Kill My Pain | Jeon Jungkook

₉why am i alone?

"Ne? Sen mi yapacaksın?"

"Evet,"

Olduğum yerde kıpırdandım. "Ne dövme yaptıracağıma henüz karar vermedim."

"Buna ben karar veririm. Koltuğa uzan."

Şaşkınlıkla ağzımı araladım. "Ne vasıfla? Vücudumda sonsuza dek kalacak bir izi senin karar vermene neden izin vereyim?"

Histerik bir şekilde güldü. "Unuttun mu ben senin öğretmeninim. Sana havalı bir şeyler yapacağım. Hadi uzan." Yanıma doğru gelerek beni koltuğa doğru itti. İstemsizce koltuğa oturdum. Eline aldığı iğneyi bana doğru doğrulttu. "Hadi uzan."

Sırtımı koltuğa yaslayıp "Hiç güven vermiyorsun." dedim.

Güldü. "Bana güven Eunhee."

"Bari nereme yapacağına ben karar vereyim." Gözlerimi vücudumda gezdirerek nereme yapabileceğini düşünmeye başladım.

"Küçük bir şey yapacağım. Merak etme."

Sıkkınlıkla nefes aldım. "Peki." Üzerimdeki tişörtü kaldırarak göbeğime uzunca bir süre baktım. Bel kemiğimin üstünde parmak uçlarımı gezdirirken "Burası olsun." dedim.

"Kemiğin üstü çok acır. Emin misin?"

"Hatırlarsan buraya geldiğimde çok fazla işkence çektim. Sence bu acı, canımı yakar mı Jungkook?" İmalı bir şekilde kurduğum cümle belli belirsiz gülümsemesine sebep olmuştu.

"Daha iyi bir fikrim var." İşaret parmağını kasığımın üzerinde koydu. "Buraya yapmaya ne dersin?"

"Bana fikrimi sormuyorsun sanıyordum."

"Haklısın." Elindeki iğneyi kenara bıraktı. Hızla pantolonumun düğmesini açıp pantolonumu biraz aşağı çekiştirdi. İç çamaşırımı da biraz aşağı çekip "Tutar mısın?" dedi.

Şaşkınlığımı belli etmeden iç çamaşırımı tuttum. Nasıl bu kadar umursamaz davranabiliyordu? Sanki yıllardır beni tanıyormuş gibi rahatça vücudumda ellerini gezdiriyordu. Bense büyülenmiş gibi gıkımı çıkarmıyor, ne derse onu yapıyordum. Garipti, bu durum çok garipti.

Dövme yapmasını sağlayan iğneyi eline aldı. Aletin çalışmasını sağladığında odanın içini dövme aletinin sesi doldurmuştu. Kafasını dövme yapacağı yere kadar eğip iğneyi vücudumla buluşturdu. Ağzımdan kaçan küçük bir iniltiden sonra bir anda duraksayıp gözlerini kırpıştırdı. Derince yutkundu ve adem elması hareketlendi. "Olabildiğin kadar sessiz ol Eunhee. Odaklanamıyorum." Sonra tekrar iğneyi vücuduma değdirdi.

Boşta kalan elini dövme yapacağı yerin biraz altına koyup diğer eliyle profesyonelce dövmeyi yapmayı devam etti. İstemsizce gerilmiştim. Eli, çıplak tenimin üzerindeydi. Islak avuç içleri, tam olarak tenimin üzerindeydi. Garip hissediyordum. Daha önce böyle hissetmemiştim. Daha önce hiçbir erkek bana böyle yaklaşmamıştı.

Teknik olarak o, sadece dövme yapıyordu. Saçma düşüncelere kapılmam gereksizdi. Ama kendimi bu tür düşüncelerden bir türlü alıkoyamıyordum. Düşüncelerimin arasında gezinirken canımın yanmasıyla biraz daha sesli bir şekilde inledim. Bu sefer gerçekten acımıştı. Benim canım yanmaz desem de bu gerçekten acı veriyordu. İncecik bir iğne tenimin tam üzerinde geziniyordu.

Yüzümü buruşturdum. "Ne zaman bitecek?"

Gözlerini yaptığı işten ayırmadan cevapladı. "Biraz sabret."

Kafamı geri yaslayarak gözlerimi kapattım. Bundan daha büyük acılar çekmiştim. Ama istemeden. Sanırım bunu bilerek isteyerek yaptırdığım için bu şekilde canımı acıtıyordu. Katlanılamayacak bir acı değildi fakat bir an önce bitmesini istiyordum.