( let op 2469 woorden)
11-07-2013
P.O.V. Jade Amelia Thirlwall
Ik lig op bed muziek te luisteren. Het is de dag na de verjaardag van Perrie, Ik heb een kettinkje voor haar gekocht. Het is een klokje met een muzieknootje ter grote van een twee euro munt. De verkoper heeft mij heel goed geholpen, door goed te omschrijven hoe het er uit ziet. Want ik ben blind. En de andere meiden helpen mij heel erg goed. De meiden voelen echt als mijn zussen en zusje. Pezz was er heel erg blij mee. Jesy had het kettinkje gelijk bij Perrie omgedaan.
Ik word uit mijn herinnering van gisteren gehaald door Anne die roept dat we gaan eten. Ik doe mijn koptelefoon af en doe mijn sloffen aan. Ik heb net nieuwe sloffen van die hele zachte. Volgens Anne zijn ze licht roze. Ik loop richting mijn door en probeer de deurkruk te vinden. Na even zoeken heb ik de deurkruk gevonden en loop op mijn hoede door de hal die vrij ruim in. Ik loop naar de muur en voel of ik al bij de trap ben. Als dat zo is roep ik of Perrie mijn wil helpen. Liever doe ik alles zelf maar van de trap af lopen of een kopje thee maken mag ik niet van de meiden wat ik heel goed begrijp ik kan soms wat onhandig zijn. Ik voel dat Perrie naast mij is komen staan en voor kan laten weten dat ze naast mij staat groet ik haar al. "hey pezz, kan je vertellen wat we eten?" " we eten gewoon pizza love." Ik voel dat ik bloos als ze mij love noemt. Perrie lacht om mijn roze wangen en begeleid mij dan naar de eetkamer waar het heerlijk ruikt naar pizza. Als ik zit beginnen wij met eten en dwalen mijn af naar het ongeluk dat mijn blindheid heeft veroorzaakt. Een trein ongeluk om precies te zijn
flashback;
Ik ben mij aan het klaar maken om met mijn beste vriendin naar Ierland op vakantie te gaan. Mijn broer of de ouders van mijn vriendin Wynter kunnen ons niet naar het vliegveld brengen dus we moeten met de trein want we hebben geen geld voor een taxi. Ik haal een hand door mijn haar en ik hoor dat beneden de deurbel gaat. Ik laat alles wat in mijn handen zit vallen maar ik kijk wel eerst of het niet iets is wat breekbaar is. Als dat niet het geval is ren ik naar beneden naar Wynter die al in de hal staat met mijn broer. Ik zie dat ze met elkaar aan het kussen zijn. Wynter heeft twee dagen geleden vertelt dat ze zwanger is van mijn broer. Ik trek mij er niets van aan en knuffel Wynter als ze klaar is met het aflebberen van mijn broer. Ik trek haar mee naar boven en laat haar hand pas los als ik haar op mijn bed duw. Ik pak mijn tas en vertrekken dan naar het station. niet voor dat we mijn broer een knuffel te geven. Mijn broer geeft Wynter een kus en al blozend laat ze los. We lopen met onze koffers richting het station. Na een half uur lopen komen we aan bij het station. We zien dat de trein bijna vertrekt . We rennen naar het perron en halen de trein net. Achteraf hadden we beter de trein kunnen missen want we kregen een ongeluk. De trein gaat heel erg snel als ik een tunnel zie aan komen. Opeens horen we een harde klap en hoor ik iedereen in paniek zijn. Ik voel dat er wat op mijn hoofd knalt en dan wordt het zwart voor mijn ogen. Ik heb twee weken in coma gelegen. en toen ik wakker werd bleek het dat ik blind was.
Ik heb nadat ik wakker werd nog drie weken in het ziekenhuis gelegen. Wynter en de baby waren opslag dood.
Einde flashback
Ik word uit mijn gedachten gehaald door Jesy die iets vraagt ik heb geen idee wat het is.
"Wat zei je Jesy?" Ze zucht. "Ik vroeg of je mee naar de studio zou willen?" Ik denk even na en zeg dan. "Lijkt mij leuk, zijn de jongens er ook?" Perrie giechelt. " Ja Jade de jongens zijn er" Er komt een glimlach op mijn gezicht. Eindelijk "zie" ik Niall weer. Er vliegen vlinders door mijn buik. De andere zeggen in koor "Oeh Jade is verliefd" Ik begin te blozen en probeer mijn roze wangen te verbergen.
