*-*MÜHÜR*-*

*-*BÖLÜM13*-*

...

Hiç düşünmeden havuza doğru attım kendimi. Puma halim değişen bu ortama uyum sağlayamadı. Suya yabancıydı puma. Bocaladım bir süre. Geç fark etmiş olsam da dönüşümümü geri çektim.

Dibe doğru bilinçsizce süzülen kardeşimi yakalayıp su yüzüne çıkardım hemen. Yüzünü su üstünde tutmaya çalışarak havuzun kıyısına yüzdüm. Ancak bir sorunla karşı karşıyaydım. Ezel’i yukarı çıkaracak gücüm kalmamıştı. Onu tutmakta zorlanmaya başlamıştım. “Ver bana.” Uzanan yardım eline hayır diyemedim. Baran kardeşimi sudan çıkardı. Ezel'i ona verdikten sonra sudan çıkmaya çalıştım. Aslında çalışmaya çalıştım. Kendimi yukarı çekemiyordum. Tamamen tükenmiştim.

Göz kırpma süresinde geçen saliselerin ardından Baran’ın kucağındaydım. “iyi misin?”

“Hayır! İyi değilim! Kardeşime zarar verdim!” debelenmeye çalışmama bile izin vermiyordu kolları. Kendimi suçlu hissetmeme bile müsade etmiyordu! Her şekilde gıcık bir mühürlüye sahiptim. Ah pardon! bir yanlışı düzeltiyorum. Ben onun mühürlüsüyüm! Yani o bana sahipti kendisine göre. Ben değil!

“Korkma. Ona bir şey olmayacak. Ezel’in önüne çıkması senin hatan değil.”

“Benim hatam. Görmüyor musun? Onu yaralayan benim! Ona bunu ben yaptım!” kollarından kurtulmaya çalıştım. “Bırak beni. Yanına gitmek istiyorum!” yine gıcıklığını yapıp engel oluyordu! Olmasa şaşardım zaten!

“Önce üzerini değiştir. Sonra yanına gidersin. İlayda onunla ilgileniyor. Merak etme.”

‘O bir vampir!’ diye bağırmak istedim o anda. Kardeşimin vücudunun çeşitli yerleri benim sebep olduğum kesiklerle kanarken nasıl İlayda’ya emanet edebilirsin! O benim kardeşim!

Düşüncelerimi bile duraksatan güçle olduğum yerde kaldım!

Gelen yoğun enerjiyle gözlerimi kırpıştırdım.

Yalnız değildik. Şaşkınlık ve korkuyla bize bakan kalabalığı gördüm. Tüm kazma dişler bir aradaydı ve benden korkuyorlardı.

KORKUYORLAR MIYDI?! Benden? Puma kız Esmer Demirkan’dan?

Ve biz tamda partinin ortasına dalış yapmıştık. “Hadi Esmer. Gidelim.” Baran’ın beni yönlendirmesine izin verdim. Şaşkınlığı üzerimden atamamıştım.

"Mühürlün üzerinde hâkimiyet kuramıyor musun Baran?" Kalabalığın arasından çıkan kadın önümüzü kesmişti. Giydiği lacivert elbisesi vücudunu ikinci bir deri gibi sarıyordu. Platin sarısı saçlarına yaptığı topuzla asil bir görüntü katmaya çalışmıştı kendince. Bence yanından bile geçememişti. Ucuz hayat kadınlarına benziyordu.

"Jade. Şimdi sırası değil." diye uyardı baran.

"Kanun koyuculara bildirmen gerek. O saldırgan ve vahşi. Görüldüğü kadarıyla emirlerine de uymuyor. Islah edilmeli." bakışları bana dönerken iğrenir tonda bir ses çıkardı. "Islak köpek kokusu kadar nefret ettiğim bir şey yok."

Kolumu Barandan kurtarıp kadının üzerine yürüdüm. Bu kadın varlığıyla bile sinirlerimi 9.9 şiddetinde oynatırdı! "Ben pumayım seni pis kokuşmuş yaşlı cadı!" Sesim hırlamaya dönüşürken Baran tekrar kolumdan yakaladı. Bu sefer tutmasına izin verdim. Kadının bakışlarında korku belirirken bir adım geri gitti. "Ben pumayım." dedim tekrar. Ama bu sefer garipsenecek derecede sakindim. Baran'ın kolumdan tutması bile sakinleşmeye zorluyordu beni. "Ama sen ıslak bir köpek kadar bile olamazsın!"

“Kesinlikle ıslah edilmelisin!” derken kalabalığın arasına karışmıştı bile. İçeri sürüklendim aynı anda. “Umarım korktuğum şey gerçekleşmez.” Dedi Baran.