I'm not the only one ~ Harry E. Styles

5.8

Oh My God. Ik schaam me dood dat ik 2 weken niets aan dit verhaal gedaan heb. 2 hele weken! 14 DAGEN! Maar, nu ga ik snel verder schrijven!

-2 weken later-

Kate Prince

Ik had er genoeg van! Genoeg van cijfers, me ouders en zeurende leraren. Mijn cijfers waren opeens zo erg gedaald dat ik voor 4 vakken onvoldoende sta. Ik had gewoon geen motivatie om meer te leren, geen motivatie om nog te leven.. Denk niet dat ik me zelf ga vermoorden, nee, zo ben ik niet. Ik moet er alleen even uit. Gewoon, even weg uit Engeland. Mijn ouders waren zich verschrikkelijk geschrokken toen ze mijn rapport zagen. Daarom zat ik nu opgesloten op mijn kamer voor een Engels samenvatting. Maar, ik wilde hier niet meer zijn. In de kou, in de sneeuw. Bleghh.

Ik  pakte mijn converse miniweekend tas. Daarin propte ik wat kleding, hakken en sneakers, mijn mobiel, mijn oortjes, een muts, wat make-up, tandenborstel, tandenpasta, mijn paspoort en mijn portemonnee. Nu moest ik hier nog weggaan. Maar, hoe? Ik kon niet naar buiten via de deur dus... dan moest ik via het balkon. Harry was het ook gelukt, dan moet het mij ook lukken, toch? Het was maar een klein sprongetje naar het trappetje.

Ik gooi mijn tas over mijn schouder en open de deur naar het balkon. Het is koud. IJskoud. Ik zet mijn ene been over de reling. Vervolgens gooi ik mijn andere been over de reling en ik hou me goed vast aan het balkon. Oké, nu hang ik dus met mijn trappelende beentjes aan een balkòn. Stiekem kijk ik even over mijn schouder naar beneden. Het zal niet meer dan een meter zijn maar het is best hoog. Met mijn ogen dicht laat ik me vallen. Alsof ik een veertje ben, land ik prachtig met beide voeten op de trap. Snel ren ik naar beneden. Weer een trap, yay! Ik spring op de straat van de vierde tree en ren vervolgens zo ver mogelijk. Eindelijk ben ik op weg. Op weg naar mijn vrijheid.

Niet lang daarna ben ik aangekomen bij het vliegveld. Het was een kleine tien minuten met de auto en dertig minuten als je loopt. Het is altijd druk als ik er ben, maar nu viel het best mee. Natuurlijk waren er veel mensen, maar het is gewoon minder als ik gewend ben. Er zitten veel mannen met van die zwarte zakenkoffertjes, turend naar hun horloge. Het duurt ook altijd zo lang!

Ik kijk op de televisieschermen. Er staan nog een aantal reizen voor over 2 uur die nog niet uitverkocht zijn. Frankrijk, Toulouse, daar zijn nog 26 plekken vrij en voor dat reisje betaal je 149 pond. Veel te veel. Zoveel kan ik echt niet uitgeven als ik ook nog een hotel moet zoeken. Ook staat Nederland, Amsterdam, erbij. Daar zijn nog 11 plekken en daar betaal je (slechts) 38 pond voor. Dat moest ik nemen. Ik ging naar het klompenland..

- Lezen jullie mijn andere korte verhaaltje ook? Reacties zijn erg leuk om te lezen! Dat geeft me veel motivatie ;D.

- Is het bij jullie ook zo koud buiten? Het is verdorie gewoon 3 graden onder nul.