Just in time, ay nakarating si Blake pagkatapos kong ihanda ang tanghalian sa mesa.
"What's that? Sinigang?" Excited niyang tanong at tiningnan ang bowl.
"Oo, sana okay lang sayo na yan ang hinanda ko. Nakakaumay na rin kasi ang mga putahi mo e." Sabi ko at tinanggal ang apron.
"My mom used to cooked this at home. Pero simula college ay minsan nalang akong nakakain nito. Busy na kasi sa school at sa opisina, lalo na noong bumukod na ako." Sabi niya.
Iba talaga mayayaman.
Kinuha ko ang baso at nagsalin ng tubig, nauhaw kasi ako dahil ang init ng apoy kanina. Ngunit nagulat ako nang nasa likod ko na siya at niyakap ako. Kamuntikan na akong masamid.
"Dad said, love a woman like your mom and your life will have a full happiness and contentment." Hinalikan niya ako sa buhok saka sa pisngi.
"Sa lahat nakilala kong mga babae, you're effortless."
Nangilabot ako sa ginawa niya. Nakakapanghina at nakakabingi sa puso.
"Ahm... Sir-"
"You're fired." Mariin niyang bulong. Mas lalong humigpit ang yakap niya.
Nanlaki ako mga mata ko sa sinabi niya, parang nahulog ang puso ko.
"Ano?" Hindi pwede! Paano na yung Anak ko? Kung mawawalan ako ng trabaho?
" We already kissed and shared a steamy night in bed. Kahit na matagal na Yun, counted yun. Tapos tatawagin mo lang akong Sir?" Uminit ang pisngi ko sa sinabi niya.
"Pero kailangan ko ng trabaho."
He smiled creepily.
Habang kumakain ay hindi ako mapalagay. Mawawalan pa yata ako ng trabaho nito. Hindi uli kami pumuntang Mandaue, naging busy siya sa phone pagkatapos ng sobrang mapagmatang tanghalian.
Mas lalo akong nawawalan ng ganang magtrabaho. Nakalutang ang isipan ko. He is not serious, I wished. Dapit hapon ay umalis ito kaya Naghanda ako ng hapunan para makauwi na ng maaga. Sana lang may trabaho pa ako bukas.
He is all smile at dinner while I'm irritated. How could he.
"Why are you frowning?" Natatawa niyang tanong.
Halos umirap ako.
"I'm fired. So magsasaya pala ako?" sarcasm.
Lalo lamang siyang ngumiti.
"Come here." Tawag niya.
Hindi ako tumalima, Bahala ka sa buhay mo.
Tumaas ang dalawang kilay niya.
"Fine, I have a work for you. I will put you on a higher rank which you cannot call me Sir."
Seryuso niyang sabi.
Ano? Tama ba ang narinig ko? Kung siya ang CEO, Kahit anong posisyon sa trabaho dito ay tatawagin talaga siyang Sir, Sira.
"Walang ganon, ginagago mo ba ako? E ikaw ang may pinakamataas na posisyon dito. Lahat tinatawag kang boss or Sir. Kahit bilang yaya mo, sir parin ang tawag sayo." inis kung sabi.
"Oh, yeah. That's true but... How about being my wife?"
Ang init ng buong mukha ko. Parang sasabog na yata ako anytime. Napanganga din ako dahil nawalan ng sasabihin. Hokage moves? May ganon ka? Papatayin mo pa ako sa kilig kang gago ka.
Tumayo ako at nagligpit. Tapos na din naman kaming kumain, kaya nilagay ko ang mga kubyertos sa lababo.
Hamalakhak ito ng paglutong. Tawang-tawa talaga siya.
"Your face was priceless." Tatawa is din.
Pinagtatawanan pa talaga ako kaya mas lalo akong namula at hindi na talaga makatingin sa kanya. Minadali ko ang paghuhugas para makauwi na pagkatapos ay Ihahanda ang pantulog niya.
I stiffened when he hugged me from the back. Ang hilig niya talaga ng ganoon, nakakapanghina.
"I'm sorry, alam ko naman na hindi pa ngayon. Tatrabahuin natin yan. Just don't call me sir, at least kapag tayung dalawa lang." Malambing niyang sabi.
Akala ko wala na akong trabaho.
He kissed my neck. Napapikit ako. Tumaas ang kamay niya at gumapang patungo sa aking dibdib. Nahigit ko ang aking hininga. Ang isang kamay niya ay giniya ang aking baba pagilid upang tagpuin ang mainit niyang labi.
Nagpadala agad ako sa init ng damdamin at humalik din. Pinisil niya aking dibdib dahilan upang mapaungol ako. My whole body is getting hot. And my flesh is starting to wet. Shit!
Bumitaw ako,habang may kunti pang katinuan.
"I need to go."
We're both panting and catching our breath. Tinago niya ang kanyang mukha sa aking buhok at sininghot ito.
"Let me drive you home. Please. Kahit hanggang kanto lang."
❤Lyra
Unedited. Pasensya na.
chapter 32
Începe de la început
