*-*MÜHÜR*-*

*-*BÖLÜM16*-*

...

Hiçbir tepki vermeden bitirmesini bekledim. Onu öpmeyi ben istemedim. Kendisi beni öpmek istedi. Bende ona karşılık vermek istemiyorum. Bir şeyleri yapmaya zorlamasından nefret ediyorum! Üstünlüğünü kullanıp beni çok güzel sinir ediyor. Pis kokuşmuş kazma diş!

 Şimdi hırçınlaşıp tekme tokat dalmak vardı ya, neyse. Hiç halim yok açıkçası.

Geri çekildi. Yüzünde memnun bir gülümseme vardı. “En azından tokat yemedim.” Dedi. Sana daha beteri lazım! Bir tokat yetmez! Şöyle en okkalısından bir sağ kroşe!

“Tatmin oldun mu peki? Karşılık almadan öpmek nasıl bir duygu?” onu sinir etmek istiyorum! Bana yaptıklarının yanında az bile kalır. Ama bir şeyler yapmadan durmak sinirlerimi alt üst ediyor! Damarına basmak bir nebze olsun rahatlatıyor. Sinirlendirmek istiyorum onu!

Sadece tek bir hareketiyle burun burunaydık. “Karşılık vereceğin günlerde gelecek pumacık.” Ama sinir etmeyi becerememiştim. İşleri lehine çevirmekte üstüne yok! Baran Kızılören’den nefret ediyorum!

 “Sen ancak rüyanda görürsün onu! Senden hep nefret edeceğim ve bu duygu hiç değişmeyecek!” değişir mi? Yok canım! Değişmez! DE-ĞİŞ-MEZ!

 Gözleri kırmızıya bürünürken beni iyice kendine çekmişti. Sinir kızılı değildi bu. Daha çok arzu kızılıydı. Beni istiyordu!  İstese hemen şu anda mührü kullanabilirdi. Hiçbir şey yapamazdım! Mührü kullanmasından da nefret ediyorum!

Derin bir nefes aldı. “Kokun…” yüzünü saçlarıma gömdü. “… harika. Her an iştahımı kabartıyorsun…” sesi biraz boğuktu ama ne söylediği anlaşılıyordu. “Tıpkı ilk gün ki gibi. Hiç değişmemiş.”

 “Gerçekten bebekliğimi gördün mü?” duvar kağıdının desenlerini inceliyordu gözlerim. Yüzü hala saçlarıma gömülüydü.

 “Evet.” Dedi kesin bir cevapla. “Gözlerin koyulaştı. Ama hala ilk günkü gibi bakıyorlar.”

 “Anlat. Beni nasıl gördüğünü.”

 Geri çekildi. yüzünde yine biraz önceki gülümseme vardı. Burnuma küçük bir öpücük kondurdu. “Zamanı gelince öğreneceksin. Şimdilik bilmemen daha iyi.”

 “Neden şimdi bilemiyorum?”

 “Gerçekleri hazmedecek durumda değilsin. Seni düşünüyorum ve iyi olmanı istiyorum. Seni seviyorum Esmer.”

 “Bence sen doğacak olan çocukları daha çok seviyorsun. Ki onları da ben doğuracağım için o sevginin küçük bir kısmı gerçekten bana gelebiliyordur. Ya da hiç gelmiyordur.” Geri çekilme çabalarım bir işe yaramıyordu. Neden şimdi bana ‘seni seviyorum’ diyerek taktik değiştirmeye çalışıyordu ki! Öyle yapınca kollarına atılacağımı mı sanıyor! Eğer öyleyse, gerçekten yanılıyorsun Baran Kızılören!

 “Düşünme şimdilik bunları. Verdiğim kitabı oku. Aradığın cevapların bir kısmını bulacaksın.”