Vampire Slayer

🔹13 : Wasted Night🔹

🔹🔹🔹

Harper's POV

Bagsak ang balikat ko nang makita kung sino ang nasa harap ng pintuan. It's not that I don't like him to be my partner but you can't blame if I am little bit disppointed. Umaasa ako. Hindi ko naman hiningi sa kanya ang gabi 'to in the first place, siya ang lumapit.

Sorry I don't think I can make it tonight. Let Reev accompany you.

From: Adam

Ilang beses kong binasa ang text na kanina ko lang natanggap. Though pinaghandaan ko ang gabi na 'to because this is my first na pumunta ng may date but yeah this happenned.

"C'mon, Harper" Reev tap my shoulder, "What's with that face? Cheer up, girl. I got you, okay?" he winked at me.

Nakasuot ito ng itim na americana at black shoes. Nakataas ang itim nitong buhok kaya kitang kita ang kabuuan ng gwapo nitong mukha. Napangiti ako nang ilahad niya ang kamay niya sa'kin. Napapailing ko iyong tinanggap at sabay na kaming naglakad palabas ng dorm. Simpleng dress lang naman ang suot pero sapat lang para sa event ngayong gabi. I styled my hair a bit curly at naglagay lang ako ng light make up dahil hindi naman ako mahilig sa palamuti sa mukha.

Huminto kami sa mismomg entrance ng hall kung saan ang pinakavenue. Napatingin ako kay Reev nang humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"Smile", nagaya ako sa ngiti niyang nakakahawa.

Hindi dapat ako kagahan dahil pangatlong beses ko na 'tong ginagawa. Ang kaibahan lang ngayon ay hindi sina Harlow ang kasama ko kundi si Reev. Speaking of Harlow, hindi ko pa sila nakikita simula kaninang umaga kaya kung hindi talaga dumating si Reev ay magmumukha akong loner ngayon gabi.

"He actually texted me to accompany you" Reev said as he pull me chair.

Tipid akong ngumiti at pumuhit paharap sa kanya nang makaupo siya.

"I'm fine. Baka mau nangyari lang kaya talagang di siya makakapunta"

Sa totoo lang, disappointed talaga ako sa kanya. Iba 'yung excitement na naramdaman ko nung mga nakaraang araw dahil siya ang date ko dahil sa loob ng tatlong taon akong nandito, never ko siyang nakita sa Student's night pero kung ano man ang dahilan niya, sana ipaliwanag niya sa'kin kapag nagkita kami.

"Excuses. Baka nagbago isip at nagdahilan lang sa'yo" napaismid siya.

"Reev.." mahinahon kong saway sa kanya. Napabuntong hininga ako, "I actually want you both to be friends. You try it, Reev. Hindi masama si Adam. Kailangan mo lang talagang intindihin ang ugali niya. He doesn't want to get bothered by someone. C'mon, help me please? Gusto kong magkaroon siya ng mga kaibigan. The guy look lonely for some reason"

Nawalan ng emosyon ang mga mata niya pero hindi ako natinag sa tapang ng titig niya. Umawang ang labi ko nang sa tingin ko ay hindi siya papatalo. Unti unting sumilay ang ngiti sa mga labi ko nang umiwas siya ng tingin at bagsak ang balikat na tumango.

"Okay but don't expect too much from me"

Sunod sunod na tango ang sinagot ko.

He's up to get us some food while I was just silently sitting at the corner habang pinagmamasdan ang ibang mga estudyante na nakikipag usap sa mga kaibigan nila. Bigla akomg nasuffocate sa emptiness ng table na kinauupuan ko. Ako lang at si Reev ang nandito at wala pa ni kahit isa ang bumabati sa'min o kahit pakitang tao man lang sana.

I suddenly miss my bestfriend.

Kukunin ko sana ang phone ko sa purse nang maalala kong naiwan ko iyon sa dorm. Wala akong magawa kundi ang pagalitan ang sarili ko.

"Oh my God, Imogen will you stop?"

"Right! She's dragging me!"

Kumunot ang noo ko nang makarinig ako ng mga pamilyar na boses papalapit sa pwesto ko.

Eksaktong paglingon ko ay nakita ko ang nakangiting mukha ni Harlow kasunod si Brion at Imogen na parang nag aaway.

Wala sa sariling napatili ako at sinalubong siya ng yakap.

"God! I thought I will be forever alone here" reklamo ko nang makaupo silang tatlo.

"You know I can't let that happen", Harlow smirked.

Thankful ako na may mga kaibigan akong kagaya nila. Kahit minsan bigla nalang silang nawawala, hindi ako nakaramdam ng tampo dahil nandyan sila sa mga oras na kailangan ko ng kasama.

Alanganin akong napatingin kay Brion na nasa tabi ni Imogen.

"Umm... why is he..?" kunot noong tanong ko habang nakaturo sa kanya.

"Boyfriend" Brion simply answered.

Awtomatikong napatakip ako sa aking bibig at nanlalaki ang mga matang tiningnan si Imogen. Wapa siyang sinabi pero sapat ang mga ngiti niya para makumpirma ko na totoo ang sinabi ni Brion.

Like hello? We're talking about Brion Schnieder and Imogen Carlson! This is a Class A news bitches.

"Since when?" di makapaniwalang tanong ko.

"Oh girl, they've been together for years already" Harlow answered instead.

Okay na sana pero 'yung maghalikan silamg dalawa sa harapan namin? Like duh? Nakakabitter.

Oh!

I almost forgot about Reev.

"Nakita niyo si Reev doon?", tinuro ko kung saan ang table ng mga pagkain.

Kunot noong umilimg si Harlow, "Nandoon kami before ka namin puntahan. Wala ang bestfriend mo doon"

Nagtaka ako dahil nagpaalam siya kanina na kukuha lang ng pagkain naming dalawa. Nagpaalam ako saglit kayna Harlow para hanapin si Reev. Nasa kalagitnaan na ang party kaya madami dami na ang estudyante. May ilang estudyante akong nadadaanan na binabati ako. Pinagtanungan ko rin ang iba naming miyembro na umattend pero hindi daw nila nakita si Reev.

Sa kakahanap ko ay nakarating na 'ko sa entrance ng hall. Lumabas ako doon. Tahimik pero maliwanag sa buong Academy. May mga nakakabit na ilaw sa paligid ng buildings dahil sa event. Minabuti kong maglibot mag isa at para na rin hanapin si Reev. Hindi naman kasi ugali ng isang 'yon ang umalis ng hindi nagpapaalam.

Dumaan ako sa likod ng hall kung saan malapit ang building ng auditorium. Nakita ko 'yong bukas kaya pumasok ako sa loob at umupo muna sandali. Pinagmasdan ko ang loob ng audi, ang ilaw lang sa stage ang bukas pero naka-on ang AC sa loob. Nayakap ko ang sarili ko sa lamig dahil sa uot kong sleeveless na dress. Pinagdikit ko ang aking mga palad at kinuskos iyon para mainitan ng kaunti ang kamay ko. Dahil din sa lamig ay nagdecide na akong umalis pero ga'nun nalang gulat ko nang hindi ko mabuksan ang pinto.

"What the?"

Pinilit kong itulak at pihitin ang hawakn pero walang nangyayari. Posibleng may makarinig sa'kin sa ganitong oras lalo na't nasa event lahat ng estudyante at lahat ng guard ay nakabantay sa hall.

Pagkatapos ng ilang subok, pinili ko nakang na maupo sa gilid ng pinto. Isiniksik ko ang sarili ko sa may pader habang yakap amg mga binti kong nilalamig at tumungo.

Why am I so unlucky?

Hindi naman siguro ako mamamatay sa lamig kung maghihintay ako dito ng hanggang bukas?

Nakatungo ako nang makaramdam ako ng presensya sa gilid ko kasunod ng mainit na telang bigla nalang tumakip sa balikat ko.

Nag angat ako ng tingin at kitang kitang ng dalawang mata ko ang mukha ng taong tumabi sa'kin. Nakasandal ang ulo niya sa pader.

He face me with those apologetic eyes, "I'm sorry. I was just here the whole time"

Nakagat ko ang ibabang labi ko, "Then why didn't you show up?"

"I did. You made me"

Wala sa sariling napangiti ako nang marealize ko kung anong ibig sabihin ng sagot niya.

He smiled at me, "You found me unknowingly"

___

Lutang ako, sorry.
Continuation next chapter.