Capitulo 1

629 15 4
                                    

-Cariño si no bajas llegarás tarde- me grita mi madre desde la cocina
-Ya voy mamá- bajo con la chaqueta y las botas en la mano.

Cuando llego a la cocina veo que mi madre me mira con una cara demasiado sonriente y que ha preparada un montón de cosas para desayunar.

-Mamá, ¿que es todo esto?- la pregunto al mismo tiempo que me terminó de poner la zapatilla izquierda, -ni que fuera a venir el rey- me acercó más a la mesa.
-Encima que te preparo algo- se queja. -el porqué de todo esto es que al ser tu primer día en tu nuevo instituto...., de los nervios pensaba que tendrías hambre-
-Muchas gracias mamá, pero tu tranqui ¿vale? estare bien, seguro que todos son majisimos- le doy al instante un abrazo.

Después, me como una tostada con mermelada de fresa y me bebo un vaso leche

-¡Llegó tarde!- le digo a mi madre super alterada.

Le doy un beso en la mejilla, agarro mi skate y salgo de mi casa en dirección a mi nuevo instituto.

(Outfit)

(Outfit)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Skate)

Cuando llego al  la gente me miraba super raro, yo iba con cascos escuchando como siempre twenty one pilots y no les escuchaba, (y la verdad es que lo preferia)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Cuando llego al  la gente me miraba super raro, yo iba con cascos escuchando como siempre twenty one pilots y no les escuchaba, (y la verdad es que lo preferia).

Entro patinando con el skate por los pasillos del insti hasta me encuentro la taquilla que me asignaron la semana pasada cuando vinimos a concretar con el director los horarios y demás historias.

Veo desde lejos mi taquilla, la 112, y en cutanto llegó a ella me bajo del skate y la abro para dejar algunos libros.

Cuando estaba terminando, alguien me da un toque con el dedo en la espalda.

Me doy la vuelta quitándome los cascos y veo que el chico que me ha dado lleva una chaqueta que supongo que es la del equipo de hockey, y va acompañado de 3 chicos más con la misma chaqueta.

-Hola- digo algo insegura.
-Te antes por el pasillo patinando y no me ha donado tu cara, ¿eres nueva guapa? - me asombro por su forma de ser conmigo con tan solo conocerme.
-¿Queréis algo?, tengo que ir a clase-
-Solo hablar contigo- pasa un mechón detrás de mi oreja.
-Enserio, dejame irme- digo al apartar la cara después de que me toque
-Tranquila, solo estamos hablando- mira a sus amigos y se ríe.
-Pues yo no quiero hablar contigo- mi tono es algo más fuerte ahora.

-Cariño, no te enfades, estas más guapa cuando sonríes- siento asco al oir su tono de voz. -Vente con nosotros, te haremos un tour del Instituto- tira de mi brazo.
-No gracias- intento soltar me de su agarre.
-Lo vas a pasar bien nena- vuelve a tirar de mi brazo.

-Carlos, te ha dicho que no- me agarra del otro brazo.
-¡Lynch!, que bueno verte amigo- exclama refiriéndose al chico que me estaba intentando ayudar.  -No hace falta que te metas, ella quiere venir con nosotros-
-Por lo que he oído no, así que será mejor que la sueltes- Carlos me suelta y el chico  me pone detrás suya.
-Lynch, Lynch, Lynch, en ocasiones tocas los cojones demasiado- el llamado "Lynch" ríe.
-Los dejaría de tocar si tu no fueras tan capullo a veces- en ese momento Carlos empuja a Lynch, el cual le devuelve el empujón.

Carlos se acerca amenazante de nuevo a Lynch poniéndolo contra las taquillas empujando lo de nuevo, y cuando el iba a contra atacar, vemos como el director llega corriendo.

-Vosotros dos, ¡separaros!- el director agarra de la espalda a Carlos quitandolo de al lado de Lynch.  -Vosotros dos, y usted, señorita- me señala. -A mi despacho, ¡ya!-

Sin decir nada, los tres empezamos a andar siguiendo al director,  y dándome cuenta en ese momento de toda la gente que había Estado mirando durante la pelea e incluso grabando con sus teléfonos.

Al llegar al despacho, el primero que pasa con el es Lynch, minutos después pasa Carlos y por último paso yo.

Me pregunta que había sucedió y yo le cuento con detalle la situación de hace unos pocos minutos.

-Bien, estas castigada al igual que tus dos compañeros- la sorpresa se hace presente en mi.
-¡Yo no he hecho nada!, ¡solo me he defendido!- el director suspira.
-El castigo será esta tarde, y durará dos horas- ignora mi queja.
-Genial- digo.
-Puede salir de mi despacho- me indica y al instante me levanto de la silla.

Molesta por la decisión del director, vuelvo hasta mi taquilla donde veo mi skate tirado en el suelo, el cual después de dar un gran suspiro, recojo y abro de nuevo mi taquilla.

Cierto mi taquilla con fuerza y es cuando veo que Lynch esta aquí.

-Hola- me saluda, doy un gran suspiro.
-Hola- le devuelvo el saludo. -Oye, gracias por ayudarme- le comentó refiriéndome a la situación con Carlos.
-No es nada, siempre hace eso con las chicas- me comenta. -Por cierto, soy Ross, Ross Lynch- extiende su mano.
-Yo soy Alex, Alex Smith- estrecho su mano y el me sonríe.

Suena el timbre indicando el cambio de clases, y haciendo que vuelva al mundo.

-Bueno, tengo que irme, nos vemos- me despido de él

Rose asiente y me doy la vuelta para empezar a andar hacia mi clase.

Dos skaters y una amistad (EN EDICIÓN) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin