CHAPTER 11 - SIMPLE QUESTION

137 7 1
                                    

"Trina, marami ka pang utang sa akin, huwag ka muna mamamatay! Trina!"

Mula sa malayong lugar. Nang bumukas ang sariling mga mata ay saka namalayan sa malapit lamang ang boses. Galing kay Froiland.

Dramatic.

"Hindi pa ako mamamatay, uunahin muna kita bago ako," sabi ko sa kanya.

Malakas ang tawa. "Sa kalagayan mong 'yan? Wala kang laban sa akin." Tumawa ulit.

"Noisy kid," sabi ni Georgina ng dumaan sa tabi.

"Hey, I'm not!"

"Kumusta ang pangyayari? Nangyari ba?" Tanong ko kay Georgina pagkaupo sa higaan.

"Yes, very peanut. Maraming matitinong security officers doon. Sayang pinatumba lahat ni Shinn," balewalang sabi nito.

"Nasunod ba ang flow ng plano?"

Si Emerald ang sumagot na bagong dating, "Plan B, thanks to that backup plan. Dumating bigla ang mga kukuha ng diamonds, nagbago sila ng time sa take out. Buti na lang nagawan ng paraan ni Froiland."

Mayabang umakto na tumayo ang isa, "Syempre, ako pa."

Walang pumansin dito.

"Nagkakagulo silang lahat sa agency. Gusto mo makita?"

"Sure."

Lumipat kami sa kabila. Nang matitigan ang bawat screen ng laptops ay maraming tao at lahat ay pawang tensyonado. Naghanap ng kung anu anong ebidensyang naiwan.

"Nagpadala agad ng specialists para sa investigations. They got just a few words like a person in black with sunglasses knocked them out. Or no one sees who gets the diamonds. Even the alarm doesn't make any sound... just like that."

"Sounds like we achieve our goal," sagot ko, "I will get those video chips later bago pa mahanap ang mga 'yan."

"I will get it," sabi ni Sapphire.

Wala ng nagreact pagkasabi ng ganoon.

"When are we going to leave?" Tanong ni Froiland.

"You can leave now, Froiland. We can handle the packing," si Emerald.

"Right, see you again, and don't forget to treat me all of you," nakangisi pa itong lumabas.

Naiwan kami doon.

Kinagabihan bago umalis, piniling kumain ng dinner sa French restaurant malapit sa hotel. Napapanood sa tabi, sa national television ang tungkol sa nangyari sa agency at wala pa rin lead.

Dahil malinis ang lahat.

Habang kumakain ay napansin marami ang tumitingin sa pwestong ito pero balewala sa mga kasama. Sinikap kong kumain kahit walang gana. Pagkatapos kumain ay agad ng umalis at sumakay muli sa jet. Pagdating sa Manila ay ginawang nakitulog muna sa condo ni Shinn dahil ito rin ang nagprisintang ihatid ako pauwi.

Pagkagising kinaumagahan ay nakahanda na ito, "Kumain ka muna."

Tumayo ako at pumuntang kusina, nakatingin lang sa akin ang weird na kaibigan habang kumakain.

"Bakit hindi ka nagmomodelo kagaya ni Caserine?" Tanong nito.

Model na pala si Cas. "Not interested, besides I want to eat and live," ang tanging sagot.

Ngumiti sa sinabi ko.

"What about you, Shinn? Bakit hindi ka magmodelo?"

"Same as you and besides I don't want to show off my beautiful skin, because only he touches my skin..." Walang muwang na pagkakasabi.

BOOK 1 - EYES OF UNKNOWNWhere stories live. Discover now