My Monster Girl is a Gangster (PART 1)

Final Chapter Part 2 : Goodbye

The Only Permanent thing in this World is CHANGE...

Enzo's POV

Sabi noong Nurse ko dalawang linggo raw akong walang malay, kaya sabi noong Doctor ko ito na daw ang pinakamasayang araw ng pamilya ko dahil nagising na ako at nagkamalay. Sobrang naninibago yung katawan ko sa sobrang tagal ng pagkakatulog ko ah. Parang ang hina at ang sakit ng buong katawan ko. Sana bumalik agad yung dating lakas ko.

Miss na miss ko na ang Baby Love ko, ok na kaya  sya, anu na kayang kalagayan nya? Siguro nag-alala na sya sa akin ng sobra , madalas ko kasi syang mapanaginipang umiiyak eh. Excited na akong makita sya, Dahil sa kanya kaya ako lumakas at nagising.

Door Slam...

Si Seph, grabe pakiramdam ko na miss ko rin tong best friend kong to.

"Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad nyang tanong sa akin, kahit hirap nginitian ko pa rin sya to think na ok na ako

"Eto medyo nanghihina pa rin!"

masaya king sagot

"Kumain ka para mas lalo kang lumakas!"  teka kang hah bakit parang may iba kay Seph.

"Si Evo?" Yumuko si Seph, sabay ngiti ng alanganin

"Mabuti  na lang pala at bumili ako nitong paborito mong prutas, tamang-tama to para lumakas ka kaagad!" imbes na sagutin nya ang tanong ko parang iniwasan pa nya yun, bakit kaya?

"Ok ba sya?" tanong ko  at napuna kung parang napakalalim ng iniisip ni Seph

"Gusto mo bang ipagbalat kita nitong mansanas?" uumiiwas ba  talaga sya sa tanong ko, diba dapat sagutin nya  ko, at hindi yung parang may iniiwasan sya

"Gusto kung makita si Evo!" Tumayo ako at inalalayan agad ako ni Seph

"Kaya mo ba?" nag-aalala nyang tanong

"Parang iniiwasan mo ang mga tanong ko, may nangyari bang hindi ko alam?"

"Wala naman!" alanganing sagot sa akin ni Seph

"Sigurado ka?" he noooded, siguro nawewerduhan lang ako kay Seph.

"Mahiga kana ulit, masama pa sayo ang mapagod at maglalakad ng matagal Enzo" tulad ng sinabi ni Seph nagpahinga ulit ako.

___________________

After ng ilang araw nakauwe na din ako sa bahay... Nakasaklay at may private Nurse na nagbabantay sa akin.

Ilang araw na akong gising pero ni anino ni Evo di ko pa rin nakikita. Di ko na nga rin sya matawagan at balita sa akin ni Drew isang linggo nang wala sa bahay si Evo. Nag-aalala na tuloy ako sa kanya, baka kung anu nang nangyari sa kanya.

"Hi Enzo!" dahan-dahan akong lumingon doon sa may side kung saan ko narinig ang boses na tumawag sa akin

"LEX?!" lumapit sya sa akin then niyakap nya ako

"You look fine" seryoso nyang sabi sa akin tapos naupo kami

"Gusto ko na kasing gumaling para makalabas na ako sa bahay na to, naiinip na kasi ako eh!" pinatong ni Lex ang kamay nya sa kamay ko

"Natututuwa akong malaman yan!" nangingilid ang mga luha ni Lex bakit kaya?

"Natutuwa oh naiiyak?"

"Pasensya kana hindi ko na kasi mapigilan eh, para na akong sasabog sa sobrang pagtitimpi!"

sa unang pagkakataong ngayon lang umiyak sa harap ko si Lex.

Yung iyak ka kahit pigilan mo eh lalabas at lalabas pa din