Save Me

12

Ondertussen zijn we een maand verder. Jake is nog steeds de stoere badboy, de populaire jongen. Maar laat bij mij steeds meer zichzelf zien. Tegen over mij is hij helemaal niet arrogant, dat is hij eigenlijk nooit geweest. Hij lijkt eerlijk en oprecht, iets wat ik de laatste tijd helemaal niet ben. Ik lieg over alles en verzwijg alles.

Voor de derde keer deze week sluip ik zachtjes terug ons appartement in. Het is beter dat Jake niet weet dat ik weg geweest ben, want dan moet ik tegen hem liegen. En dat doe ik de laatste weken al te veel.

Zachtjes sluit ik de deur en kijk ik even de woonkamer in. Alle lichten zijn uit, want aangeeft dat Jake of slaapt of niet thuis is. Met een opgelucht gevoel glip ik mijn eigen kamer in en laat me uitgeput op mijn bed vallen. Wanneer ik terugdenk aan wat er een half uur geleden gebeurd is prikken de tranen in mijn ogen. ik weet niet of ik dit nog langer aan kan.

De volgende morgen word ik vroeg wakker door mijn wekker. Ik laat een harde zucht en til mezelf uit bed. Wanneer ik langs de spiegel loop blijf ik even stil staan en wijf door mijn ogen heen. Mijn huid is bleek en er zijn dikke zwarte kringen onder mijn ogen te zien van vermoeidheid. Het gaat helemaal niet goed, maar dat zal ik nooit toegeven.

Ik kleed me langzaam aan en pak mijn schooltas. Make-up heb ik vandaag helemaal geen zin in. Eigenlijk heb ik nergens zin in en blijf ik de hele dag het liefste in bed liggen. Maar dat zou te erg opvallen. Wanneer ik de woonkamer in loop staat Jake in de keuken. Ik mompel een goede morgen en wil doorlopen naar de deur.

"Hoef je geen eten?" Vraagt Jake die ineens naast me staat. Ik schud snel mijn hoofd. Liever niet.

"Geen honger, ik ga alvast naar de les toe." Zeg ik waarna ik me snel uit de voeten maak voordat hij verdere vragen kan gaan stellen.

Ik hang mijn tas over mijn schouder en loop richting de kantine. Wanneer ik binnenloop en mijn vriendinnen zie zet ik snel een neppe glimlach op.

Op naar weer een dag nep lachen en doen alsof alles gewoon goed is.