*-*MÜHÜR*-*

*-*BÖLÜM6*-*

 ...

Açılan kapıyla olmayan keyfimde kaçtı. Nedeni belliydi. Gelen Ayşah’tı çünkü. Kocaman bir sırıtma vardı yüzünde. 'sonunda istediğim oldu!' bakışı atarak gelirken sinir katsayımı biraz daha arttırmıştı. "Hazırlan ucube. Yarın buradan gidiyorsun. Ölmeyeceğine üzülüyorum ama olsun. Senden kurtuluyorum. O yeter bana."

Yapmacık bir hüzün yerleştirdim yüzüme.  “Ben seni göremeyeceğim için üzülüyorum ama.”

 Doğan tutmasa üzerime atlayacaktı. Söylediğim tek kelimeye çıldırmıştı. Ben bu kızı sevdim ya. Güzel stres atarım. “Bırak beni Doğan! Öldüreyim şunu!”

 Kahkaha atma isteğini bastıramadım. “O şansı bir kere verdim sana güzelim. Beceremedin.”

 “Seni öldürürüm! Öldürürüm seni!” çırpındı ama kurtulamadı. “Bırak beni Doğan! Öldürürüm onu be-” ensesine yediği yumrukla Doğan’ın kucağına yığıldı. Doğan şaşkınlıkla kucağındaki kardeşine baktı. Yumruğun sahibi Rüzgârdı. Sakince geri çekildi. “Başımı şişirdi.”

 “Uyandığı zaman daha beteriyle karşılaşacaksın haberin olsun.” Kardeşini kucağına alıp çıktı odadan Doğan.

 Sırtımdaki yastığı düzeltip arkama yaslandım. “Bunun benimle alıp veremediği ne?”

 “Kişisel algılama.” Pencere kenarındaki koltuğa yerleşti.

 “Bunun gibibir beceriksizi nasıl avcı yaptınız anlamıyorum.”

 “İyi nişancıdır. Engellemeseydim ölmüştün.” Şu ana kadar kurduğu en uzun cümle!

 “Aman ne büyük bir lütuf(!) ben yaşamak istediğimi söylediğimi hatırlamıyorum. Ben ölmekis-”

 “Anladım. Sen ölmek istiyorsun.” Öne eğilip dirseklerini dizlerine dayadı. “Ama neden?”

 “Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum. Görevini yap ve öldür işte. Daha ne uğraşıyorsunki.”

 “Öldüremeyiz artık. Anlaşma yapıldı.”

 “Ne anlaşması bu?”

 “Efendin seni almaya geliyor.”

 “Efendim?” güldüm yine. “Benim efendim yok! O sadece kendini öyle sanıyor.”

 “Hiç düşündün mü?” Benim aksime düşünceli bir ifade vardı yüzünde.

 “Neyi düşünmüş müyüm?”

 “Mührün neden işe yaramadığını.”

 “İşe yaramadığı için şükrettim hep. Yoksa onlardan bir farkım olmazdı. Kuklası olmadığım için şanslıydım. Düşündüğüm tek şey buydu.” Esnedim. Ne çabuk uykun geldi öyle. Uyanalı 1 saat bile olmadı. “Neden uykum geldi şimdi.”

 “Vücudun iyileşmeye çalışıyor bu gayet normal.”

 Uzandım yatağa yavaşça. “O gelmeden iyileşebilir miyim?” kaçmak için zamanım kalır mı acaba?

 “Sanmıyorum.” Yerinden kalktı. “Dinlen. Efendin geldiğinde biraz daha iyileşmiş olursun.”

 “Efendiymiş. Hıh.” Bir kez daha esneyip kapadım gözlerimi.

     ****

 “Esmel.”

 “Ne var yine!”

 Bu sefer oda da değildim. Denizin ortasında bir saldaydık bu küçük kızıl örgüyle. İkimizin de üzerinde kırmızı elbiseler vardı. ve yine onun saçları örgülüydü.Omzumdan sarkan örgüye bakılırsa benimki de öyleydi.