ik kijk verbaasd rond, hoe vraag ik mij zelf af als ik op mijn bed ga zitten, hoe kan hij in hemelsnaam altijd. Ik den k dat ik echt vreeslijk lang heb rondgekeken heb om een manier te vinden hoe hij weer zo snel verdwenen is.
" Sophie, Soophie" Ik word wakker geschud door iemand en als antwoord krijgt die gene die mij zo zit wakker te schudden een geïrriteerd geluid die als reflex uit mijn mond komt. Ik draai me op mijn zij en trek de deken over mijn hoofd zodat al het licht dat van buiten komt niet al te hard is. "Doe die deken weg" Zegt die persoon geïrriteerd terwijl die de deken van hoofd haalt. Verbaas kijk ik om als ik merk van waar ik de stem ken.
" Wat doe jij hier nu Emma" Vraag ik bars terwijl ik ga zitten en haar boos bitchi en alle dingen hoe je iemand kwaad aankijkt, raar genoeg kijkt zij mij aan op juist dezelfde manier, niet dat ik wou dat ze vriendelijk ging doen tegen mij maar ergens dacht ik wel dat ze opeens weer vriendelijk tegen mij zou doen. Ze gaat op het bed zitten en komt altijd dicht en dichter bij mij, tot dat ze juist voor mij is. Op dat moment kijk ze me nog bitchier aan dan daar voor en knijpt ze in mijn wangen alsof ik een klein baby'tje ben ofzo ze komt vervolgens nog dichter bij mij en fluistert dan op een kille toon in mijn oor dat rillingen ver oorzaakt door mijn rug" Je dacht toch niet serieus dat we weer vrienden waren he, het enigste wat ik hier doe is voor de camera's staan." Ik kijk haar verbaasd aan ergens had ik het wel verwacht maar toch komt het hard aan, niet dat ik eigenlijk echt terug bevriend wou zijn met haar maar toch.
Op dat moment komt mijn moeder terug met haar splinter nieuwe handtas en kijkt opeens zeer vrolijk naar ons" Ik dacht al dat het lang duurden voor dat jullie twee weer bevriend geraakte, ik vod het zo een zonde wanneer jullie ruzie kregen. Ik heb er gewoon geen woorden voor welke vreugde ik voel als ik jullie twee weer samen bevriend samen zijn" Ik kijk haar verbaasd aan en kijk dan naar Emma die een fake smile op haar gezicht heeft staan die a twee seconden zeer eng word dus ik kijk dan maar terug weg." Natuurlijk mevrouw, ik zou toch nier lang boos op haar zijn, ik heb het haar hellemaal vergeven , ook al was het een zeer erge ruzie, we zijn weer best vrienden" Het laastste was zo duidelijk dat zelf een kleine peuter zou moeten merken dat die laatste woorden gewoon gespeel was ik rolde met mijn ogen voor die woorde, maar dan merkte ik pas wat ze daarna had gezegd, ze heeft mij vergeven voor wat, wat heb ik in hemelsnaam gedaan voor dat zij mij moet gaan vergeven. Ik doe mijn mond open om iets te zegen in verweer maar ze gaat in een plotse beweging op mijn been zitten, het is niet dat ik klein zerig ben of iets in die aard. Maar het was zo overwacht en raar genoeg deed het ook pijn dat ik een gil van de pijn niet kan onderdrukken.
Direct staat ze terug op en zegt dan met een fake stem" ow sorry" ik rol met mijn ogen. Ze komt echter dichter bij mij en fluistert dan" Je speelt hier alles mee anders vertel ik ons geheim en ik verzeker je, ik kan alles jouw de schuld geven" Ze gaat terug weg maar ik ben zeker dat ik nu lijkbleek zie, ik kijk haar ban. Zo wreed kan zij zelf niet zijn.
De dag verloopt traag, en met traag bedoel ik echt heel traag, op het einde van de dag dacht ik dat mijn hoof ging ontploffen van als da gelsijm en dat ik ging overgeven van al die bul shit dat 1 iemand kan uitbraken op 1 dag. Ze vertrekt gelukkig toch eerder dan mijn moedr. Ik ken haar goed, er zou veel kans zijn geweest dat ze gewoon alles tegen haar had gezegd als ze weg gingen.
" Maam" Vraag ik , als reactie kijkt z even op om te laten tonen dat ze luistert maar kijk dan direct terug naar haar gsm. " Waar is die jongen van gistern" Deze vraag wou ik al de helle dag stellen maar nu dat ik het zeg kijkt ze me verbaasd aan en op het moment dat ze haar gsm uit doet mek ik dat ik iets hellemaal bizars heb gezegd. Ze zet haar bril naar en komt dan dichter naar mij en komt dan met mij op het bed zitten.
" Er was hellemaal geen jongen, je moet het allemaal wel gefantaseert hebben"
" Wat?"
आप पढ़ रहे हैं
Van Hem
एड्वेंचरIk haat het , ik haat het ik haat ,mompel ik in mezelf terwijl er tranen uit mijn ogen springen. Ik schrik op van een kuchje als ik op kijk sta ik bruut op en loop weg, zo ver dat dat kan dan, Jij blijft hier' zeg de raar uitziende man mat zwart ha...
