Hayatı boyunca hiç sevilmeyen birine 'seni seviyorum' demişti biri. Çok masum gibi görünen bu cümle ancak bu kadar tersine döndürebilirdi dünyayı...
*
" Bir gün beni sende seviceksin Teğmen!"
Gözümdeki yaşı silip, burnumu çektim.
" Belki bu Vatan...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sürüklendiğim bilinmezlikleri bir kenara bırakıp derin bir uykunun kolarına atmak istesemde yapamadım. Nedense kafamda bin çeşit soru vardı. Ama o evrenle ilgili değildi. Bu benim son günlerde şizofren gibi gördüğüm rüyalardı. En sonkj rüyamda düğünümde vurulmuş ve düğünüm bir kaolsa dönüşmesini izlemiştim. Sessizce.
Rüyaların hep tersi çıktığını söyleyen babamı hatırladıkça Onu ne kadar da özlediğimi anladım.
Tek duam var. O da ; ailemden ayrılmayayım bir daha. Bir daha asla ailemden birini kaybetmek ile sınanmayayım.
***
Sabahın beşinde Zır zır çalan telefonumu elime alıp yüzüme gelen saçlarımı arkaya ittim. Zar zor açtığım gözlerimle kimin aradığına baktığımda sadece alarım olduğunu anlayınca mal mal gülmeye başladım. Neden, bilmiyorum belkide sabahın beşinde benim gibi uyanık hangi ruh hastasının olduğu merakıydı.
Sıcacık yatağımdan her ne kadar da çıkmak istemesemde bu gün olucak sınavım için uyanmam gerektiğini düşünüp. ' beni bırakma! ' diye bağıran yatağımı bırakıp ayağımı yere sürte sürte banyoya doğru yürümeye başladım.
Banyoda günlük rutinlerimi hal ettikten sonra hala açmamış olan uykumu açmak için salana salana aşağıya inmeye başladım. Aşağıda çalışanlar dışında kimse yoktu. Saate baktığımda saat: 6.12 olduğunu görünce mal mal gülmeye başladım neden onu da bilmiyorum. Ama garip geliyor işte...
Uzun boylu genç garsonun bana getirdiği kahveyle biraz da olsa kendime geleceğim inancıyla elime aldığım kahveden bir yudum aldığımda ağzıma gelen acı tatdı bütün gevzimi işkal ederken kendimi sadece gelen kahvenin kokusuna teslim ettim.
İkinci kahvemi içimek için verdiğim siparişi beklerken omuzuma basılan büyük, ağır bir o kadar da hafif bir eli farkettim. Büyük, ağır ve de hafif bir eli bende düşünemiyorum. Düşünmemek en iyisi...
Başımı sol tarafıma çevirdiğimde kimsenin olmadığını fark ettiğimde sağ yanağıma basılan dudakların azat Ağbime ait olduğunu far ettim. Yüzündeki tebessüm ile oluşan derin gamzeleri beli olurken karizması ve yakışıklığıyla sanki herkesin odak noktası gibiydi.
