ბედი/Fate💚

თავი 7

ოთახში შევედით, ჯანგუკმა მისი ნაცრისფერი, სპორტული შარვალი და შავი ზედა მომცა. მის გარდერობში, უმეტესად, თეთრი,ნაცრისფერი და  შავი ფერი ფიგურირებდა.
ჯანგუკი: კიდევ რამე ხო არ გჭირდება?
იო: ამმმ, დამტენი.
ჯანგუკი: გავალ, მოგიტან.
  სანამ ჯანგუკი მოვიდოდა, გამოცვლას შევუდექი. შარვალი ამოვიცვი და ზედა გავიძვრე.
Jungook's POV
დამტენი ავიღე და ოთახში შევედი. კარები გამოვაღე და გავშტერდი, ჩემს წინ შიშველი გოგო იდგა, ვააა, ამას მიჩვეული არ ვიყავი.
იონგიმ ყვირილი ატეხა ზედა აიფარა და განერვიულებულმა მიყვირა, რომ გავსულიყავი. გამოვფხიზლდი და უცებ გამოვკეტე კარები. ჩამეღიმა, როცა ნერვიულობს და რცხვენია ლოყები უწითლდება.
ჯანგუკი: სამაგიეროდ, ახლა ბარი-ბარში ვართ.
  მან კარები უცებ გამოაღო და თვალებ გაფართოებულმა მკითხა.
იო: რაა?
ჯანგუკი: რა და ჩემს გამოცვლას რო უყურებდი კაი იყოო?
იო: იცი რააა...მე თუ შენ გამოცვლას ვუყურებდი... მაშინ... რას გულისხმობ!! ვერ გავიგე?
ჯანგუკი: ყველაფერი მშვენივრად გაიგე. რომ არ გაგეგო მასე არ დაიბნეოდი.
იო: არც დავბნეულვარ.
ჯანგუკი: აბა წეღან მე ვბლუკუნებდი?
იო: რა გინდა? უბრალიდ სატენი მომეცი და წადი დაიძინე.
ჯანგუკი: ლოყები რატო აგიწითლდა- ჩავიცინე, მან კი ლოყებზე ხელი აიფარა, სატენი ხელიდან გამომგლიჯა და კარები გაიხურა- შენს ბიასს გულს ტკენ იო.
იო: საქმე არაგაქ?- ოთახიდან გამომძახა.- ასე როდის დაგიახლოვდი?
 კარები გამოვაღე შიგნით შევიჭყიტე, ლოგინზე იწვა და ტელეფონში იყო ჩამძვრალი.
ჯანგუკი: მასე სატენი გაფუჭდება, აცალე დატენვა და მერე ითამაშე, თუ რასაც აკეთებ.
იო: რატომ შემოდიხარ სხვის ოთახში დაუკაკუნებლად?
ჯანგუკი: შეგეშალა სიხარულო, ჩემი ოთახია.
იო: კითხვას გავიმეირებ, ასე როდის დავახლოვდით? უკვე სიხარულოთი მომართავ?- ცალი წარბი აწია და გაიღიმა.
   ვიგრძენი როგორ ავხურდი სახეზე.
ჯანგუკი: რაიყო ასე ძაან გაგიხარდა?
იო: კი. ვის არ გაუხარდებოდა მისი ბიასისგან ასეთი თბილი სიტყვების მოსმენა.
ჯანგუკი: ასე კარგად იმიტომ გექცევი, რომ ერთი საღამო ხარ ჩვენთან. ვცდილობ თავი კარგად დაგამახსოვრო. ახლა დაისვენე. ტკბილი ძილი.
   გამოვედი. რეები მოჩორტე? რა სითბო ან რა ტკბილი ძილი? რამდენი გაკლიააა.
Yong's POV
 დილით, წამოვდექი. რაღაც განსაკუთრებულად კომფორტულად მეძინა. წამოვდექი გზა სამზარეულოსკენ გავიკვლიე, ჯერ კიდევ ვერ შევჩვეოდი ამ ახალ სახლს, არადა ნახევრად მძინავს. ყავას ვიმზადებდი, თან ვაზმორებდი, უკან გამოვბრუნდი და სამზარეულოს სკამზე იუნგი, ნამჯუნი და ჰოსოკი იჯდნენ.
იო: ნუთუ ჯერ კიდევ მძინავს? ეს ისეთი რაღაცაა, ფილმებში როა ხოლმე სიზმარი სიზმარში?
  ოთახში ჯანგუკი შემოვიდა, ხელში ჭიქა ეკავა. ჩემს გვერდით ნიჟარასთან მივიდა, ჭიქა შიგ ჩადო, ამხედა, ჩამომხედა და თქვა.
ჯანგუკი: იქნებ გამოგეცვალა, ჩვენ გვეჩქარება და შენც დაგტოვებთ სადაც მიდიხარ.
იო: მითხარი რო სიზმარია და ასე ძალიან მართლა არ შევრცხვენილვარ თქვენთან.
იუნგი: ყველაფერი ცხადში ხდება, და მგონი თავს კიდე უფრო ირცხვენ.
  სახე დამემანჭა. ჯანგუკმა გაიღიმა, მაგრამ ხელი აიფარა და მეორე მხარეს გატრიალდა.
ჰოსოკი: მასეც, ნუ იფიქრებ. ოპტომისტურად იფიქრე. შენ გაგიმართლა და ჩვენ შეგვხვდი, ასე დაგვიახლოვდი, ეს ყველას კიარ შეულია.
იო: მადლობა დამშიბებისთვის.
 უცებ გავედი იქედან, სულ გადამავიწყდა ყავაც და ყველაფერი. სასწრაფოდ გამოვიცვალე გამოვემშვიდობე ჯანგუკის ოთახს და წავედი.

______________________________________________
მაპათიეთ წინა თავები ძალინ გვიან დავდე😔😔😔 უბრალიდ ზედმეტად დაკავებული ვიყავი💚💚💚💚