───── 08: La dura realidad

2.7K 316 50
                                    

【 C A P I T U L O  O C H O 】

Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.



C A P I T U L O O C H O











Gabriel nos había guiado a un viejo pueblo donde había un almacén de alimentos y de donde él había estado abasteciéndose este último tiempo

Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.























Gabriel nos había guiado a un viejo pueblo donde había un almacén de alimentos y de donde él había estado abasteciéndose este último tiempo. Aún me costaba creer como alguien así había logrado sobrevivir tanto tiempo, el cura tenía cero instinto de supervivencia y se asustaba con el más mínimo ruido.

—¿Es aquí?— preguntó al ver el lugar un poco destrozado, los vidrios estaba rotos y podría jurar que el suelo tenía manchas de sangre seca.

—Estén alertas— gruñó Rick, quien se adelantó con su arma y comenzó a silbar.

Los gruñidos se hicieron presente, sin embargo, no apareció ninguna de esas cosas. Me adelanto a la sección donde había algunas prendas y comienzo a rebuscar ropa nueva, lo que sea que me sirviese para deshacerse de la ropa agujereada que tenía. Toma un par de playeras y las meto rápidamente a mi mochila, a lo lejos diviso un par de camisas de franela y pienso en Carl, las guardo por si acaso y camino hacia los demás.

—¡Demonios!— exclamo al oler ese aroma nauseabundo, a carne podrida y agua estancada.

Rick se acerca con una linterna y apunta un gran hoyo en el techo y luego la zona donde debería estar el almacén, estaba cubierta de agua turbia y habían varios caminantes.

Trato de ignorar el olor y el asco que me provocaba sentir el agua filtrarse a través de mi ropa y camino junto a Rick hacia una de las columnas, los demás nos siguen con cuidado y con sus armas alzadas, por si acaso.

Esas cosas no tardan en notar nuestra presencia, pero el agua los volvía más lentos que de costumbre y nosotros teníamos más ventaja. Me acercó a un estante junto a Bob y comenzamos a llenar nuestros bolsos , habían varias latas de alimentos y botellas de agua selladas, lo suficiente para un par de semanas.

SURVIVORS 𝒇𝒕. 𝐓𝐇𝐄 𝐖𝐀𝐋𝐊𝐈𝐍𝐆 𝐃𝐄𝐀𝐃  #CA2020Where stories live. Discover now