The Casanova's Queen

Chapter 32

Umuwi na kami ni Evan sa unit ko after he break down sa University. Hindi ko na pinakwento ang nangyari. He was so hurt and I was so stupid to ask that to him. Minsan talaga naiinis na ako sa sarili ko dahil sa pa dalos dalos na mga desisyon ko sa buhay.

I cooked a simple dinner for the two of us. I want to make him happy dahil after niyang sabihin ang mga salitang 'yun kanina ay hindi na siya umimik. He never talked. Puro ako nalang ang dada ng dada sa kotse kanina.

"Evan! Dinner is ready. Come here. Let's eat!" Tawag ko sakaniya. He's in the living room and watching a movie.

Ilang sandali lang ay pumasok siya dito sa kusina. Tahimik siyang umupo sa harap ng lamesa. Pinag sandok ko siya ng kanin at ulam at inilagay iyon sa plato niya.

"You should eat many! Okay? Para strong ang boyfriend ko. Ako nag luto niyan kaya dapat ubusin mo 'yan!" Masiglang sabi ko sakaniya. He just smiled. Gusto ko siyang irapan dahil sa inaasta niya ngayon sa akin pero pinipigilan ko ang sarili ko.

Langhiya. Paki paalala nga sakin na huwag na huwag ko na siyang tatanungin about doon kung magiging ganito siya after. Kung alam ko lang talaga, sana ako nalang ang gumawa ng way para malaman ko ang lahat nang nangyari.

Wala pa rin siyang imik habang naka harap na sa hapag. Lumapit ako sakaniya and sit on his lap.

"What are you doing?" He asked.

"Susubuan kita."

Kinuha ko ang kutsara't tinidor sakaniya at ako na mismo ang nag lagay ng kanin doon para subuan siya. Sana naman madala ko siya sa lambing at pag landi ko.

"Say aahh." He looked at me and just opened his mouth.

Sinubuan ko siya nang sinubuan hanggang sa matapos kaming kumain na dalawa sa ganoong posisyon. Subo, kain, lunok lang ang naging routine namin sa buong dinner. Hindi man lang siya nag salita o ano. I even cooked delicious food pero no comment lang siya. Wala man lang bang papuri diyan like "the food tastes good"?

Umalis ako sa pag kakandong sakaniya. "Punta ka na doon, Evan. Ako nang bahala dito."

Tumayo siya mula sa kinuupuan niya nang walang pasabi at lumabas nga siya ng kusina. Potek! Sumuntok suntok ako sa ere dahil sa inaasta niya ngayon. Nakaka stress. Gusto ko siyang batuhin ng plato!

Padabog kong iniligpit ang mga pinag kaininan namin at inilagay sa may lababo.

Hinugasan ko ang mga platong ginamit namin pati na rin ang mga platong malinis dahil hindi ko na alam at wala akong maisip kung paano ko mapapabalik ang masigla at malanding Evan.

Susmaryosep! Kung nasaan man ang kaluluwa ng pinsan niya, patahimikin mo na sana si Evan. Parang awa mo na. Bigyan mo siya ng mapayapa at masaganang buhay kasama ko.

I went outside the kitchen after washing the dishes. Wala na siya sa may living room. Nasaan na 'yun? Umuwi na ba siya?

I went upstairs and went to my room to check if he's there. Nandoon nga siya at naka higa sa kama ko while using his phone. Tumalon ako papunta sakaniya at niyakap siya.

"What are you doing?" Tanong ko. "Siguro nang chichix ka no?" 

I looked at his phone and I saw a picture. There are two men who look a like and they are very happy habang magka akbay.

"He's Earl. He really looks like me, right? That's why most of the poeple think we're twins."

"Evan..."

"Magka sundo kami sa lahat ng bagay. We even grew up together. His mom and my dad are siblings. We live in the same village."

Is he going to tell me their story now? Tahimik lang akong nakikinig habang nakayakap pa rin ako sakaniya.