Chapter 27
"Sir, okay na talaga ako. Pasensya na po." Nilapag ko ang bowl sa lamp table at tumayo upang makalayo sa kanya. I don't feel right this time. It's heavy and I don't wanna want this. This is fictional, Kahit gusto kung bumait naman siya minsan ay nakakatakot pala. It's so intense and too much. Bigla nalang e, yung damdamin kung matagal ko ng denideny at nililibing. He is impossible. Yung nangyari sa amin ay hindi dapat. Pumasok ako sa mundong hindi ako dapat nandoon. Nasaktan at nawasak mag-isa. Pero nakaahon na ako, ayaw ko ng magkamali muli. Malay ko kung isa lang ito sa mga strategy niya upang paghigantihan ako.
"Alysson!"
This selfish bastard is not letting me go for an inch. Niyakap niya ako at nagsumiksik sa aking leeg.
"I said I'm sorry...(he whispers) Oo galit ako sa ginawa mo dati. I was so furious, hindi ko matanggap na naloko ako ng mukha mo... I am already aware of your difference pero namangha ako at mas lalong ginusto ang ikaw. Pero hindi ko din maalis sa sarili kong makita ka muli, only my pride is stopping me.. Well I'm Blake Arizona, I'm cruel in business. Hindi ko inakalang tanga pala ako pagdating sa ganitong bagay." he hardly explain.
Nahirapan akong huminga dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko. It hurt so much.
"Hindi kita masisisi dahil minahal mo siya. Ako naman talaga yung may mali Kaya maiintindihan ko ang galit mo sa akin. Pero gusto kong malaman mo na kung may choice lang ako, hindi ko gagawin yun." masakit sa loob kong sabi. Sa totoo lang narealized ko naman na kung hindi ko tinuloy iyun dati ay wala akong Gavin ngayon kaya naging lesson nalang iyun.
"Don't say that. Ang mali mong iyun ang nagpagising sa akin sa katutuhanan." Sabi niya.
He guided me again to the nearest couch. Ni hindi niya ako binigyan ng pagkakataong makalayo sa kanya. Namumungay ang aking mga mata sa matinding damdamin, kung hindi lang ako aware malamang at nangangarap narin ako.
Ang dami kong gustong itanong sa kanya lalo na tungkol Kay Stacy at kung nasaan narin si ma'am Debbie. But I know I don't have the right and I know where I only belong. At siguro ay naawa lamang siya sa akin kaya bumait siya. I'm sure kapag okay na ako ay magiging Leon na naman siya.
We stayed that way until I fall asleep again. Dahil narin sa hina ng katawan ko ay hindi mailap sa akin ang antok. I feel safer and comfortable like how he used to make me feel.
Para akong hinihili sa duyan kaya ang sarap ng tulog ko. Binawi ko yata lahat ng puyat ko sa ilang araw. Nagising nalang ako ng feeling ko ay ang haha na ng itinulog ko. I feel more better now.
Nagulat ako ng makita ang buwan at mga bituin sa kalangitang madilim. Napabalikwas ako sa komportabling kama. Wait! Nasa kama na ulit ako, anong oras na ba?
Naramdaman ko agad ang lamig ng granite tiles sa kanyang sahig. Nakapaa lang ako ngunit intact pa naman ang mga damit. Sinipat ko ang relong pambisig at namura ang sarili. Alas onse na ng gabi. Usually ay alas nwebi ay nakakauwi na ako. Nag alala na si nanay sa akin ngayon. Kaya hinanap ko agad si Blake. Kailangan ko ng magpaalam.
Sinilip ko sa kusina, wala. Tiningnan ko sa banyo at walk in closet niya ay wala pa din kaya baka nasa opisina. Inayus ko ang sarili habang tinutungo ang opisina niya upang deritso na akong makakauwi. At tama nga ako na nasa opisina siya, Nagulat nga ito sa presensiya ko ay tumayo agad.
"Hey,"
Nakaputing T-shirt ito at pajamas. At Kahit na hindi naman ito nag-ayus ay sobrang gwapo parin niya. Presko at ang bango tingnan.
"Ah, sir... Pasensya na nakatulog pala ako ulit." Siguro ay gusto na niyang matulog at dahil nandoon pa ako sa Kama niya ay inabala nalang muna ang sarili, waiting for me to wake up. "Bakit hindi mo naman ako ginising, sana nakapagpahinga kana. Pero aalis na din naman ako. Pasensya na talaga." Halos natarantang sabi ko, nakakahiya.
"No, it's okay. I don't mind. I can sleep beside you anytime. I just have to finished this thing." Umikot siya at lumapit sa akin.
Ano? Susme!
Sumipa na naman yung insecure kong puso.
"Ahahaha. Hindi na Sir. Sorry talaga, wala tuloy akong nagawang trabaho today. E absent mo nalang ako sa araw na ito. Sige sir. Alis na ako." iikot na sana ako ng hawakan niya ang braso ko.
"You can stay, it's very late. I already called nanay, alam niyang nagpapahinga ka at maiintindihan niyang hindi ka makakauwi. Tawagan mo nalang daw siya kapag nagising siya." He handed me my phone from his pocket. Nanlaki ang mga mata ko.
"Bakit nasayo?"
"I need to call your parents."
Kumalabog ang puso ko. Ang daming pictures ni Gavin dito. Paano kung inusisa niya? Halos mabingi ako sa tambol ng aking puso. Agad kong hinablot ang cellphone ko sa kanya na ikinakunot ng kanyang kilay.
"A-ano pang ginalaw mo dito." kinakabahan parin ako.
Nagtaka naman siyang umiling.
"May dapat ba akong hindi makita dyan?" Medyo nagbago ang tono at ekspreyon niya. Bahagyang umigting ang kanyang panga.
Umiling naman agad ako. Pero lumiit ang kanyang mga mata at sinasabing hindi siya naniwala sa sagot ko.
"Aalis na ako, salamat." Nagmadali akong tumalikod ngunit hinawakan parin niya ako.
"I said you can stay. Hindi ka pa ganoon ka galing. Baka mabinat ka pa." Sabi niya.
"Hindi, okay na ako. Salamat sir." Binawi ko ang braso at muli ay tumakas.
"Iiniwasan mo na ako? And why are you calling me sir? Did I not told you to call me on my name? What's wrong Aly?"
Patay!
Umayos ako at inalog ang sarili.
"Una sa lahat, hindi kita maiiwasan. Because your my Boss. Second, and because you are my Boss I have to address you in a proper way. Sir!" Im really trying not to offend him kasi ang laki ng naitulong niya sa pagkakasakit ko. And the great wall I build around me is shaking. I need to stop this.
Malutong naman siyang nagmura. Nakalabit ko talaga ang beast mode niya. Pero mas mabuti Yun keysa maging mabait siya akin, nakakatakot pala.
Hindi niya ako napigilang umuwi, Ngunit nag argue na naman kami sa masasakyan ko. Gusto niya akong ihatid. Pinaglalaban ko naman na may motor ako.
"I have my car, Ihahatid lang naman kita, ano bang masama doon?" Naiinis na siya.
"Hindi pwede dahil boss nga kita. At isa pa kaya ko naman." isa pa ulit at alam kong sasabog na siya.
"Yeah, I'm your boss and I can demand anything to you. Now, I want to take you home safe." Halos sarkastiko niyang sabi.
Hindi parin siya magpatalo hanggang sa nagutom ako at narinig niya ang kulog sa aking tyan. Tuloy nagkataon siya ng dahilan upang magkasama parin kami Dinala niya ako sa restaurant ng hotel niya at doon kumain kami. Hindi na ako nakipagtalo dahil gutom narin talaga ako.
While eating he is smirking. Kainis.
I excuse to the bathroom after, pumayag naman siya and that's my cue para tumakas. Tenext ko na lamang siya na umuwi na ako at nagpasalamat. Bukas ko nalang haharapin ang galit niya.
Ayokong makapasok siya sa buhay ko, hindi pa ako handa. At hindi ko rin alam kung papaano ko sasabihin sa kanya ang tungkol Kay Gavin kung kakailanganin man. But I still doubt about it.
Sa daan ay nag-ingay na ang cellphone ko. Nasisiguro akong siya iyun. Hindi ko sinagot ito at pinatay na lamang hanggang sa makauwi.
❤Lyra
