Hayatı boyunca hiç sevilmeyen birine 'seni seviyorum' demişti biri. Çok masum gibi görünen bu cümle ancak bu kadar tersine döndürebilirdi dünyayı...
*
" Bir gün beni sende seviceksin Teğmen!"
Gözümdeki yaşı silip, burnumu çektim.
" Belki bu Vatan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Anne " kelimesi vardır hani başı sâbir sonu ise mutluluk olan. " Anne " kelimesi vardır hani ayakları Cennet kokan...
Bir anne vardır koruyucu melek olan, eşi benzeri olmayan...
Bulunduğu konum vardır. Hiç kimsenin ulaşamiyacağı bir konum...
Bir kokusu vardır; arasanda bulamıyacağın bir koku...
İşte... Bir " Anne " kelimesi vardı. Sonu sâbir ama mutluluk olmayan... Bir " Anne " vardı Cennet kokuyordu ayakları, eşi benzeri olmayandı, koruyucu meleğimiz olan... Ama artık olmayan...
Bir annemiz vardı bizim. Birde unutulmayan kokusu... Bir annemiz vardı. Birde farklı konumu vardı. Peki o zaman karşımda annemin yerini alan kadın kimdi?
O sıkıca tutuğu el eskiden kime aitti?
***
Saatin on beş buçuk olduğunu henüz yeni fark etmiştim. O saaten sonra bir bankta öylece oturuyordum. Hiç bir şey yapamıyordum. Daha bir kaç saat önce annemin konumuna bir kadın sahiplenmişti ama ben bir şey yapamıyordum. Öylece sessizce oturuyordum.
Gözlerimden gelen yaşı silip, ayağa kalktım. Soğuktan kızarmış olan elerimi montumun cebine soktum. Cebime büyük gelen telefonumu çıkarıp çantama koyacaktımki otuz cevapsız aramayı görünce dudaklarım hafif bir aralandı. Bütün ağbilerim tek tek aramış ama hiç birini açmamıştım. Eve gidince kıyametlerin kopacağı kesindi.
Bu soğuk havada hemen bir taksi bulup binmem gerekiyordu. Aksi taktirde burada donup kalacaktım.
Yürüdüğüm yerlerde ne kuş sıçar nede kervan yemek yerdi. Genede yürümeye devam ediyordum. Çantamdan gelen müzik sesi ile piste çıkıp dans edecektimki zor tutular.
