდად გაუღიმა, წამიერად დავფიქრდი მართლა მია იყო თუ არა.
იო: კარგად.- ვთქვი, გავუღიმე და წასვლა დავაპირე.
თეჰიონი: დარჩით და ერთად დავლიოთ. შენი დაქალებიც მოიყვანე.
  მიამ თავი უეცრად გამოატრიალა. თვალები გააფართოვა და წარბები აწია.
იო: ამმმ... იყოს...-მიამ ფეხი ფეხზე დამაჭირა. გაბრაზებულმა გავხედე მან კი თვალები უფრო გააფართოვა. მივხვდი რაც უნდოდა და თეჰიონისკენ შევტრიალდი.
იო: კიი. რატომაც არაა. წავალ გოგოებს დავუძახებ.
  მია გამომყვა.
მია: დიდად არ მომწონდა ეს ბიჭი, მაგრამ ღირს დასაფიქრებლად.
   გამეცინა. როგორ შეილება თეჰიონი არ მოგწონდეს. გოგოებს, რომ ვუთხარი მისანი სიხარულისგან ხტუნავდა, მიმ ბიჭებთან მაინც გავერთობიო  და ბორამ ხო რავი რა მნიშვნელობა აქო. ბიჭებთან ვისხედით. თავიდან უხერხულად ყველა დუმდა, მაგრამ მოგვიანებით საუბარი დაიწყეს და ერთმანეთს საკმაოდ კარგად შეეწყვნენ. მოგვიანებით მიამ და ჰოსოკმა ცეკვა დაიწყეს, ნუ ჩვენ არ გაგვკვირვებია, ველოდებოდით რო ერთ-ერთთან მაინც იცეკვებდა და ჰოსოკი აღმოჩნდა მისი მსხვერპლი.
ნამჯუნი: მოდი, მოდი დავლიოთ.-ჭიქა ჰაერში აწია, ჩვენც მას მივბაძეთ. ჭიქები ერთმანეთს შეეჯახა და წკარუნის ხმა გამოსცა. ამას ჩვენი შეძახილებიც მოყვა, საბოლოოდ კი ყველა საკმაოდ "მთვრალები" აღმოვჩნდით. ბოლოს დაშლა გადავწყვიტეთ.
ჰოსოკი: მენეჯერს დავურეკო?
იუნგი: არაა, ხოარ გაგიჟდი, გააფრენს და ყველას დაგვერევა.
ნამჯუნი: პირბადე გაიკეთე და ტაქსში ჩაჯექი.
ჯიმინი: თაე არ დაგრჩეთ, ბარიდან გამოიყვანეთ?
   ამ დროს ბარიდან ჯანგუკი და მასზე ჩამოკიდებული თაე გამოვიდა, სიმღერ სიმღერით.  მათ უკან მისანი და ჯინი გამოყვა. რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ და თან იცინოდნენ. მაგ ორის სიცილი ერთად საშინელი მოსასმენი იყო, ერთი ჭიხვინებს, მეორე ყროყინებს.
ჯანგუკი:ჰიონგ ძალიან გთხოვ გაჩერდი, აღარ შეულია ჩემს მარცხენა ყურს.
თეჰიონი: აიიიიიი- იყვირა-მაცადე სიმღერა. არაა, შენც ამყევი- სიმღერა გააგრძელა, ჯანგუკმა თავი გააგქნია და თვალები გადაატრიალა.
ჯანგუკი: ვინმემ გამომართვით.
მია: ჰოსოკააა, ჩვენ წავალთ. მისან წავედით.- მისანი გაჩერებული ტაქსისკენ წამოვიდა, ბიჭებს ხელი დავუქნიეთ და სახლში წავედით.
ბორა: ჰოსოკა? ვააა, რაც გაგიცანი უფრო და უფრო მაოცებ.- მიამ გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.
იო: შენ რას ეჭუკჭუკებოდი ჯინს?
მისანი: მე რაზე ვილაპარაკებდი ეხა სხვაზე თუ არა საჭმელზე...
მია: სალაპარაკო თემა კი მოგინახავთ ისე.- შეაწყვეტია მისანს.
მისანი: მერე სხვა რაღაცეებზეც ვილაპარაკეთ. რა ტუტუცები ხართ.
  სახლში მივედით თუ არა, ისეთი დაღლილები ვიყავით, მაშინვე დავწექით და სიზმრების სამყაროში გადავეშვით.

____^^____________^^______________^^__________^^
დადადადამ!!!!! ესეც ახალი თავი. Hope you will like it😉💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚