*-*MÜHÜR*-*

*-*BÖLÜM3*-*

 ....

 Uyandım.

Bu da neydi? Gerçek olamayacak kadar KOMİK bir kâbustu. Mümkün değil böyle bir şey! İmkânsız. İmkânsız. İmkânsız!

 Odamı aydınlatan güneşi gördüğümde gözlerim kamaştı.

 Odamdaydım. KENDİ ODAMDA. Ve gündüz uyanmıştım. Uyanmama izin vermiş olmalı. İzni olmadan uyanamazdım. Yine onun istekleri! Mührü kullanmasından nefret ediyorum!

 Komodinin üzerindeki anahtarları görünce daha da emin oldum izin verdiğine. Arabasını kullanmama izin veriyordu!

 Kısa bir süre için ona kızmayı bırakıp sınırlı özgürlüğümün tadını çıkarmaya karar verdim. Arabasını kullanacaktım. Şehre inip istediğim yerleri gezip, istediğimi alacaktım! Evet. Bu gün aynen böyle olacak. Harika bir gün olacak kesinlikle. Ve buna hiç bir şey engel olamayacak!

 Yataktan kalkarken gelen mide bulantısıyla banyoya zorunlu geçiş yaptım. Lanet olsun! Hayır! Böyle bir şey mümkün olamaz! Bir vampir ve şekil değiştirenin çocuğu olduğu görülmüş şey değil! Galiba midemi üşüttüm. Evet. Başka mantıklı bir açıklaması yok. Alışkanlıklarım bozuldu. Gündüz uyuyup gece uyanır oldum. Avlanamıyorum bile! Normal yemeklerle yaşamak da ancak bu kadar oluyordu işte. Senin yüzünden hastalanacağım pis kazma diş!

 Ağzımı çalkalayıp yüzümü yıkadım. Aynadaki yansımam pek de iyi görünmüyordu.

 Sonra bir şey fark ettim.

 Gözlerim… Bakırın en parlak tonundaydı! Yansımamın gülümsediğini gördüm. Anlaşılan bu gün her şey için izinliydim. Bu gün yaptığım ilk şey dönüşmek olacaktı!

 Heyecanla dolabıma koştum. Rahat edebileceğim şeyler seçtim. Asker yeşili keten şortumu aldım. Diz hizama geliyordu. Yanlarındaki geniş cepleri çok hoşuma gidiyordu. Üzerine beyaz tişörtümü geçirdim. Spor ayakkabılar, tamam. Onu da giydim. Saçları da uzun bir örgüyle topladıkmıı… işte hazırım!

 Anahtarı kaptığım gibi aşağı indim.

 Merdivenlerde Can la karşılaştım. Baran’ın kurt adam hizmetkârı. “Efendim kahvaltı yapmadan dışarı çıkamayacağını söyledi Esmer.”

 “Ama aç değilim.” 

 Bir basamak inmiştim ki karşıma dikildi. “Kahvaltını hazırladım. Ceza almak istemiyorum. Lütfen mutfağa geç.”

 Derin bir nefes alıp verdim. “Neden benim yapmadığım şeyler yüzünden siz ceza alıyordunuz?!”

 “Efendim böyle olmasını istiyor.” Dedi düz bir sesle. Bu hizmetkârlık olayı mühürden daha berbat. Çalıştığın kişiye ‘efendim’ demek zorundasın. Hizmetkârlığın ilk kuralı: hizmet ettiğin kişiye efendi demezsen ölürsün. Sadece sen değil. Tüm ailen. Bu kuralları koyanın yanına uğrayıp bir selam vermek gerek. Belki koyduğu kurallarda ufak değişiklikler yapmaya karar verir.

“Anlayamıyorum!” Can’ı kenara ittim. “Onunla konuşmadan hiçbir şey yapmıyorum!”

 “Uyandırmamalısın. Uyanınca nasıl olduğunu biliyorsun.” Dedi beni engellemeye çalışırken.

 “Umurumda değil. En azından beni öldüremeyeceğini biliyorum.”

 Koşar adım zemin kata indim.

 Vampirler bu Drakula modasından ne zaman vazgeçecekler merak ediyorum. Güneş sizi yakmıyor, köfte olmuyorsunuz. Güneş sadece yorgun hissetmenizi sağlıyor. Tamam gündüz uyuyorsunuz ama lütfen karanlık bodrumlardan vazgeçin! Size sesleniyorum ey kazma diş topluluğu! Çıkın üst katlarda yatın. Alt katlar hizmetçileriniz için olsun.