''Ne!?''

Yerinden yavaşça doğrulurken hemen yanına duran sigarasına uzandı. Yakıp uzun uzun bir nefes çekti. Sonra birden gülmeye başladı. ''Efulim derdi hep nişanlısına. Has Laz erkeğiydi, böyle gözü kara, az buçuk deli... ama adam gibi adam.''

''...''

''Lusadzin gideli bir ay kadar falan olmuştu herhal. Aklım hala yerinde değildi. 99 senesinde Abdullah Öcalan yakalanmıştı, ortalık karışıktı anlayacağın. Ama benim etrafı görecek halim yoktu. Bir gün sokakta yürüyorum, Midyat'a gelmiştim. Her yer bomboş, yürürken adımlarımın yankısından başka ses yok öyle diyeyim sana. Birden bir iki el atış açıldı. Olduğum yere kalakaldım tabi. Yanımda silah falan da yok. Ne oluyor demeye fırsat bulamadan üç dört asker sardı etrafımı. Ellerimi kaldırmamı istediler filan ( kollarını kaldırıp o anı canlandırıyor). Kimim, neyim, dışarda ne arıyormuşum... O da aralarındaydı, yanıma geçti böyle. Dedi 'Birader, canına mı susadın sen?!'' anlamadım tabi. Niye diye sordum, bana dalga mı geçiyorsun der gibi baktı. Meğersem sokağa çıkma yasağı varmış... Evime gitmemi söyledi.'' Burada duraksadı. Tekrar sigarasını dudaklarına götürüp gergin bir şekilde parmaklarını saçına geçirdi.

''Sonra ne oldu?'' diye sordum. Kısa bir sessizliğin ardından cevap verdi: Yere çöküp birden ağlamaya başladım, deyince şaşkınlıktan nutkum tutuldu. ''Ağladın mı?''

''He ya... sesimi aldım bildiğin.''

''Neden?'' Dumanı bir yana savurarak omuz silkti. ''Bilmiyorum. Lusadzin'den sonra gelmiştim buraya, xalti Rukiye'nin yanında yaşıyordum o vakitler. Ama bana evime gitmemi söyleyince kendi kendime dedim ki gidecek.hiçbir.yerim.yok. (kelimeleri ayrı ayrı vurguluyordu).''

Aklıma bana 'o evde' söyledikleri geldi: Sen bana aitsin! Gidecek hiçbir yerin yok!

''...''

''Askerler neye uğradığını şaşırdı tabi. Koca adam karşılarına geçmiş çocuk gibi ağlıyor. Sinir boşalması neyim yaşıyordum herhal. Koluma girip ayağa kaldırmışlardı beni. Diğerleri telsizlerden durumu rapor ederken üstlerine o sırtımı sıvazlayıp benimle konuşmaya çalışıyordu.Sonunda kendime gelince geri çekilip tökezleye tökezleye yürümeye başladım, arkamdan hemen koşup yetişti. Gel, dedi. 'Seni kendi evime götüreyim...' İşte böylece arkadaş olduk. Ben kendimden yarım yamalak bahsettim o da kendinden. Nişanlısı vardı işte dediğim gibi, neydi ya adı kızın... hah Asiye! 'Karadenuzumun asi kizu. Efulim...' Telefonlar o zamanlar iyi çekmiyor ya, nasıl konuştuğunu bir göreydin yıkılırdın valla. Asker olunca zaten eve fazla girdiği olmazdı, girse de koltuğun üstüne tüner, pencerenin kenarına çıkardı garibim. Bir hafta gibi kaldım onda. Bu evi yaptıktan sonra da ben bir kere buyur ettim onu. Zaten o da son görüşüm oldu.''

''Nasıl şehit edildi peki?''

''Ailesinin yanına gidecekti birkaç günlüğüne, ortalığın yatışacağı yok zaten hiç değilse bir iki gün hasret gideriyim diyordu. Yola koyulduk, Mardin'den otobüse binecekti işte. Merkeze daha yeni varmıştık ki birden ateş açıldı üstümüze. İkimizde silahlıydık bu sefer ama gel gelelim namussuzlar kalabalıktı. Düşürebildikleri kadar asker düşürmek için her şeyi göze almışlardı anlayacağın. Şimdi destek isteyecek ama sivil, telsiz melsiz yok yanında. Şerefsizler de dur durak bilmeden sıkıyor. O da tam karşılık vermek için doğrulmuştu ki...''

''....'' Sigaradan son bir duman çekip izmariti kartonun üstüne bastırdı. ''Kafasından vuruldu.''

''!?''

''Ne yapacam ne edecem bilemedim. O öyle önüme yığılınca karşımda sanki Lusadzin'i görür gibi oldum. Gene çaresizdim. En son bıraktım silahı bir kenara. O an gerçekten yaşamaktan tamamen vazgeçmiştim. Ölümle defalarca karşı karşıya gelmiştim, bu seferde benim için gelse onu memnuniyetle karşılardım. Ama olmadı. Kurşunlardan ben de nasibimi almıştım ama sonunda gözlerimi açmıştım hastanede. Sonrası belli zaten, ifade verdim, cenazesini köyüne götürdüm, anası boynuma sarılıp Lazuri ağıtlar yaktı, nişanlısı fenalık geçirdi, hasta oldu.... Haftalarca o hastaneden bu hastaneye koşturdum. Göstermediğim doktor kalmadı. Ama derdine derman bulamadık. Efuli'sinin gidişi deli etmişti kızcağızı, kederinden yitti o da.''

Dağlar DumanWo Geschichten leben. Entdecke jetzt