Carlo
"Lauren, wake up! Wake up please.." umiiyak habang sinasabi ang mga salitang akala ko ay magpapadilat ng mga mata nya. Duguan kami parehas. Pero wala pa rin syang malay. Humagulgol na ako. Hindi ako makagalaw.
Fuck!
'Somebody help us. Help my girlfriend, please I'm begging.' Sigaw ko sa isip ko
Bigla akong napadilat sa mahihinang katok sa pintuan ng kwarto ko. Napahawak ako sa ulo ng maalala ulit ang nangyari sa amin ng pinakamamahal kong babaeng, two years ago.
An accident.
An accident that change my life. That ruin my life actually. Yeah, of course its all my fault. I let my self drunk while driving with my girlfriend beside me.
As I remeber sumalpok ang sinasakyan naming kotse sa rotonda ng Espanya.
Fuck!
My head ached once again as I remembered those. Parang sasabog nanaman ang puso ko sa sobrang pagkikimkim ng galit sa sarili ko.
Hindi pa rin tumitigil ang mahihinang pagkatok. Sumakit lalo ang ulo ko.
"Fuck!" Sigaw ko because of frustration
Huminto ang pagkatok at narinig ko ang pagtawag sa pangalan ko.
"Carlo.." its Mom. May halong pag aalala nanaman ang boses nya. She knows me well.
I sighed.
I heard the voice of another woman I loved most. Kumalma ako sa lahat ng iniisip ko.
I put off the comforter that covers my half body saka tumayo para pagbuksan ng pinto si Mommy.
I saw her worried eyes and she rush to caressed my both cheeks.
"What happened? Hmm?"
"Nothing." I lied. Binaba ko ang tingin sa sahig
Binitawan nya ang pisngi ko at hinanap na pilit ang mga mata ko.
"Hijo, its been two years.."
Marahas akong napatingin sa kanya. I know ito ang sasabihin nya.
"It's not your fault.." Alam kong gusto nya lang akong pakalmahin.
"Enough Mom, ang aga aga pa for that" sabi ko at nilagpasan na sya.
Sumasakit ang ulo ko sa tuwing maalala ang pangyayaring iyon.
It's 5 am. Kailangan ko nang mag asikaso. I have a lot of meetings today. Gusto ko munang magpokus sa trabaho.
Kakapasa pa lang sa akin ng kumpanya last year. After I passed my board exam as engineer. I owned a construction company, several malls and chain of hotels and restaurants. Dalawa kaming magkapatid and I am the eldest.
My life now is lifeless. Gigising sa umaga. Papasok sa opisina. Uuwi. Matutulog. Same routine everyday.
Sadness occupied my heart and anger I think. Pain really planted in my soul.
Bumaba ako ng kotse ko at sinalubong naman ako ng valet at inabot ko sa kanya ang susi nito.
Lahat ng masasalubong sakin na empleyado ay bumabati and some bows there head.
I don't care, even to look at them.
I just walk straight through my office.
I sat down at my swivel chair and rested my head on it. I close my eyes and relax my self.
