Van Hem

°023°

De brok in mijn keel wilt maar niet weggaan en het gevoel dat ik elk moment in huilen dan uitbarsten ook niet. Maar ze blijft maar door praten zonder dat ze echt op mij let" kijk, de doctoren hebben eigenlijk gezegd dat dit alles zeer normaal is, als je een traumatiserende gebeurtenis mee maakt dan kan het zijn dat je van alles begint te verzinnen, personages in jouw hoofd steken om de situatie waar je echt in zit een beetje dragelijker te maken. Het is goed dat je me nu vertelt dat je hem gisteren nog hebt gezien dat betekent dat je de stap hebt gezet van fantasie terug naar de realiteit. De doctoren hebben ook gezegd dat je terwijl je aan het slapen was allemaal namen aan het noemen waren van de Germaanse mythologie zoals bij voorbeeld Loki Odin Thor Asgard." 

De brok in mijn keel leek maar niet te verdwijnen terwijl ze aan het praten was en als ze eindelijk is gestopt en heel even naar mij kijkt merkt ze eindelijk dat ik op het punt sta om in tranen te uitbarsten. En dat gebeurt dan ook. Snikken verlaten mijn mond altijd luider en luider tot ik mijn hand voor mijn mond doe. Alles wat ik gevoeld heb, alles wat ik heb meegemaakt met Loki, alles maar dan ook alles was verzonnen. 

Pas als de laatste snikken mijn mond verlaten stopt ze met de omhelzing en kijkt me bezorgd aan . Ze strijkt zacht een haarlokje weg en kijkt me medelevend aan, alsof zij dit ook heeft meegemaakt. "Wil je mij vertellen over wat het ging" Vraag ze mij. Ik knik zachtjes nee, zij knikt dan vervolgens dat ze het begrepen. Zo blijven we heel even zitten , gewoon niets zeggend tegen elkaar en dat doet goed. Gewoon met haar in 1 ruimte zitten zonder ruzie te maken of met elkaar te bekvechten.

" Morgen mag je naar huis" Zegt ze dan maar om de stilte te doorboren. Ik weet al van klein af aan dat ze het haat dat het stil is maar deze stilte voelde zo goed aan

Ik ben zo lang niet alleen geweest dat deze leegte zo raar is, voor alles was ik altijd alleen en kon ik er niet tegen dat er iemand bij mij was en bezorgd om mij deed, maar nu, nu hunker ik er naar. Ik zucht en zet mij beter in het bed en denk dan na over wat er allemaal is gebeurd. Ik kan het maar niet in mijn hoofd zetten dat ik Loki gewoon heb verzonnen.

Ik zal nooit meer die mooie zwarte haren zien, zijn aanstekelijke lach horen, zijn lekkere chocomelk proeven, en die grijns waar ik zo een hekel aan had, die zal ik ook nooit meer zien. Ik zucht en de laatste traan valt op mijn kussen. Ik draai mij op mijn zij en probeer te slapen en na enkele uren te hebben gewoeld lukt het.

De volgende ochtend word ik weer wakker door iemand die mij wakker schud maar deze keer was het niet Emma maar mijn moeder. Ik kijk haar verbaasd aan tot dat ik ons gesprek van gisteren herinner. Ik mag weg vandaag.Ik spring recht waardoor ik met mijn hoofd tegen iemand anders zijn hoofd bots. Pijnlijk wrijf ik over de plek op mijn hoofd en kijk dan naar degene waar ik tegen ben gebotst.

Ik kijk hem raar aan. Wat doet hij hier in hemelsnaam, ik ken hem hellemaal niet.Ale ja ik ken hem wel, maar niet persoonlijk. Voor mij zie ik namelijk Senne.

" W...wat" Kan ik uitbrengen terwijl ik nog altijd over mijn hoofd wrijf, als antwoord op deze vraag geeft hij mij een grote grijns. Die grijns. Die lijkt zo hard op die van Loki  .Weer geraak ik verstrengelt in mijn eigen gedachten en let niet meer op die jongen die eigenlijk juist voor mij staat.

" Soophie" Weer schud iemand mij wakker en ik kijk verwarrend naar Senne. Ik was hem hellemaal vergeten. Ik knik verwarrend om te laten tonen dat ik wakker ben. " Dus zoals ik aan het uitleggen was" Zegt hij maar ik stop hem al, waarom zou hij met mij praten, zo opeens. Net zoals Emma zeker, buiten staan zeker mensen, en hij wilt weer in de spotlight staan.

" Waarom ben je hier?" vraag ik bot aan hem. Hij kijkt mij raar aan en dan begrijpend.

" Laat mij raden, Emma is hier gepaseert" Hij kijkt mij grijnzend aan, alleen kijk ik hem nog altijd boos aan.

" Waarom" Vraag ik weer boos met mijn ogen een beetje gespleten om nog een bozere indruk achter te laten.

Hij doet zijn mond open om eindelijk een keer op mijn vraag te antwoorden als de deur open gaat. Ik draai met mijn ogen en verwacht dat het weer een of andere dokter gaat zijn maar,

" Loki?"

-----------------------------------------------

Sorry ik had per ongeluk twee keer het zelfde deel gepubliceerd, hier is het goede.