*-*MÜHÜR*-*

*-*BÖLÜM19*-*

...

“… O gün hamile bir kadınla kaldığımız köşke geldi. Kadının kuzey kıtasından sürülen bir köle olduğunu söyledi. Kadın değersizdi. Ama karnındaki çocuk bir tamamlayan kanı taşıyordu. Bu çocuğu büyütmek istediğini söyledi kudret. Bizde bir kanun koyucu olarak kabul ettik. Zorda kalmış bir bayana ve çocuğuna yardım etmek gibi görünüyordu amacı.

 

Elmas. Zavallı kadın. Neler yaşadı kim bilir…” benim annem! Bu kadın benim annemden mi bahsediyor?!!! “… bir kere olsun iyi bir şey yaptı kudret, Elması himayesine alarak. Tamamlayan çocuğun geleceğine biz karar vereceğiz…”

Annemin bir çocuğu daha mı vardı? Ama bizim hiçbir şeyden haberimiz yoktu öyle mi?!

 Alelacele sayfaları karıştırmaya başladım. Annemle ilgili bir yer arıyordum. Diğer yerler umurumda değildi şimdi.

 Baran’ın adını okuduğum satırda durdum. Onun ne işi vardı bu defterde?

 Tarih dört ay sonrasına aitti. 

“… o gün Baran kucağındaki bebekle bize geldiğinde anlamıştım Elmas’ın doğum yaptığını. Baran bu çocuğu korumak istediğini söyledi. Kudret’in gerçek planlarını öğrenmişti. Tamamlayan çocuğu kullanarak orta kıtanın lideri olmak istiyordu. Ne kadarının doğru olduğunu bilmiyoruz. Biz kanun koyucular olarak bir karara varacağız….”

Başka bir bilgi yoktu sayfada. Birkaç sayfa daha karıştırdım bulabilmek için. Satırları müthiş bir hızla inceliyordum. Bir şeyler olmalı! Bu kadar eksik olamaz! Bir kanun koyucunun günlüğünden bahsediyoruz! Bir şeyler mutlaka olmalı!

Umutlarımın tükendiği anda yırtık bir sayfayla karşılaşmak beni mutlu etmişti. En azından bir ipucu sayılabilir.

Sayfa en dibinden yırtılmıştı. Ne zaman yırtıldığı hakkında hiçbir bilgim yoktu. Eğer Baran yırtmışsa kesinlikle onunla ilgiliydi. Öğrenmemi istemiyordu!!!!

Ama ben ne yapacağımı biliyorum!!

Defteri kaptığım gibi odadan fırladım. Nerde olduğunu biliyordum. Puma kulaklarım devredeydi. yani insan modunda değildim. Seslerini duyuyorum. Tanımadığım birkaç kişiyle konuşuyordu. ilk defa duyuyorum bu kişilerin seslerini. Daha hızlı adımlarla çıktım merdivenleri.

Benim yasaklı olduğum kattaydılar. Buraya ikinci kez çıkışımdı.

Sert adımlarla koridora daldığımda sesimi duyup konuşmayı kestiler. Ama Baran odanın kapısını açmamıştı. Sen zahmet etme Barancım. Ben hemen açıyorum!

Nefes nefese odaya daldığımda odadaki tüm yüzler bana döndü.

İki tanıdık yüz vardı sadece. Diğer beş kişiyi kesinlikle tanımıyorum. Kanun koyucu Alios ve Baran. İkisi de elimdeki kitabı görünce anlamışlardı ne için geldiğimi.

“Konuşmamız gerek.” Direkt Baran’a bakıyordum.