Save Me

6

Na twintig minuutjes steek ik de ovenschotel in de oven en ga ik op de stoel in de keuken zitten.

Net wanneer ik zit maakt mijn mobiel een trillend geluid. Ik pak hem uit mijn zak en al snel vergroten mijn ogen zich.

Luke: dacht je dat je van mij kon weglopen? Ik ben dichterbij dan je denkt, Madison.

Mijn ogen vullen zich met tranen en mijn telefoon glijd uit mijn handen op de stenen grond. Hij heeft me gevonden, na al de moeite die ik heb gedaan om van hem weg te komen.

"Alles goed hier?" Jake komt de keuken in lopen en pakt mijn mobiel van de grond af.

"Ja, geef hier." Ik wil mijn telefoon uit zijn handen trekken maar hij draait zich weg.

"Wie is Luke?" Jake draait zich naar me toe en kijkt me doordringend aan. Het enige wat ik kan doen is mijn hoofd schudden. Ik ben er niet klaar voor om het hem te vertellen. Ik ken Jake niet goed genoeg.

Ik pak mijn telefoon terug en verwijder het bericht.

"Het eten is klaar." Verander ik van onderwerp. Ik haal de ovenschotel uit de oven en dek snel de tafel. Tegenover Jake ga ik aan tafel zitten.

Tijdens het eten dwalen mijn gedachtes af naar Luke. Onbewust gaat er een rilling door mijn lichaam heen. Na mijn bord voor de helft leeg gegeten te hebben zit ik ook al vol. Jake staat alvast op om de tafel af te ruimen. In stilte help ik hem daarmee. Hij heeft volgens mij wel door dat ik het niet meer over het onderwerp hebben wil.

"Ik ga alvast naar mijn kamer." Zeg ik zacht wanneer we klaar zijn. Jake knikt.

"Slaap lekker Madison." Zegt hij.

"Slaap lekker Jake." Antwoord ik waarna ik mijn kamer in glip.

Ik trek mijn pyjama aan en kruip daarna onder de warme denkens.

Weer een dag overleefd.