Elemental Powers: The departure

11. Anna

"Pap en mam..." Zei Fleur ineens. We keken haar allemaal heel ontzet aan.

"Inderdaad" zei de man in het witte streepjespak. "Ik zie dat jullie zijn gegroeid sinds ik jullie voor de laatste keer heb gezien. Kom zitten ik leg het jullie uit." We gingen zitten en hij begon. Hij vertelde over de geschiedenis van de aura's, wat het ook moge zijn, waar we vandaan kwamen, wat we waren en waarom we hier waren.

"Jullie zijn hier om de vijf kinderen van Kapost en Xintho te vernietigen en de dreiging van hun ouders voor eens en altijd te verdrijven. Als je thuis komt staat jullie daar jullie trainer te wachten. Verander jezelf en je zult kunnen sturen. Bereid je voor, over een week komen wij terug en zullen we jullie op jullie nohhoa sturen."

"Wij zullen elkaar snel weerzien." Zei de vrouw en de aura's verdwenen.

Toen de aura's weg waren, waren we alle vijf een beetje in een shock. In de afgelopen 15 minuten is alles wat ons in de voorgaande 15 jaar is verteld onderuit gehaald. Aan de andere kant vond ik het eigenlijk wel heel erg cool dat ik water kon sturen. Ik bedoel je kan zo veel dingen doen met water. Je kan het laten vloeien, bevriezen en nog veel meer.

Er kwamen vrouwen binnen die ongeveer hetzelfde gekleed waren als Hommie. Ze waren alleen iets kleiner. Ze hadden allemaal eten in hun handen en ineens kwam ik erachter hoe hongerig ik eigenlijk was. Het eten stond nog niet op tafel en ik begon al te schransen. Het was een uitgebreid diner voor, denk ik, wel 10 personen en we waren maar met z'n zessen. Maar desondanks ging het allemaal op.

"Jullie hebben vandaag veel te verduren gekregen." Zei Hommie. "Geen wonder dat jullie zo veel trek hebben."

Na het eten zei Hommie dat we naar huis moesten gaan en wat moesten gaan slapen.

"Morgen zal een drukke dag worden. Jullie gaan gjeomam, jullie gaan trainen!" Had hij gezegd.

Ik volgde zijn advies op en dook het meer in. Ik dacht aan het water en werd onmiddellijk een zeemeermin, zwom naar mijn paleis toe en dook in bed.

Mijn paleis ziet er een beetje uit als dat paleis uit de film Ariël, maar dan veel kleurrijker en veel vrolijker (en eigenlijk ook iets minder musicalliedjes tussen het leven door...).

De volgende ochtend werd ik wakker en zat Deg aan mijn bed. Deg lijkt veel op een haai, maar is eigenlijk een seeoamqdep, een haaienkwal. Hij trekt zijn tentakels meestal in, want dat vindt hij makkelijker zwemmen, maar hij heeft ze wel.

Maar goed, Deg zaat aan mijn bed.

"Goedemorgen, mijn koningin, komt u met mij mee we gaan trainen."