Aptal Karahindiba Ve Diğerleri

11

Annemin zoruyla gittiğim misafirlikte sıkıntıdan ağzımı şişirirken Neva geldi yanıma.

"Yine gelmezsin zannediyordum."

Sesinden ne kadar kırgın olduğu belli oluyordu.

"Annemi biliyorsun, bu defa boğazıma yapıştı ve zorla getirdi."

Bakışlarındaki hüzün iliklerime işlerken sıkıntıyla iç çektim. Selim yüzünden üzdüğüm biri daha...

"Neva, biz odana çıkalım mı? Sana bir açıklama borçlu olduğumu biliyorum."

Neva benim ortaokuldan en yakın arkadaşımdı. Ne zaman abisine aşık olduğumu fark ettim o zaman ondan köşe bucak kaçmaya başladım. Neyse ki o hepimizden çok daha zeki olduğundan daha iyi bir kolejde okuyordu. Gerçi okulu evlerimize çok uzaktı ama sırf o okula gitmek için yurtta kalmayı kabul etmişti.

"Okullarımız ayrıldığı için mi benden uzak duruyorsun? Bana kırıldın mı? Biliyorsun o okula gitmek benim hayalimdi!"

"Sakin ol Neva, konu seninle ilgili değil."

Açıklamamdan sonra meraklanarak sessizce beni dinlemeye başladı.

"Ben aşık oldum. Çocuğun birine öyle bir kapıldım ki beni anlayacaksın diye ödüm koptu. Senin tarafından yakalanmak istemedim hatta aşık olduğumu bile kabul etmek istemedim. İki senedir senden kaçmanın sebebi bu. Ben bunu öğrenmenden korkuyordum."

"Ama neden? Seni yargılamazdım ki? Hatta yanında olur zor zamanlarında destek olurdum."

Sesimi olabildiğince kısarak konuştum. Söyleyeceklerimi bir başkasının duymaması için çok dikkat etmeliydim.

"Bu tonda konuşmaya devam edersen seni duymam imkansız olur Nisan."

"Sevdiğim kişi Selim'di."

"Ne? Abim mi?"

Hızla ağzını kapattım.

"Bağırma Neva!"

"Tamam ama bu muhteşem bir haber. Benden bunun için kaçmanı anlamıyorum, seni öldürebilirim Nisan."

"Neva bu durum başıma ilk defa geliyor, ne yapacağımı bilemedim, nasıl davranacağımı da. Hoş hala bilmiyorum. Çarşamba günü karşıma çıkınca ne diyeceğim ki?"

Neva bana aval aval bakmaya başlayınca ona her şeyi anlattım. Mesajlaşmalarımızı da tek tek okuttum.

"Benim abim hiç de aptal değil bir kere!"

"Gerçekten buna mı takıldın Neva?"

Neva, bana yaklaştı ve en az benim kadar alçak bir sesle konuştu.

"Ben de Hakan’dan hoşlandığımı itiraf etmeliyim o zaman."

"Nasıl? O ego yığınından mı?"

"Biliyorum, biliyorum. O kendini beğenmiş çocuğa kapıldığım için aklımı kaçırmış olmalıyım. Her şeyin farkındayım Nisan ama malesef kalp söz dinlemiyor. Ota da konuyor Hakan’a da.."

Neva'nın sözleriyle kahkaha attım. Bence biz Pınar'ı da aramıza alarak bir grup kurabilirdik. Mahşerin üç atlısının hayranları..

Neva gergin havayı dağıtmak adına aile albümlerini çıkardı ve Selim'in ne kadar ifşalık fotoğrafı varsa hepsini tek tek zevkle gösterdi. Neşe içinde incelediğim fotoğrafların bir kısmını telefonuma kaydettiğimi itiraf etmeliyim.

"Eskiden çok iyi anlaşırdınız, şimdi nasılsınız? Okulda hiç konuşuyor musunuz?"

"Hayır, beni hatırlamıyor bile. Hatırlıyorsa da umursamıyor. Bir kaç defa diğer iki gereksizle hakkımda konuştu ama adımı dahi anmadı."

"Anladım" dedikten sonra sinsice sırıttı arkadaşım "O zaman biz de hatırlatırız!"