Hayatı boyunca hiç sevilmeyen birine 'seni seviyorum' demişti biri. Çok masum gibi görünen bu cümle ancak bu kadar tersine döndürebilirdi dünyayı...
*
" Bir gün beni sende seviceksin Teğmen!"
Gözümdeki yaşı silip, burnumu çektim.
" Belki bu Vatan...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kalbimde ve zihnimde ufak tefek kırılmalar ve duygularımı aşacak derecede yıkılımlar vardı. Evlenme kararı aldığımızdan beri içimde kötü duygular ve karara bağlanmayan, fırtınadan bir türlü kopmayan fırtına esintilerini aratmayan duygular vardı.
Duygularımın neden böyle esintisiz olduğunu bilmiyordum. Belkide babamın bizi kabullenmeyip, karşı çıkmasından korkuyor olmamdı.
Jiyan'la son bir kaç gündür Evren'i sevdirme çabalarındaydık. Bazen ona Evren adına hediyeler alıyor ve bazende yemekler yapıp Evren yaptı diye babamı kandırmaya çalışıyorduk. Şansımın vajinasına koyayım ki hiç bir işimiz doğru gitmiyor, hep yüzümüze vuruyordu.
Kah gönderdiğimiz yemekleri beğenmiyor kah da alerjisi olduğu besinler çıkıyordu içinden. Bazen de Evren, yaranacam diye babamın gazabına uğruyordu. Benim inadımamı bilmiyorum ama ne yapsak babam hep ters tepiyordu. Taki Arda ağbim aileyi bir araya getirip konuşana dek.
Yine eskisi gibi Evren'e ters ters bakıyor çoğu zamanda futbol oynicaz derken topları Evrenciğimin kafasına fırlatıyordu. Filimlerde genelde kız babası damadını oğlu gibi görürken benim babamda düşman gibi görüyordu. İnanmazsınız ama bazen öldürmüyor diye şükür etmiyor değilim.
" Lan sakat! Seni bekliyoruz haydi gel!"
Diye kapı eşiğinde avaz avaz bağıran Jiyan'a göz devirdim. Son defa üzerimdeki beyaz elbiseyi düzeltip çantamı ve telefonumu alıp aşağı indim. Söylemeyi unuttum değilmi? Bu gün istemeye geliyorlar. Okurlar şok... Okurlar yıkık... Okurlar öldü beybisi...
Beni ne kadar tebrik ettiğinizi duyar gibiyim ama tebrik etmeniz gereken kişi Evren. Sonuçta benim gibi mükemmel bir insanla evlenecek. Şimdiden o kadar mutluyumki.
Mesela evlendikten sonra ikiz kız çocuklarımız olsa. Ben onlarla annelikten öte arkadaş olsam... Yıllar geçse kızlarım büyüse, Evren yıllar geçtikçe yaşlansa ve ben hala aynı güzellikte kalsam. Çocuklarımın okuluna giderken arkadaşları tarafından ' ablanızmı?' demesini... Hihahaa şu an içimde kötü kadın gülüşü yapıyorum. Malûm kayın valideme ses filan gider. Kendisi benden pek haz etmezde.
***
" Jiyan kafana at otursun emi!"
" Senin de kafana kuş sıçsın Emi Viyan!"
" Senin kafana sıçsın!" Diyip elimdeki telefonu tam kafasına fırlatacakken cimrilik damarlarım ilik ilik çıktı ve 'Hey sen Viyan Dilek Sönmez! O elinedi telefonu hemen yere bırak. Aksi taktirde iç sesin gazabına uğruyacaksın. ' Diye beni tehtit edince, telefonu sakince cebime bıraktım ve Jiyan'ın kafasına yerden aldığım çakıl taşıyla saldırıya geçtim.
