I'm not the only one ~ Harry E. Styles

1.4 IS VERBETERD

                                                                                  

Kate Everleyn Prince

        Ik liep op een hoog tempo de koude buitenlucht in. Mijn concertkaartjes kon ik aan Emma geven. Tenminste, als ze zelf al niet zou gaan. Ik neem aan van niet: wie laat zo'n jong meisje naar een concert gaan?

        Toen Moon weg was gegaan had ze beide concertkaartjes laten liggen, maar omdat alles anders is gelopen, had ik ze niet nodig meer nodig.

        Mijn ogen speurden langs de rekken. Hoewel de hoeveelheid fans nog steeds groot was, was het duidelijk te zien dat een aantal meiden weg waren gegaan. Ik keek naar de plaats waar Emma net nog stond. Gelukkig stond ze daar nog steeds. Ze had verlegen haar vinger in haar mond gestoken.

        'Hey Emma!' begroette ik haar.  'Ga jij vanavond naar het concert?' Emma schudde haar hoofd.

        'Zou je dat willen?' Als reactie knikte ze heftig. Ik stak mijn hand in mijn broekzak en haalde er twee kaartjes uit, die ik aan haar moeder gaf.

        'Is het goed als ze vanavond naar het concert mag? Dit zijn de kaartjes.' Emma's moeder bedankte mij. Dat wilde ik vroeger ook altijd: naar een concert gaan. Mijn ouders vonden het natuurlijk niet goed. Nee, de angst voor gehoorbeschadiging is groot in de familie. Niet dat ik verwacht dat een zesjarige zomaar naar een concert mag, maar het leek mij zo leuk! Nog steeds eigenlijk. Binnenkort ging de kaartenverkoop voor de tour van Ed Sheeran van start. Ik moest en zal kaartjes krijgen.

        Snel glipte ik het gebouw weer binnen.

        'Kate?' hoorde ik zodra ik de eerste stap in het gebouw had gezet. Zayn, Louis en Niall waren mij aan het zoeken. Met grote stappen liep ik op ze af.

        'Ik ben hier, jongens,' zei ik.

        'Waar was je? We hebben het hele gebouw afgezocht!' riep Louis bezorgd. Waar was Harry? Stiekem vond ik het niet zo leuk dat Harry niet naar mij op zoek was gegaan. 

        Zayn keerde zich om en trok Louis mee. Louis was niet boos: hij zat alweer de clown uit te hangen bij Zayn. Samen met Niall liep ik de twee idioten achterna. 

        'Ik zag een gitaar bij je spullen staan,' begint Niall. Ik knik.

        'Dat klopt.'

        'Ik bespeel ook de gitaar,' ging hij verder, 'alleen denk ik dat je dat al weet, of niet soms?'

        'Jaa, hahaha.'

        'Je kan mij ook wel eens wat laten horen!' riep Niall nog toen hij naar de jongens liep.

Ik lachte zijn opmerking scheinheilig weg. Dat ga ik natuurlijk niet doen, of wel?

♥

We liepen het restaurant binnen. Het was van redelijke grootte. De muur was versierd met foto's van artiesten die hier hadden opgetreden. Ik mopperde in mijzelf op het gebrek aan licht in de ruimte, terwijl deze nachtelijke sfeer het wel eens gezellig kon maken.

        We waren geschonken met vrijheid, aangezien er niemand buiten onze groep in het restaurant te zien was. Misschien hebben de jongens dit zo geregeld, vroeg ik mijzelf af.

        Met z'n allen, plus de manager, liepen we naar een 7-persoons-tafeltje. Ik ging op de bank aan de muurkant zitten. Niall en Louis kwamen naast mij zitten. Harry en Liam zaten tegenover ons en Zayn en de manager zaten aan het hoofd einde. Ik wierp een blik op de jongens. Ondanks het lichtgebrek, waren de wallen niet verstopt. Ze zouden echt even moeten slapen.