Vampire Slayer

🔹 09 : Mysterious Guy 🔹

🔹🔹🔹

"Gunner!" tawag ni Adam sa pangalan ng nagmamay ari ng silid na pinasukan niya.

Pumihit paharap ang lalaking
nakaupo sa swivel chair kaharap ng maraming monitor at kung ano anong aparatong nakakabit doon. Tumaas ang kilay nito.

"Did Harlow mention something about Harris?" dire-diretso lang si Adam hanggang da makalapit ito sa keyboard at walang lingon lingon na may itinitipa doon.

"Don't touch my stuff" matabang na sita ni Gunner pero hindi siya pinakinggan nito.

Sumandal ito sa kinauupuan habang nakakrus ang mga braso sa dibdib. Komportable nitong isine-sway ang swivel chair na parang libang na libang sa sarili.

"I did some work on her mind para mas malaman ko kung ano talaga ang nakita niya sa pagtatravel niya pero hindi malinaw sa isip ko ang lahat ng nalaman ko. Ga'nun pa rin, malabo at walang bago. She just get too emotional dahil napagkamalan niyang si Harris ang bampirang nakaingkwentro nila ni Imogen noong nakaraang araw"

Pinasok niya ang isip ni Harlow sa pamamagitan ng abilidad na meron siya. Sinubukan niyang ilagay ang sarili sa posisyon nito ngunit may kung anong o sinong pumipigil sa kanya para tuluyan na buksan ang isip nito ng buo.

Adam and Harris are pure, the only remaining root of bloodsuckers. Their strength and abilities are limitless just a like deity kaya ga'noon nalang ang laking pagtataka nila sa biglaang pagkawala ng kakambal nitong si Harris na wala na kahit anong iniwang bakas o wala kahit sa kanila ang nakaramdam na darating ang araw na 'yon.

He remember what Harris told him sa huli nilang pagkikita.

"We are all being watched by someone who's different from us"

Napahinto siya sa pagdidribble ng bolang hawak at tiningnan ang kaibigan na si Harris. Seryoso ang pawisan nitong mukha.

"Why do you sound like you know everything?" bahagya pa siyang natawa.

"Well, I feel it." tipid nitong sagot at sa isang kurap lang ng mga mata niya ay naagaw na nito ang bola at agad naipasok sa ring.

Humarap ito sa kanya ng nakangiti, "Sa wakas, natalo rin kita"

Nagkibit balikat na lamang siya. Madalas ito ang kalaro niya dahil iyon lang naman ang napaglilibangan nila sa araw araw at sa ilang taon na paglalaro nila ay ngayon lamang ito nanalo.

"Finally, you lose" nakangising sabi ni Adam ng mapadaan sa kanilang dalawa.

Hindi ito nakikipaglaro sa kanya dahil kahit anong bilis ay hindi siya nito magawang matalo sa basketball. Si Adam ang tipo ng kapag sinubukan niya ng isang beses maganda o oanvit man ang kalabasan ay hindi niya na uulitin pa sa pangalawa unlike Harris na hindi tumitigil hangga't hindi nagagawa o nakukuha ang gusto niya.

"You and Brion"

Muli siyang napalingon kay Harris na nakatingin sa kawalan.

"You must protect my brother at all cost. And tell Harlow not to be excited about her time travel thing.

His forehead turn into a knot, "Time travel? What?"

Tumalikod na ito at itinaas ang kamay para magpaalam, "Someday you'll know"

Magtatanong pa sana siya nang tumakbo na papasok ng mansyon.

Kinaumagahan pagkatapos ng pagkikita nila ay umalis ito at doon na nawala. They are all clueless about what's happening. It took them days bago malaman ang pagkawala ni Harris na sobrang ikinalungkot ni Harlow, na nagpabago rin sa ugali ni Adam. Naging mas istrikto at seryoso ito nang mawala ang kapatid. Nabura sa bokabularyo nito ang salita 'fun' simula noon. Naging mailap ito sa tao at tinuon ang sarili sa paghahanap sa kapatid.