The Casanova's Queen

Chapter 13

Gabi na ng maka dating kami sa unit ko. Dito na  ako nagpahatid dahil ayaw kong umuwi ng Mansion nila Erica ng duguan. Baka mamaya himatayin sa pag alala ang parents niya. Ayaw ko rin namang dumiretso sa unit ni Eric at baka magtaka ang guard lalo na't wala siya doon.

"Queen, una na kami? Kaya mo ba talaga?"

"Oo kaya ko. Ako pa ba?"

Tinahi kanina ng doctor ang sugat ko. Mahapdi ito kaya hindi ako masyadong maka galaw ng maayos dahil kumikirot. Ang sabi naman ng doctor ay i-maintain ko lang ang gamot na nireseta niya at hihilom din naman ito after 1 week. Hindi naman siya ganon ka lalim pero malaki siya.

"Dito na lang kaya kami matulog?"

"Umalis na kayo. Layas."

Tumayo naman si D at siya na ang unang lumabas ng Unit ko. Madaling kausap ang taong yun. Masunurin pa.

"Sige Queen. Tawag ka lang once na nagka problema."

"Oo na. Bye. Magsilayas na kayo."

Lumabas na sila at naiwan akong mag isa dito. Nag riring ang cellphone ko ngayon at kinuha ko yun at sinagot.

"Lucia! Where the fuck are you?! I've been calling you since this morning but you're not answering!"

Napa irap ako sa kawalan. E kahapon nga hindi mo ako sinagot sa mga tawag at texts ko. GLYU. /Gantihan lang yan uy/

"I'm in my unit. Kaka gising ko lang." I lied.

Umakyat na ako sa kwarto ko at dahan dahan akong humiga. I'm so tired idagdag mo pa ang sugat na 'to.

"Are you sick? You sound like you are."

"No. I'm not. I'm just tired. I want to rest."

"Take a rest then. I'll see and talk to you tomorrow."

"Yes. Bye."

I ended the call. Masyadong maraming nangyari sa araw na ito. I fought with many people and killed some of them.

Minsan naiisip ko how did I end up with this kind of life at paano ko nakakaya ang lahat ng ito? Does it make me a bad woman? Syempre oo. Kailan pa naging mabuti ang pagpatay ng tao? This is not the first time it happened to me.

Noong mga unang araw ko palang sa gang halos hindi ako makatulog dahil para akong nabigla sa bagong environment na napasukan ko. Killing. Doing illegal things. It was all new to me. But as time passed by nakasanayan ko na ang magulong mundo na pinasukan ko. With the help of my gangmates ofcourse, naka sabay ako. I get used to it.

The first time I killed somone is when we had a gang fight. I need to survive. And in order to survive you need to kill your enemies or else you'll end up with a cold body. Hindi ako makatulog noong unang beses kong nagawa iyon. Halos gabi gabi akong binabagabag ng konsensya ko kaya hindi ko na inulit muli. That's why kada may laban kami hindi ako lalaban habang hindi nila napapatumba ang mga kasama ko. And I'm so lucky because never silang natalo. But there were circumstances na kapag malakas ang kalaban ay napapalaban na rin ako. And you know what will happen next.

I have no choice. If I won't fight, mamamatay ako at maaring malagay sa panganib ang mga kasama ko. And I don't want that to happen. I need to fight for myself and for my gangmates.

Kaya minsan natatawa nalang ako kapag pinagsasabihan ako ni Kennedy. He doesn't know that I already killed people. And I don't want him to know about it. He'll freak out. But maybe he knows. Killing is not new in my world. Common sense nalang. Kung iisipin niyang I never killed anyone, masyado ng imposible iyon. That's why I'm so thankful because aside of me being a badass is nandiyan siya at handa pa rin akong tanggapin.