Chapter Twentieth: THE ANSWER TO THE QUESTION

Magsimula sa umpisa
                                    

"I-I'm so sorry. I am sorry for putting you in this situation. I am sorry for making you feel that I was avoiding you. Yes, I admit I did. I have avoided you after the day I confessed my feelings towards you. For I thought that if I will keep my self away from you, I can save my self from falling so deeply for you. But I was wrong. 'Cause every time I exert much effort of not seeing you, I only come to find out that I am much more of falling for you. For I crave much more of you. I'm so much in distress without you. So much feeling of emotions that I, myself can not tolerate. Indeed you have stolen not just my heart but also my sanity. I beg for your forgiveness."

"G-George.." 

At muli nitong sinakop ang kanina lamang ay iniiwasan kong ipadampi rito. Mabagal ngunit punong-puno ng emosyon ang pahalik niya sa akin. Pakiramdam ko ay biglang humina ang mga buto ko sa paa na ano mang sandali ay babagsak na ako.

Para namang naramdaman ito ni Goerge kaya kusang mas humigpit pa lalo ang pagkakayakap ng mga bisig nito sa aking bewang. Kasabay nito ay ang mas paglalim ng kanyang paghalik sa akin na akin namang ipinanganyaya.

Habol-habol ang aming paghinga ng matapos ang malagablab na halik na muli naming pinagsaluhan.

"Baka naman pagkatapos nito, iiwasan mo nanaman ako?" PatampMay tonong pagtatampong tanong ko rito.

Tumawa naman ito ng mahina.

"Definitely. Ouch! What is that for?!" Reklamo nito ng mabilis ko itong kurutin sa tagiliran.

"Anong definitely?!"

"I was just joking And besides hindi pa naman ako tapos sasabihin ko."

"So marunong ka na palang mag joke?" Pang-asar ko rito.

Ngunit bigla namang naging seryoso ang ekspresyon ng mukha nito. Naalaa tuloy ako na baka sumapi nanaman ang kaluluwanh tigre nito.

"Uy, grabe 'to. Nagjojoke lang din ako."

Ngunit tahimik lang ito at seryoso pa ring nakatitig sa akin.

"George ano ba? Napaka bipolar mo talaga. Alam mo ba iyon? Nagbibiro lang ako. Ngumiti ka na please?"

Hinawakan ko ito sa magkabilang pisngi at pilit na pinangingiti. Ngunit isang pagirap lamang at pagikot nito ng kanyang mga mata ang isinukli sa akin.

"Nakakainis ka naman eh. Panira ka ng moment. Alam mo ba iyon?" I stamped my feet like a child that can not get what she wants.

"So ngayon nakakainis na ako?"

"Eh kasi naman eh. Napaka bipolar mo."

"One bipolar word again from you and you'll regret it."

"At bakit?"

"Cause I'll pull you inside and kiss you in the middle of the crowd as your punishment."

"Talaga lang ha?"

"Wanna bet?"

Ngunit bago pa ako makasagot ay hinawakan ako nito sa kamay at muling hinila.

"G-goerge!!!" Pagpiglas ko at pagkagulat.

Huminto ito sa paglakad saka lumingon sa akin na may pilyong mga ngiti sa labi. Kinuha ko naman ang pagkakataong iyon upang ako naman ang humatak rito papalapit sa akin.

Wala na akong inaksayang oras pa. Muli ay aming pinagsaluhan ang matamis na halikan. But this time, it was no longer that slow-intimate kissing. I grabbed her and kissed her like we were running out of time. A rush yet still a passionate kiss.

"Ika. Before we could end up into something more than this I want to ask you something."

"A-ano yun?"

"Can you be mine? Not just for today nor for tomorrow but for a lifetime? I know I sound cheesy and all but..."

Hindi ko na ito hinayaang tapusin pa ang sasabihin nito. Muli kong tinikman ang mga labi nito habang siya namang nakangiti pa habang tumutugon.

"I did not hear your answer." Pagkawaring tugon nito ng maghiwalay ang aming mga labi.

"Hindi pa ba sapat yung pagtugon ko ng halik sa iyo?"

"But I want to hear it from you. From your own mouth. Well not exactly by kissing me but..."

"Yes! Yes ang sagot ko Miss Gerogina Chervins. It's a yes answer to your question."

Her face brightens up and I saw the brightest and happiest smile on her face. She hugged me and even lift me high in her arms with joy. Our chuckles both filled us. I've never saw this coming. Not even in my wildest dreams that I would fall in love with my own kind of specie. A woman. But it felt good and I have never been this happy with my whole entire of existence.

With the thought of my life, it vividly brings me back to my past. My past which I think I ought to tell her.

"G-george." I called upon her name as she brought me down from the lift.

"M-may gusto sana akong sabihin sa iyo."

"What is it?"

"Uhmnn..."

"What is this going on here?" Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ng bigla itong sumulpot na may pagtatakang magugunitabsa mukha. Si Juneathe.

Napadako ang tingin ko rito at gayon rin si George. Inilipat ko naman ang tingin kay George at bigla akong nakaramdam ng pag-aalala sa hindi ko maipaliwag kung bakit.

"I will be right back." Paalam sa akin ni George bago pa ako tuluyan nitong iwanan at naglakad papalapit kay Juneathe.

Sana hindi ka magbago George. Bulong na dasal ng loobin ko.



###########*****###########

Hi loves!

It was a delayed update I know. But I'm publishing the remaining chapters of this story slowly but surely. 😅

Hope you enjoyed this chapter! ♥️ Advance Happy Valentine!


Much lovin',

RED

SWEET SERENDIPITY (GxG) SPGTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon