The Casanova's Queen

Chapter 23

Two days na ang nakaka lipas at panay ang tawag sa'kin ni Evan the next day after ng game nila. Hindi ko siya sinasagot. I turned off my phone para hindi niya ako macontact. Hindi na rin muna'ko umuwi sa unit ko dahil alam kong pupuntahan at pupuntahan niya'ko. I don't want to see him.

Nagpa uwi ako kay Luke sa Mansion nila tutal wala pa rin naman ang parents niya at nasa retreat ang kapatid niya. Dito muna ako tumutuloy for the past two days.

Ang sarap sana basahin ng mga messages niya telling that he misses me. Pero magpapa loko pa ba 'ko? Tama na yung mga narinig ko. I'll cut my connection to him. I love him but kung ganon ang tingin niya sa'kin? No thanks. I know my worth.

And for those two days, everytime na na alala ko ang mga sinabi niya hindi ko maiwasang mapa luha. Pinipigilan ko nalamang ang sarili ko dahil ayaw kong makita ni Luke na umiiyak ako. I don't want to see him that it hurts me.

I already talked to him na huwag niyang gagalawin si Evan. But I don't know kung susundin niya ba ako. Knowing Luke? He'll do everything just to get even sa mga taong nanakit sa akin. Baka mamaya ipapatay niya si Evan o siya mismo ang pumatay. Kaya todo bantay rin ako sakaniya na baka may gawin siya or what.

"Luke? Saan na ba si Kennedy? Akala ko pupunta siya dito?"

"He didn't tell me yet. I don't know where is he."

Nagba balak kaming mag dinner nila Luke at Kennedy outside. As long as kaya kong libangin ang sarili ko, gagawin ko. Ayaw akong ma alala ang hampas lupang minamahal ko na 'yun. Punyeta talaga.

Wala muna akong balita sakaniya. I don't know how is he at wala akong balak alamin. And to tell you honestly, after kong marealize na hindi lang pala like ang nararamdaman ko para sakaniya ay hindi kona nakalimutan ang pangalan niya. Bwisit na habit 'to! Kung kailan gusto kong isantabi at kalimutan muna ang nararamdaman ko tsaka naman rumegister ng bongga sa isip ko ang pangalan niyang pang playboy, pang pokpok at manloloko!

"Tutal wala pa rin naman siya, I'll just go. Tell him na bukas nalang tayo mag dinner together. I'll just meet my gangmates at may laban pa kami."

I talked to my gangmates last night and luckily we have a gang fight tonight. I want to release my stress. I want to remove all the pain here in my chest. Kahit man lang sana sa ganitong paraan mailabas ko ang nararamdaman ko. I want to feel at ease. Dahil everytime na naiisip ko ang mga salitang narinig ko noong araw na 'yun ay sumisikip ang dibdib ko.

"Are you sure?"

"Yes. I'm sure."

"Lucia, be careful. Huwag kang gagawa ng bagay na ikakapahamak mo."

"I won't. Don't worry. And please, yung bilin ko sa'yo. Okay?"

Hindi siya kumibo at naka tingin lang siya sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Luke." Matigas ko na sabi sakaniya.

"Ako ang kuya mo Lucia. Huwag mo 'kong gamitan ng ganyang tono. Mas matanda ako sa'yo."

"E kasi naman!"

Lumapit siya sa akin at ginulo ang buhok ko.

"Silly. Inlove ka na talaga sa gagong 'yun. Pasalamat ka nalang na hanggang ngayon hindi ko pa siya binubugbog. Pero malay mo bukas naka ganti na pala ako."

Pinag hahampas ko siya sa dibdib at tawa siya ng tawa.

"Come here." Hinila niya ako at yinakap ng napaka higpit.

I so love my brother! At buti nalang pinili kong magka ayos kami dahil kung wala siya ngayon sa tabi ko, baka hindi ko na alam kung anong gagawin ko.